บทที่ 7
@เช้าวันใหม่
“เป็นไงบ้าง หายดีแล้วเหรอ” พี่ยิ้มถามฉันขึ้น เมื่อเดินมาถึงโต๊ะทำงาน “เมื่อวานพี่ตกใจหมดเห็นบอสอุ้มเค้กวิ่งออกมาจากห้อง เฮ้ย..” พี่ยิ้มถอนหายใจคล้ายกำลังโล่งใจเมื่อเห็นว่าฉันอยู่ดี
“โอเคแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่เมื่อวานเค้กสร้างปัญญาให้พี่อีกแล้ว” ฉันยกมือไหว้ขอโทษพี่ยิ้ม
“เห้ย ปัญหาอะไร ไม่มีหรอก เค้กไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้สักหน่อย ว่าแต่เราโอเคแน่นะ ไม่ไหวก็บอกพี่นะเข้าใจไหม”
ฉันพยักหน้าเล็กน้อยก่อนเดินเอาของไปเก็บ เตรียมเอกสารที่ทำค้างเอาไว้เมื่อวานให้เสร็จ ไม่นานสามีในอนาคตก็ปรากฏตัวขึ้น ฉันและพี่ยิ้มกล่าวคำทักทายให้เขา เขาปรายตามองมาที่ฉันเล็กน้อย
“ตามเข้ามาที่ห้อง” เสียงเรียบของเขามันทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย พี่ยิ้มส่งยิ้มมาให้ฉันเป็นการให้กำลังใจ ฉันคงไม่ถูกไล่ออกจากที่ทำงานหรอกนะ
“เมื่อวานขอบคุณมากนะคะ” ฉันกล่าวคำขอบคุณเมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าของเขา
“ไม่ม
