รุ่นพี่ที่รัก Ep15 เลิกยุ่ง
2611 คำ
Episode-15
" ไม่มีค่ะ " พวกเธอวิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วบอกพวกผม
บ้าชิบ! ละเธอไปอยู่ไหนว่ะ!
พายุ:" ห้องน้ำมีกี่ที่ "
" ไม่รู้ค่ะ ทุกทีก็มาเข้าตรงนี้ที่อื่นพวกหนูไม่รู้เพราะพึ่งเข้ามาใหม่ "
ผม:" โทรศัพท์ล่ะ! โทรหารึยัง "
" อยู่ที่พวกเราค่ะมันฝากไว้ "
ผม:" เดี๋ยว คณะนี้มีห้องน้ำกี่ที่ " ผมหันไปถามผู้หญิงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
" เอ่อ..มี2 ค่ะตรงนี้กับตึกตรงข้ามค่ะ " เธอบอกพร้อมชี้ไปที่ตึกตรงข้าม
พายุ:" แค่นี้หรอ "
" ค่ะ...อ๋อมีอีกทีนึงค่ะแต่ส่วนมากไม่มีคนไป เพราะมันอยู่หลังตึกสุดท้ายแล้วตึกนั้นไม่ค่อยมีคนไปเรียน "
ผม:" อือ ขอบใจ "
ซัน:" เอาไง ไปดูตรงไหน "
ผม:" ไปดูตึกตรงข้ามก่อน นำไป" ผมบอกเพื่อนผมก่อนจะให้เพื่อนน้ำหอมนำไป
ผม:" มีมั้ย " ผมถามพวกเธอสามคนทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
"ไม่มีเลยค่ะ "
ซัน:" หรือน้องเค้ากลับไปแล้วจริงๆว่ะ "
ผม:" ไปดูห้องน้ำหลังตึกสุดท้าย" ผมไม่ฟังที่ไอซันมันพูดผมว่าเธอยังไม่กลับหรอกในเมื่อกระเป๋าตังเธอก็ฝากไว้ที่เพื่อนแล้วจะกลับยังไงถ้าไม่มีเงินขึ้นแท็คซี่หรือรถเมย์
พายุ:" จะมีคนหรอว่ะขนาดตึกยังเงียบขนาดนี้ "
จริงอย่างที่ไอ่พายุมันพูดตึกนี้เงียบมากแทบไม่มีคนเลย
ซัน:" เห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้บอกห้องน้ำอยู่หลังตึกนี้ "
พายุ:" ไปดิ "
" จะมีมั้ยเนี่ยเงียบขนาดนี้ " เธอพูดออกมาเมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำ
" นั้นใคร ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้ " อยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงดังออกมาจากในห้องน้ำ และผมมั่นใจว่าเป็นน้ำหอม
ผม:" หอม! " ผมไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยที่มีเพื่อนผมและเพื่อนหอมวิ่งตามเข้ามา
" อีหอมนั่นมึงใช่มั้ย อยู่ห้องไหนว่ะ! "
น้ำหอม:" อีโฟร์ช่วยกูด้วยกูอยู่ห้องนี้!!! ปั้งปั้งปั้ง " เธอเคาะประตูรัวๆพวกผมเลยเดินไปห้องที่เกิดเสียง
"อย่ายุ่งกับพี่คิมถ้าไม่อยากเจอดีไปมากกว่านี้!!" ผมยืนอ่านกระดาษที่ติดอยู่หน้าประตู
อย่ายุ่งกับผมงั้นหรอ!
เธอคงโดนเล่นงานแล้วล่ะ
ผม:" บ้าเอ้ย!! ล๊อคกุญแจ!!ไอ้พายุไปหาหินให้กูหน่อย "
หอม:" พะ...พี่คิม ช่วยหอมด้วย " เธอตะโกนบอกผม
ผม:" ไอพายุได้ยังว่ะ!!"
พายุ:" รีบจัง เอานี้ " ไอพายุยื่นก้อนหินก้อนใหญ่ส่งให้ผม
ปั้ง!
ปั้ง!
ผมรีบเอาก้อนหินทุบไปที่กุญแจดอกใหญ่ที่ล๊อคอยู่แต่มันไม่ออกสักที
ปั้ง!
ปั้ง!
ปั้ง
กึก!
พรึ่บ
หอม:" พะ..พี่คิม " พอประตูเปิดออกมาผมก็เห็นหอมยืนกอดแขนตัวเองอยู่ข้างในตัวเธอเปียกไปทั้งตัว
ผม:" ทำไมเป็นแบบนี้!" ผมดึงเธอออกมาจากห้องน้ำแล้วเอามือปัดผมที่เกะกะตามใบหน้าเธอออก
หอม:" มีใครก็ไม่รู้เอาน้ำมาสาดหอมจากห้องข้างๆแล้วก็ขังหอมไว้ในนี้ " เธอพูดมาปากสั่นๆเธอคงจะหนาวนั้นแหละ
ตาผมค่อยๆสำรวจไปทั่วร่างกายเธอมันเปียกไปหมดเปียกจน...สามารถเห็นเนินอกของเธอ...
ผม:" ไอซันถอดเสื้อคลุมมึงมาดิ๊!" ผมหันไปขอเสื้อจากไอซันเพื่อจะเอามาให้เธอคลุมซึ่งมันก็ยอมถอดมาแต่โดยดี
ผม:" คลุมไว้ " ผมเอาเสื้อไปคลุมข้างหน้าให้เธอ ผมกลัวเธอหนาวเฉยๆ
" ทำไมมาเข้าห้องน้ำตรงนี้ละหอม " เพื่อนเธอคนที่เดินชนไออาวุธถามขึ้น
หอม:" ก็มีคนบอกห้องน้ำตรงนู้นปิดปรับปรุง "
" ปิดปรับปรุงห่าไรละ เมื่อกี้กูไปดูคนยังเข้ากันอยู่เลย "
ผมเข้าใจแล้วล่ะว่ามีคนจงใจแกล้งเธอ และคงเป็นเรื่องผม
" คงเป็นเพราะเรื่องนี้ล่ะมั้ง "
เพื่อนเธออีกคนไปดึงกระดาษที่ติดอยู่ที่ประตูขึ้นมาให้ทุกคนดูและมองมาที่ผม ซึ่งหอมอ่านแล้วเธอก็มองมาที่ผมเหมือนกัน
Namhom
ฉันนั่งอยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมงจนคิดว่าฉันจะไม่มีคนมาช่วยฉันแล้วเสียอีก
ตอนนี้ฉันยืนอ่านกระดาษที่พัชชาชูให้ดูซึ่งมันเขียนว่า. " อย่ายุ่งกับพี่คิมถ้าไม่อยากเจอดีไปมากกว่านี้!"
ฉันรู้แล้วแหละคนที่ทำฉันคงจะเป็นเด็กของพี่คิม ซึ่งฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรพี่คิมเพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วก็เป็นฉันที่ไปจีบเค้าก่อนเลยทำให้เด็กๆของเค้าไม่พอใจแบบนี้ แต่ฉันไม่ชอบที่มาลอบกัดกันแบบนี้! ในเมื่อฉันไม่ได้ไปทำอะไรให้พวกเค้าเลย! แต่ถ้าจะเอาแบบนี้ฉันก็ทำให้ได้! ฉันโกรธที่พวกเค้าเล่นสกปรกแบบนี้ถ้าไม่ชอบกันก็เดินมาบอกซึ่งๆหน้าไปเลย!
โฟร์:"ขอโทษด้วยว่ะที่มาช่วยช้าแม่ง มีรุ่นพี่คนนึงเดินมาบอกพวกกูว่ามึงให้มาบอกว่ากลับบ้านแล้ว กูก็เลยไม่ได้ตามมาดูแต่พวกกูมาสงสัยทีหลังเลยตามมาดู "
ทำงานกันเป็นทีมซะด้วย คงวางแผนมาดี!
เรา:" จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย!" ฉันยืนกำมัดแน่นฉันโกรธที่มาทำกับฉันถึงขนาดนี้ถ้าไม่มีคนมาช่วยฉันคงตายอยู่ในนี้จริงๆ
วาวา:" กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ยหอม"
เรา:" พวกมึงช่วยบอกกูทีว่าคนที่บอกมึงคือใคร! " ฉันหันไปถามเพื่อนฉัน ฉันบอกแล้วถ้าฉันรู้ฉันไม่ปล่อยไว้แน่!
พัชชา:" มึงจะทำอะไรอีหอม "
เรา:" กูเกือบตายอยู่ในนี้ถ้าไม่มีคนมาช่วยแล้วคิดว่ากูจะทำอะไร!!" ฉันบอกมันก่อนจะเดินออกมาหน้าตึก
พี่คิม:" กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า!!" พี่คิมวิ่งมาดึงแขนฉันให้หยุด
เรา:" อย่าพึ่งมายุ่งกับหอม!" ฉันบิดข้อมือออกจากการจับกุมของเค้า ฉันไม่ได้โกรธอะไรเค้าเลย แค่ตอนนี้ฉันกำลังโมโหเดี๋ยวฉันจะปรี๊ดแตกใส่เค้าเสียก่อนที่จะไปตบคน! แล้วฉันถ้าโมโหแล้วจะลงยากแล้วก็ไม่ฟังใครด้วย! มันติดเป็นนิสัย
พัชชา:" นู้นอีหอมพี่คนนั้น!" พัชชาเดินมาข้างๆฉันก่อนจะชี้ไปที่คนกลุ่มนึงที่อยู่ตึกตรงข้าม ซึ่งในนั้นก็มีคนที่มาบอกเราเรื่องห้องน้ำอยู่ในนั้นด้วย! แต่ในกลุ่มนั้นยังไม่มีใครเห็นฉัน
เรา:" เล่นแบบนี้กับกูใช่มั้ย!!" ฉันพูดพร้อมกำลังจะเดินไปแต่พี่คิมกระชากแขนฉันไว้เสียก่อน
พี่คิม:" กูบอกให้มึงกลับคอนโด!!" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงโมโหนิดๆ
เรา:" ไม่กลับหอมจะไปจัดการเด็กพี่ก่อนไง!ดูมันทำกับหอม!ทั้งๆที่หอมไม่เคยไปทำอะไรเลย!หอมก็แค่ชอบพี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเค้าสักหน่อย!!!"
ฉันพยายามสบัดมือออกจากพี่คิมแต่เค้าไม่ปล่อย!
ไอ้เวลาอยากให้จับไม่จับเวลานี้นี่จับไม่ปล่อยเชียวนะ!!
พี่คิม:" ยิ่งมึงทำแบบนี้มันก็ไม่จบสักที!! "
เรา:" หอมกำลังจะทำให้มันจบนี้ไง!! "
พี่คิม:" มึงโตแล้วนะหอมอย่าทำนิสัยเป็นเด็กแบบนี้!!มันปัญญาอ่อน!!" เค้าตะคอกฉันพร้อมบีบข้อมือฉันแรงขึ้น
เหอะ ปัญญาอ่อนงั้นหรอว่ะ!
เรา:" แล้วไอ้ที่พวกมันทำกับหอมมันเรียกว่าอะไร! พี่ปล่อย!!" ฉันพยายามบิดข้อมือออกจากเค้า
พี่คิม:" ถ้ามึงจะทำนิสัยแบบนี้ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก!!!" เค้าพูดเสร็จแล้วปล่อยมือเราออกทันที
เค้าปกป้องอีกคนใช่มั้ยว่ะ ช่วยบอกฉันที...
เรา:" เออไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง!! นั้นมันเด็กพี่นิพี่ก็ต้องปกป้องเป็นธรรมดา! โฟร์เอากระเป๋ากูมากูจะกลับแล้ว!!!" ฉันพูดไปด้วยอารมณ์ที่ขึ้นสุดๆไอ้ปากไม่รักดีมันก็เลยไวแบบนี้
โฟร์:" หะ...ให้กูไปส่งมั้ย " มันถามฉันเสียงอ่อนมันคงไม่เคยเห็นฉันในแบบนี้มั้ง
เรา:" ไม่ต้องกูกลับเอง!" ฉันคว้ากระเป๋าจากมันมาก่อนจะเดินออกมาทันทีโดยที่ไม่มองพี่คิมสักนิด
สภาพฉันตอนนี้ก็คือเด็กโง่ๆที่เปียกไปทั้งตัวมีแค่เสื้อคลุมตัวเดียวแค่นั้นที่ปิดท่อนบนที่มันเปียก
ฉันเดินออกมาด้วยความรู้สึกหน่วงๆหน่วงมากๆ จนน้ำตามันคลอเบ้าไม่สิมันไหลออกมาต่างหากไหลออกมาเองฉันไม่ได้สั่งด้วย ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เอาสะเลย...
กรี๊ดดด!!
ปล่อยนะ!!
ฉันกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่ออยู่ๆก็มีคนมาอุ้มฉันผาดบ่าหัวห่อยโต่งเตงแบบไม่ทันตั้งตัว
เรา:" ปล่อยนะเว้ย!! ปล่อยย!!" ฉันเอามือทุบไปที่หลังเค้าขณะที่เค้าพาฉันเดินออกมา
" หยุดทุบ!!"
เรา:" พี่คิม...ปล่อย!!!" ใช่นั้นคือพี่คิมฉันจำเสียงเค้าได้
พี่คิม:" มึงเงียบๆดิอายคนบ้างมั้ย!!"
ฉันมากกว่าที่ต้องถามเค้าว่าอายคนบ้างมั้ยที่ทำแบบนี้!!
เรา:" พี่ก็ปล่อยหอมสิ! อย่ามายุ่งกับหอมปล่อย!!" ฉันเอามือทุบไปที่หลังของเค้าแต่เค้ากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
พี่คิม:" หยุดทุบมันรำคาญ!!!"
กรี๊ดดด!!
พี่คิมพูดเสร็จเค้าก็พาฉันวิ่ง เค้าไม่กลัวฉันตกบ้างหรือไงไอเด็กผี!!
พรึ่บ!
พี่คิม:" นั่งอยู่นิ่งๆ!!" ทันทีที่ถึงพี่คิมก็ปล่อยฉันนั่งลงที่รถทันทีโดยท่าหันข้าง พอฉันจะลงเค้าก็ห้ามฉันอีก!
เรา:" หอมจะเลิกยุ่งกับพี่แล้วพี่จะมายุ่งกับหอมอีกทำไม!!" ฉันพูดออกไปด้วยความน้อยใจพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า. ก็เค้าเองนั้นแหละที่บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเค้า!
พี่คิม:" ก็มึงมันดื้อแบบนี้ไง!!" ตอนนี้พี่คิมยืนอยู่ตรงหน้าฉันซึ่งฉันนั่งอยู่บนรถ
เรา:" ดื้อก็เรื่องของหอม! พี่เป็นคนบอกให้หอมเลิกยุ่งกับพี่เองไม่ใช่หรือไง!แล้วจะเอาอะไรอีก " ฉันพูดพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาแบบนิ่งๆ
พี่คิม:" ก็มึงเข้าใจอะไรอยาก " เค้ามองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเท้าเอวเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มก่อนหันหน้าไปที่อื่น
เรา:" หลีกด้วยหอมจะลง " ฉันปาดน้ำตาก่อนจะบอกเค้าเพราะเค้ายืนบังอยู่ตรงหน้าฉันนึกภาพออกใช่มั้ย ฉันนั่งหันข้างอยู่บนรถส่วนเค้ายืนอยู่ตรงหน้าฉันเลย
พี่คิม:" กูไม่หลีก " เค้าหันมาบอกฉัน!
อะไรว่ะ! ทำไมเค้าพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้!!
เรา:" หอมจะลง!!" ฉันพูดเสียงแข็งใส่เค้าคนที่ดื้อคือเค้าไม่ใช่ฉัน!
พี่คิม:" มึงก็ลองดู!!" เค้าพูดเสียงเรียบๆพร้อมมองหน้าฉัน
เรา:" ก็ลองดู..อุ๊บ..อื้อ.." ฉันพูดก่อนทำท่าจะลงแต่พี่คิมเข้ามาแทรกกลางตรงขาฉันก่อนจะจับหน้าฉันไปจูบทันทีโดยที่ฉันยังนั่งอยู่บนรถ
ไม่นะ...มึงจะมาจูบกูกลางโรงจอดรถแบบนี้ไม่ได้นะอีเบบี๋โรคจิต
เรา:" อื้อ...อ่อยย " ฉันทุบมือเข้าที่หัวไหล่ของเค้าแรงๆเพื่อให้เค้าปล่อยแต่เค้าไม่ปล่อย!
พี่คิมยังคงตั้งหน้าตั้งตาจูบริมฝีปากของฉันแรงๆโดยที่มือทั้งสองข้างของเค้าจับอยู่ที่ใบหน้าฉันส่วนมือของฉันจับอยู่ที่ไหล่ของพี่คิมเพราะกลัวหงายหลัง
เรา:" ทำบ้าอะไรของพี่!!" ทันทีที่เค้าปล่อยจูบจากฉันฉันก็ถามเค้าทันที อยากรู้อะไรดลจิตดลใจให้ทำแบบนี้
พี่คิม:" หุบปากมึงไง!!ถ้ามึงยังพูดมากอีกนะ!" เค้าพูดพร้อมเลียริมฝีปาก ดูจิตสุดๆไปเลย
เรา:" ....."
ฉันนั่งเม้มปากเงียบทันที คนอย่างเค้ามันบ้าพูดจริงทำจริงอยู่ด้วย
พี่คิม:" นั่งอยู่นิ่งๆไปเลยนะถ้ามึงลงละก็มึงเจอมากกว่านี้แน่!!"
เค้าชี้หน้าฉันอย่างคาดโทษก่อนจะหยิบหมวกกันน๊อคมาใส่แล้วขึ้นคล่อมรถ ฉันเลยได้แต่นั่งนิ่งๆ พร้อมหัวใจที่เต้นรัวเพราะจูบเมื่อกี้
เรา:" ขอบคุณ.. " ทันทีที่ถึงคอนโดฉันก็ขอบคุณเค้าแล้วรีบเดินเข้ามาในคอนโดทันที
ตอนนี้ฉันอารมณ์เย็นลงแล้ว แล้วก็อยากตบปากตัวเองสักร้อยทีที่มันปากไวบอกจะเลิกยุ่งกับพี่คิมไป...
เรา:" เข้ามาทำไมพี่คิม " ทันทีที่ฉันเข้ามาในห้องแล้วกำลังจะปิดประตูแต่พี่คิมดันแทรกเข้ามาก่อนแล้วปิดประตูทันที
พี่คิม:" เรื่องของกูมั้ย?" เค้าพูดพร้อมเดินเข้าไปในห้องนอนฉัน
เรา:" แต่มันห้องหอม!" ฉันเดินตามเข้าไปเอ็ดเค้าในห้อง ไอคนไม่มีมารยาท!
พี่คิม:" ไปอาบน้ำไปอย่าพูดมาก!!" เค้าพูดพรางโยนผ้าขนหนูใส่หน้าฉัน
เรา:" พี่ก็ออกไปสิ!"
พี่คิม:" เหมือนมึงบังคับกูได้!" เค้าเลิกคิ้วถามฉันอย่างกวนตีน
เออบังคับไม่ได้ก็ไม่บังคับว่ะ!
ฉันถอนหายใจแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้เพื่อไปใส่ในห้องน้ำ
ฉันอาบน้ำแต่งตัวประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วออกมาข้างนอกก็ยังเห็นพี่คิมอยู่แต่เค้านั้นออกไปยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ฉันเลยไม่สนใจแล้วมานั่งเป่าผมอยู่โต๊ะเครื่องแป้งแทน
พี่คิม:" เป่าทำไมเช็ดดีกว่า " พี่คิมที่เดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้เดินมาข้างหลังฉันแล้วหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนบ่าฉันมาเช็ดผมให้ฉัน
ตึกตัก
ตึกตัก
เอาอีกแล้วใจฉันมันเต้นแรงอีกแล้ว!
เรา:" เช็ดดีกว่ายังไง " ฉันวางที่เป่าลงแล้วมองเค้าผ่านกระจก
พี่คิม:" เป่ามันทำให้ผมเสีย " เค้าพูดแล้วมองหน้าฉันในกระจกแล้วก้มไปเช็ดผมต่อ
เค้าทำแบบนี้เค้ายิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ซึ่งมันขัดกับลายสักบนตัวเค้ามากๆ
เรา:" รู้ได้ไง "
พี่คิม:" ออมบอก "
เรา:" ..... "
พี่คิม:"......"
เรา:" งั้นก็ไปทำให้พี่ออม " ฉันปัดมือเค้าออกเบาๆแล้วหยิบเครื่องเป่ามาเป่าแทน
เหอะ...ออมบอก
พี่คิม:" กูหลอก ควาย! " เค้าพูดพร้อมโยนผ้าขนหนูใส่หัวฉันก่อนจะเดินไปนอนบนเตียงฉันเลยหันไปมองค้อนใส่เค้าเล็กน้อย
เรา:" ทำไมไม่กลับไปเรียน "
พี่คิม:" เรื่องของมึงหรือไง " เค้าเลิกคิ้วถามฉันผ่านกระจกพร้อมนอนกระดิกเท้าอย่างสบายใจ
เรา:" เอาที่สบายใจค่ะเบบี๋ โอ้ย!" ฉันพูดกวนๆเค้าไปเพราะรู้ว่าเค้าไม่ชอบให้เรียกเบบี๋และมันสำเร็จเพราะเค้าโยนหมอนมาใส่หัวฉันเต็มๆ
พี่คิม:" เดี๋ยวกูจะลุกไปตบให้คว่ำเลยนะ!"เค้าชี้หน้าฉันผ่านกระจก
เรา:" แล้วใครให้กวนก่อนล่ะ " ฉันเลิกคิ้วถามเค้าไปบ้าง
.
.
.
.
- ผู้เขียน
