08.00 น.
“เจ๊!! รถหาย!!” เต้วิ่งวนรอบๆ บริเวณนั้น เขาจำได้ขึ้นใจว่ารถที่เขายืมมา มันยอดอยู่ตรงนี่จริงๆ แล้วตอนนี่มันทำไม ว่างเปล่า!
“แกจะโว้ยวายทำไมเนี่ย”
“รถมันหายนะเจ๊ เจ๊จะใช้สองเท้าตัวเองเดินขึ้นไปข้างบนรีสอร์ทหรอ”
“นี่!” เธอใช้ปลายนิ้วจิ้มที่หน้าผากของเต้ เพื่อให้เต้หยุดโว้ยวาย และมันได้ผล เขาเงียบทันที
“มันมีรถสองแถว” เธอพูดและจ้องสายตาไปยังเต้ เต้เลยพยักหน้าตอบรับเธอ อาการกลัวเมียมันเริ่มมาแล้วละ
“แต่รถสองแถวมันหยุดทุกวันอาทิตย์นะ” นุ่นหญิงสาวชาวป่าที่เดินมาส่งพวกเขาที่หน้าถนน พอเธอพูดแบบนั้น ทั้งนาเนียและเต้ ก็....
“ว่าไงนะอีนุ่น!!”
“เรากลับเข้าป่ากันเหมือนเดิมเถอะค่ะ” เธอไม่ได้สนใจนาเนียแต่อย่างใด ได้แต่แสดงความดีใจ จนออกหน้าออกตา ก่อนจะรีบมาคล้องแขนเต้ และดึงร่างกายของเต้ เดินเข้าไปในป่าเหมือนเก่า
“อีนุ่น!! นั้นผัวฉัน!” นาเนียก็ได้แต่วิ่งตามพวกเขาเข้าไป สรุป พวกเขาก็ยัง
