พิกุลตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกดังลั่น ก่อนจะรู้สึกถึงแขนหนัก ๆ ของใครบางคนวางทับรอบเอว
เปลือกตาสีมุกค่อย ๆ เปิดขึ้นและภาพแรกของวันคือใบหน้าคมคายแสนเย็นชาของคนที่เคี่ยวกรำเธอตลอดทั้งคืน
เตียงในห้องพิกุลมีความกว้างแค่สามฟุตและมันไว้สำหรับนอนคนเดียวเท่านั้น เมื่อมีคนตัวใหญ่เบียดเบียนทำให้ตอนนี้เราสองคนใกล้ชิดจนแทบจะเกยกันอยู่แล้ว
ตากลมสำรวจใบหน้าคมราวกับตกอยู่ในภวังค์ ไม่อยากเชื่อว่าบนโลกนี้จะมีคนที่ดูดีแม้ในตอนหลับ ทั้งที่ทำกันไปทั้งคืนแต่อัศวินไม่มีร่องรอยความเหนื่อยล้าให้เห็นเลยสักนิด
เส้นผมสีดำสนิทที่ปรกมาถึงดวงตาสีเดียวกันชวนให้บรรยากาศรอบตัวคนหลับดูอ่อนโยนนิดหน่อย พิกุลไล่มองมันอยู่ช้า ๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากสีคล้ำที่เอาแต่ขบกัดเธอมาตลอดทั้งคืน
แต่เมื่อนึกถึงได้ว่าตัวเองมองหน้าเขานานเกินไปดวงหน้าสวยก็ส่ายเบา ๆ ก่อนจะยันกายลุกออกจากเตียงนุ่ม และพิกุลทำทุกอย่างด้วยความระมัดระ
