3 เดือนต่อมา
ปิ่นมุกและเหมราชใช้ชีวิตเรียนรู้กันและกันบนเกาะมันเดราโดยที่ชายหนุ่มไปมาระหว่างเกาะกับบนฝั่งเพราะต้องทำงานเรื่องราวของทั้งคู่ยังมีแต่คนบนเกาะเท่านั้นที่รู้
ก๊อกๆๆ
“ปิ่นเข้าไปนะคะพี่เหม” เสียงหวานดังขึ้นจากประตูห้องทำงานของเหมราช
“อุ้ย! คุยงานกันอยู่เหรอคะ ปิ่นไม่ทราบขอโทษนะคะ”ร่างบางเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นเขาคุยงานกับคนสนิทอยู่
“ไม่เป็นไรครับ คุยเสร็จแล้ว ขอบใจมากนินไปทำงานเถอะ”
เหมราชหันไปยิ้มให้หญิงสาว แล้วบอกไล่ธนินเนียนๆ
“ครับนายหัว พี่ขอตัวนะปิ่น” ธนินพูดยิ้มๆรู้ทันเจ้านายที่เจ้าเล่ห์ของเขา
“ค่ะ” ปิ่นมุกตอบแล้วยิ้มหวานให้ธนิน
ปังง ธนินปิดประตูห้องทำงานของเจ้านายลง
“ทำไมต้องยิ้มให้มันด้วย” เหมราชบอกหน้าตึงด้วยความไม่พอใจ
“เอ๋? ยิ้มให้พี่นินนะเหรอคะ??”หญิงสาวถามอย่างแปลกใจยิ่งพอเธอเอ่ยชื่อคนสนิทของเขาอย่างสนิทสนมเขาก็ยิ่งคิ้วขมวดมากขึ้น
“เอ่อ ปิ่นก็ยิ้มให้ตามมารยาท
