บทที่ 21
“เค้กอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ” พี่วาถามขึ้น เมื่อรถเคลื่อนตัวอยู่บนถนน สายตาของเขายังคงจ้องมองถนนเบื้องหน้า
“อาหารข้างทางก็ได้ค่ะ พี่วา ว่าไงคะ”
“พี่ได้หมดครับ ตามใจเค้กเลย ^_^” เขาหันมายิ้มให้เล็กน้อย ก่อนที่เราจะตัดสินใจแวะร้านข้าวต้ม ร้านดังที่ฉันเคยมานั่งกินกับน้ำหอมเมื่อนานมาแล้ว ลูกค้าก็ไม่ได้มีมากนัก ร้านนี้เปิดตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงเช้า
“อาหารใช้ได้เลยนะคะ พี่วาอยากทานอะไรก็สั่งเต็มที่เลยนะคะ” ฉันยิ้มออกมาแล้วยื่นเมนูให้พี่วา เขารับไปเปิดอ่านพร้อมเลือกเมนูอยู่ไม่นาน อาหารก็ถูกสั่งอย่างรวดเร็ว
“ว่าแต่เค้กไม่สบายใช่ไหม”
“ค่ะ คงเป็นเพราะไม่ได้พักผ่อนให้เต็มที่ ช่วงนี้เค้กยุ่งๆ เรื่องฝึกงานนะคะ” ฉันพูดปลดคำโต ไม่อยากให้เขาถามอะไรมากไปกว่านี้
“ที่ทำงานเขาใช้งานหนักขนาดนั้นเลยเหรอ เป็นแค่เด็กฝึกงานเองนะครับ”
“ก็ไม่หนักหรอกค่ะ ถึงเค้กจะเป็นเด็กฝึกงาน ก็อยากทำงานจริงๆ จ
