“นั่นสิ ทำไมคุณถึงไม่ส่งเธอให้ผม ในเมื่อคุณเองก็เคยอยากแก้แค้น นี่ก็นานพอแล้วนะ ยังไม่พอใจอีกเหรอ หรือหลงเธอเข้าแล้วล่ะ หึ”
นายประยุทธ์เปิดประตูเขามาแล้วพูดแทรกทันที เขาเดินมาถึงหน้าห้องแต่ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาและได้ยินประโยคที่นิลดาบอกให้เหมราชส่งปิ่นมุกให้ เขากวาดสายตารอบๆห้อง เจอเข้ากับร่างของนิลดาที่ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนเหมราช
“ผมไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรใครทั้งนั้น” เหมราชปฏิเสธเสียง
“แต่ที่ผมได้ยินมา คุณให้เธออยู่อย่างสุขสบายในฐานะเมียเสียด้วยซ้ำ ถ้าไม่เรียกว่าหลงจะเรียกอะไร ผมบอกคุณแล้ว ยัยเด็กนี่มันร้าย ผมเตือนคุณแล้ว ทำไมคุณไม่เชื่อ” นายประยุทธ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“ใครบอกว่าผมไม่เชื่อ ผมเองก็รู้ว่าเธอน่ะร้าย พี่น้องกันก็คงไม่ต่างกันหรอก พี่ร้ายกาจยังไงน้องก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ทั้งหมดที่ผมทำไปก็แค่หลอกให้เธอตายใจ ทำให้เธอรักผม แล้วผมก็จะทำให้เธอทรมาน
