เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น นิรินลืมตาตื่นในความมืดสลัว เธอขยับตัวช้า ๆ ออกจากอ้อมแขนของพี่บอย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ยังคงหลงเหลืออยู่ พี่บอยยังคงหลับอยู่ ดูสงบกว่าทุกครั้งที่เธอเคยเห็น เธอแอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ เตรียมตัวไปเรียน
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้าย บรรยากาศในคณะเต็มไปด้วยความตึงเครียด นิรินเดินไปห้องสอบด้วยความรู้สึกที่ปนเปกัน ทั้งโล่งใจที่จะได้พัก และกดดันกับผลลัพธ์ที่จะออกมา
หลังสอบเสร็จ เธอเดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ความมุ่งมั่นที่เคยฉายชัดในดวงตาผ่อนคลายลง ใบหน้าดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน
ปริญเดินเข้ามาหาเธอทันทีที่เห็น “นิริน! เป็นไงบ้าง ทำได้ไหม”
“ก็...คิดว่าน่าจะโอเคค่ะ” เธอตอบอย่างเป็นกันเองมากขึ้น
“เหนื่อยแย่เลยใช่ไหม เห็นอ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำเลย” ปริญยิ้ม ก่อนจะยื่นชานมไข่มุกแก้วหนึ่งให้ “รางวัลสำหรับคนเก่ง”
นิรินรับมาด้วยความประหลาดใจ “ขอบ
