รุ่นพี่ที่รัก Ep8
2575 คำ
เรา:" งั้นขอไปเตรียมตัวรอก่อนนะคะที่รัก แล้วตามมานะคะ " ฉันลุกขึ้นพร้อมขยิบตาให้ ไอ่ท่าเซ็กซี่ๆของฉันเนี่ยไม่เข้ากับชุดหมีพลูที่ฉันใส่มาเอาสะเลย!
เรา:" ค่าข้าวเก็บที่แฟนหนูนะคะ " ฉันตะโกนบอกแม่ค้า แล้วหันไปยิ้มพร้อมหยักคิ้วให้พี่คิมที่ทำหน้างงอยู่ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับอีหอม!ให้มันรู้สะบ้างว่าใครเป็นใคร...
ฉันเดินอมยิ้มขึ้นมาบนห้องด้วยความอารมณ์ดีที่ได้แก้เผ็ดเค้า คิดจะเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างฉัน555
เอาจริงๆเมื่อก่อนฉันว่าฉันไม่ใช่คนแบบนี้ไม่เคยทำนิสัยตื้อใครแบบนี้เลยจนมาเจอพี่คิมนี้แหละเค้าเป็นคนแรกเลยที่ทำให้ฉันชอบตื้อ ชอบแกล้งชอบกวน ฉันชอบเห็นเวลาที่เค้าหงุดหงิดมันดูตลกดี อันที่จริงที่ฉันชอบเค้าไม่จำเป็นที่จะต้องการให้เค้าชอบกลับก็ได้นะฉันคิดแค่ว่า ได้อยู่ใกล้ๆเค้าขอแค่เห็นหน้าทุกวัน ได้คอยกวนเค้าแบบนี้มันก็มีความสุขดีเหมือนกัน.
ตอนนี้ฉันคิดแบบนั้น.
แต่ถ้าได้เป็นแฟนก็ดีขึ้นไปอีกเหมือนกัน (:
03:18
ก๊อกๆ
ก๊อกๆ
เรา:" ใครว่ะ ห้าววว " ฉันเอื่อมมือไปเปิดโทรศัพท์ดูก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสามแล้ว แล้วใครมีอะไรกันถึงได้มาเคาะห้องฉันเวลานี้
ฉันง่วง!
ก๊อกๆ
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นรัวๆขณะที่เรากำลังลุกไป
เรา:" จะเคาะอะไรนักหนากำลังไปโว้ยย " ฉันลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูด้วยอาการงัวเงีย
พรึ่บ!
เรา:" พะ..พี่คิม " เมื่อเราเปิดประตูออกไปก็พบว่าเป็นพี่คิมที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องเรา
เรา:" มีอะไรคะ มาเคาะห้องหอมดึกแบบนี้ " ฉันถามคนที่ยืนกอดแขนตัวเองแน่นอยู่ตรงหน้า
พี่คิม:" ปะ..ปวดหัว " พูดเสียงอ่อน
พรึ่บ!
เรา:" พี่คิม! "
ฉันตกใจเมื่ออยู่ๆเค้าก็ล้มลงเข้ามาแต่ดีที่ฉันรับไว้ทันเลยทำให้ทั้งฉันและเค้าลงไปกองอยู่ที่พื้นดีที่หัวเค้าไม่ฟาดพื้นสะก่อน
เรา:" ทำไมตัวร้อนขนาดนี้! พี่คิม " ฉันตกใจเมื่อโดนตัวเค้าก็พบว่าตัวเค้านั้นร้อนยิ่งกว่าไฟฉันเรียกเค้าพร้อมตบหน้าเบาๆสองสามทีแต่เค้านั้นหมดสติไปแล้ว
เรา:" ทำไมปล่อยให้ตัวเองไม่สบายถึงขนาดนี้กัน! " ฉันบ่นออกมาด้วยความเป็นห่วงแล้วค่อยๆลากเค้าไปนอนที่เตียงฉันแล้วจัดการห่มผ้าให้ ใช่ลากนี้แหละเพราะฉันแบกเค้าไม่ไหวหรอกนะเค้าหนัก!
เรา:" บ้าชิบ! ยาก็ไม่มี " ฉันบ่นออกมาเมื่อในห้องฉันไม่มียาอะไรที่จะให้เค้ากินได้เลย
ฉันคาดว่าการที่เค้าไม่สบายขนาดนี้อาจเป็นเพราะระบมที่รถล้มวันนี้ด้วยทำให้เกิดพิษไข้เข้า
ฉันเดินไปหยิบเสื้อคลุมแหละกระเป๋าเงินเพื่อออกไปซื้อยาให้เค้า แล้วตอนตี3ร้านขายยาที่ไหนจะเปิดให้ฉันกัน!
เรา:" เอ่อ..ขอโทษนะคะ ตามแถวนี้มีร้านขายยาตรงไหนบ้างคะ" ฉันเข้าไปถามยามที่คอนโด
ยาม:" อ่อมีๆแต่ไม่รู้จะเปิดรึป่าวนะตอนนี้แต่ก็เรียกเค้าดูเค้านอนที่นั่นแหละ เดินตรงไปทางนี้ประมาณ5นาทีก็ถึงแล้ว "
เรา:" ขอบคุณนะคะ " ฉันขอบคุณเค้าแล้วเดินไปตรงทางที่เค้าบอก
ประมาณ5นาทีฉันก็ถึงร้านไกลอยู่นะแต่ก็พอเดินไหว
แต่ร้านปิดบ้าจริง!
เรา:" ซื้อยาหน่อยค่าาา " ฉันยืนตะโกนอยู่ที่หน้าร้าน เพราะลุงยามบอกว่าเค้านอนที่นี่
เรา:" เปิดให้หน่อยนะคะ "
ปัง! ปัง! ปัง!
ฉันยกมือทุบประตูเหล็กรัวๆซึ่งมันเสียงดังมาก
คนแถวนี้เค้าจะลุกเอาปืนมายิงฉันเมื่อไรก็ไม่รู้!
เรา:" หนูขอโทษนะคะ มันจำเป็นจริงๆ " ฉันยกมือไหว้อยู่ที่หน้าร้านด้วยความสำนึกผิดที่มาเสียงดังแบบนี้
เรา:" มีคนอยู่มั้ยค่ะ ขอซื้อยาหน่อยค่ะ " ฉันยังคงตะเบงคอเรียกให้มีคนมาเปิดร้านให้ฉันอยู่
เรา:" คึกคะนองตีหนึ่งตีสองก็ช่วยมาเปิดร้านหน่อยได้มั้ย. " ฉันแหกปากร้องพร้อมทุบมือเป็นจังหวะสามช่า
ครืด~
เสียงดังโว้ยย!
มีคนมาเปิดแล้ว!ฉันที่เคาะประตูอยู่ก็หยุดทันที
เรา:" ขอโทษนะคะที่หนูรบกวน แต่หนูอยากซื้อยาจริงๆค่ะมีคนไม่สบายอยู่ " ฉันยกมือขอโทษไปพร้อมอธบายเหตุผล
ร้านยา:" ซื้อยาฉันเค้าใจ แต่ไอคึกคะคองอะไรนี้แหละไม่เข้าใจ " เค้าพูดมา
เรา:" พอดีเคาะประตูร้านอยู่อารมณ์มันพาไปหนะค่ะ " ฉันยิ้มแห้งๆไปให้เค้า
ร้านยา:" ถ้าเป็นร้านอื่นนี่เค้าไม่คึกคะนองมาเปิดให้เธอแน่ๆ เอายาอะไรล่ะเดี๋ยวไปหยิบให้ " เค้าทำหน้าดุๆให้ฉันแต่ก็ยังขายยาให้
เรา:" เอายาแก้ไข้แก้ปวดแล้วก็ที่แปะหัวค่ะ " ฉันยิ้มตอบเค้าไปแล้วเค้าก็เดินไปหยิบมาให้ฉัน
ร้านยา:" 110 บาท " ยื่นถุงยาให้
เรา:" นี้ค่ะไม่ต้องถอนนะคะ ถือว่าเป็นค่าเสียเวลา (: "ยื่นแบงค์500ให้พร้อมเดินออกมาทันที
พอได้ยาฉันก็กลับมาที่คอนโด
เรา:" พี่คิม" ฉันสะกิดเรียกเค้าเพื่อให้เค้าตื่นมากินยา แต่ตัวเค้านั้นร้อนมากฉันจึงต้องหาน้ำใส่กะละมังมาเพื่อเช็ดตัวให้เค้าก่อนแล้วก็เอาที่แปะหัวแปะที่หัวเค้า
ฉันค่อยๆเช็ดตัวของเค้าตามแขนตามคอและไปที่หน้าท้อง...
เรา:" วัน ทู ทรี โฟร์ ไฟร์ ซิก! ซิกแพ็ค! " ฉันนั่งนับซิกแพ็คของเค้าอย่างหลงไหล
เพลี้ย!
เรา:" นี้แน่ะ ลกมกนักนะอีหอมเค้าไม่สบายอยู่! " ฉันตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติให้กลับมา!
แต่ว่าหน้าท้องเค้านั้นแน่นมากนะ!
4:07
ตอนนี้ฉันคอยนั่งเช็ดตัวเค้ามาเป็นครึ่งชั่วโมงแล้วตัวเค้าร้อนลงแค่นิดเดียวเท่านั้น
เรา:" พี่คิม....พี่คิม.. .ตื่นมากินยาหน่อย " ฉันเขย่าตัวเค้าเบาๆเพื่อให้เค้าตื่นมากินยาซึ่งเค้าก็สลึมสลือตื่นขึ้นมา
เรา:" กินยาแก้ไข้กับแก้ปวดก่อนนะ2เม็ด " ฉันพยุงเค้าลุกขึ้นก่อนป้อนยาเค้า แล้วเค้าก็ลงไปนอนต่อ
ซึ่งฉันก็คอยเช็ดตัวเค้าอยู่ตลอดเพื่อให้ตัวเค้านั้นเย็นลงแต่มันก็ยังร้อนอยู่ดี
ฉันนี่นั่งเช็ดไปสับพงกไปง่วงสุดๆเลย
พี่คิม:" นะ..หนาว " ฉันสดุ้งตื่นขึ้นขณะที่กำลังนั่งหลับเมื่อได้ยินเสียงของพี่คิมบ่นขึ้น
เรา:" ห่มผ้าอยู่นี้ไง " ฉันลุกขึ้นไปห่มผ้าให้เค้าถึงคอ
พี่คิม:" หนาว...หนาว.."
พรึ่บ!
อ่ะ!
ขณะที่ฉันกำลังห่มผ้าให้เค้าอยู่นั้นเค้าก็ดึงฉันไปกอดโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวทำให้ฉันล้มไปนอนอยู่ข้างๆเค้า
เรา:" พะ...พี่คิม..ปล่อยหอมก่อน " ฉันพยายามดันตัวเองออกเพราะกลัวเค้าอึดอัดซึ่งฉันก็อึดอัด
พี่คิม:" หนาว..." เค้าละเมอออกมาพร้อมมกอดฉันแน่นขึ้นตัวเค้านี่สั่นมาก คงหนาวมากจริงๆ
เราค่อยๆดันตัวเองออกเพื่อไปเอาผ้ามาห่มให้เค้าอีกแต่มันไม่ออกจริงๆ
พี่คิม:" หนาว...อื้อ..." เค้าบ่นออกมาพร้อมหันข้างมาหาฉันแล้วกอดฉันแน่น
เรา:" กอดอยู่นี่ไง " ฉันพูดออกไปพร้อมกอดเค้าตอบแล้วมุดหน้าลงที่หน้าอกเค้า
ตึกตัก
ตึกตัก
ใจฉันมันเต้นแรงอีกแล้ว ไม่รู้ว่าฉันอึดอัดที่พี่คิมกอดฉันแน่นหรือฉันเขินก็ไม่รู้ที่มันทำให้หน้าฉันร้อนผาวแบบนี้
เรา:" หยุดเต้นแรงแบบนี้สิว่ะ! " ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆเมื่อใจฉันมันเต้นแรงไม่หยุด
แหง๋สิได้กอดกับคนที่ตัวเองชอบขนาดนี้ไม่ช็อคตายก็บุญแล้ว!
ฉันพยายามข่มตาหลับเพื่อกลบอาการเขินนี้ซึ่งไม่นานฉันก็หลับตามพี่คิมไปเพราะฉันก็ง่วงอยู่แล้ว
เป็นการนอนที่โคตรทีความสุขเลย...
7:20
กริ๊งง
กริ๊งง
เรา:" อื้ออ..." ฉันสดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกทำให้รู้ว่านี้เช้าแล้ว
ฉันเอื่อมมือไปปิดนาฬิกาที่มันดังหนวกหูแล้วก็ปรับสายตาให้เข้ากับแดดที่ส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านหน้าต่าง
ฉันหันไปมองคนที่ยังนอนหลับอยู่ข้างๆแล้วเผลอยิ้มออกมา
นี้ฉันได้นอนกับคนที่ตัวเองชอบจริงๆใช่มั้ยว่ะ
คนอะไรหน้าโคตรใสเลย หล่อมาก!
ถ้าตื่นมาแล้วเจอเค้าทุกเช้าแบบนี้มันคงดี...
ฉันมองหน้าเค้าสักพักแล้วออกมาอาบน้ำแต่งตัวไปมหาลัยเพราะวันนี้ฉันมีเรียน9โมง
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็ลงไปซื้อโจ๊กมาเพื่อเอาไว้ให้เค้ากินตอนตื่น บอกเลยว่าวิ่งหัวหมุน!
" หอมซื้อโจ๊กมาให้อยู่ในครัวกับยาอย่าลืมกินนะ"
ฉันเขียนโพสอิสไว้แล้วเอาไปแปะไว้ที่หน้าผากของเค้า....ฉันกลัวเค้าไม่เห็น555
วันนี้ฉันขึ้นรถเมย์มามหาลัย บอกเลยอึดอัดมากเพราะคนเยอะ!เดี๋ยวจอดนู้นจอดนี้ สรุปวันนี้ฉันมาสาย!
เรา:" แฮก..แฮก.." ฉันวิ่งหอบขึ้นห้องเรียนด้วยสภาพที่หัวฟูดีหน่อยที่อาจารย์ยังไม่มา
พัชชา:" มึงพึ่งมาจากคอนโดหรือซ่องว่ะเนี้ยอื้อหือ..สภาพ.." เพื่อนเราเข้ามาจับผมเราเล่น
เรา:" ซ่องบ้านมึงนะสิ พูดสะกูเสียหายหมด " หันไปมองค้อนเพื่อนเรา
วาวา:" ตื่นสายใช่มั้ยเนี่ย" ยื่นหวีให้เราเราก็รับมาหวีผม
เรา:" ใช่ เมื่อคืนนอนดึก " หวีผมไปพูดไป
โฟร์:" ไม่ใช่ว่ากลับดึกหร๊อออ " หันมาขยิบตาพร้อมแซวเรา
เรา:" กลับดึกอะไร " ทำหน้างง
พัชชา:" เมื่อคืนไปไหนมา " หันมาถามเราแบบอยากรู้มากๆ
เรา:" ก็....กับพี่คิมไง" ฉันทำหน้านึกพร้อมบอกเพื่อนเราไป
โฟร์:" ที่ไหน" เขยิบเข้ามาใกล้เราอีก
เรา:" อะไรเนี่ย...ไปรู้อะไรมา "
โฟร์:" โอ้ยยย..เค้ารู้กันหมดแหละหวานซะโซเชี่ยลสนั่นขนาดนั้น " มันพูดพร้อมก้มไปเล่นโทรศัพท์
เรา:" หวานอะไรว่ะ " ฉันยิ่งทำหน้างงไปใหญ่เพราะไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไร
โฟร์:" นี้ไงรูปจากเพจนี้ไง...น่ารักมาก!คนแชร์เต็ม! " โฟร์ยื่นโทรศัพท์มาให้เราดูปรากฏว่าเป็นรูปที่เราเขย่งกำลังใส่หมวกให้พี่คิม ...ซึ่งมันน่ารักมากจริงๆเราดูเองยังเขินเลย
แล้วเพจที่ลงก็เป็นชื่อเพจของสนามเค้าคาดว่าคนที่เอาลงน่าจะเป็นตากล้องของสนามเค้านั้นแหละ...แถมคนแชร์เยอะมาก2พันกว่าแล้วแหน่ะ...
พัชชา:" แหน่ะ..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะ. " แซวเรา
เรา:" ก็..รูปมันน่ารักดี(: " ฉันยื่นโทรศัพท์คืนมัน
โฟร์:" อะไรยังไงย่ะ เล่าเดี๋ยวนี้ " เขยิบเข้ามาพร้อมทำหน้าอยากรู้เอามากๆ ซึ่งฉันก็ต้องเล่าแหละเพราะพวกมัน3คนเล่นนั่งลุมเราขนาดนี้
เรา:"&%#@฿&฿#@¢€•¢£ " แล้วเราก็เราให้มันฟังจนจบ แต่ไม่ได้เล่าเรื่องหลังจากที่กลับจากสนามแล้ว...
พัชชา:" มึงมีคู่แข่ง " ตบหน้าเราเบาๆ มันหมายถึงพี่ออม
เรา:" แข่งทำไม ถ้าพี่คิมชอบเค้ากูก็จะปล่อยแหละ " ปัดมือมันออก
โฟร์:" แล้วไอ่คนที่มึงฟาดมันว่ะเป็นไงบ้าง "
เรา:" เย็บไม่ต่ำกว่าสิบเข็มแหละ กูเดานะ "
พัชชา:" เชี่ยย..โคตรกล้าว่ะ " ตบมือให้เราเบาๆ
วาวา:" เดี๋ยวเค้าก็เอาปืนมายิงจริงๆหรอกไปทำเค้าขนาดนั้น "
เรา:" ไม่รู้ดิตอนนั้นขาดสติ "
โฟร์:" ไม่ต้องกลัว ถ้ากูเป็นมึงตอนนั้นนะ แม่จะตบให้คว่ำเลย " ทำท่าเสียดาย
" จะตบใครคะแม่คุณ "
พวกเรา:" อาจารย์!
นั้นแหละพวกเรามัวแต่เม้าท์จนไม่รู้ว่าอาจารย์มาตอนไหนเจอดุหูชาไปอีก...
@ตอนเย็น
17:02
วันนี้ฉันเรียนทั้งวันเหนื่อยสุดๆแทบหัวระเบิด
พัชชา:" กูเกลียดวันนี้เรียนเยอะชิบหาย " บ่นพร้อมบิดขี้เกียจ
โฟร์:" อย่างงี้ต้องตี้ พรุ่งนี้วันเสาร์ "
พัชชา:" เออไปปะพักผ่อนสมอง อยากแดนซ์ "
เรา:" ที่ไหน ผับหรอ " ฉันถามไป
พัชชา:" กูพูดมาขนาดนี้แล้ว สถานปฏิบัติธรรมมั้ง " ประชดเรา
เรา:" งั้นกูไปไม่ล่ะ " ทำท่าจะเดินไป
พัชชา:" อะล้อเล่นน่าา หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้" เดินมาดึงเราไว้
เรา:" ตกลงผับ? " เลิกคิ้วถามมัน
โฟร์:" ถูกต้อง ไปนะ "
เรา:" อื้ม..ยังไม่เคยเข้าเลยลองดู " จริงตั้งแต่โตมายังไม่เคยเข้าผับเลยคนดีมั้ยละฉัน
วาวา:" กูไม่....
พัชชา:" มึงต้องไป.. " ทันทีที่วาวาจะพูดยัยชาก็ตัดบทก่อน
วาวา:" ไม่ไปไม่ได้หรือไง " ทำหน้างอ
โฟร์:" ทั้งทีกับเพื่อนอะ แดกน้ำส้มก็ได้ "
วาวา:" มีให้กินหรอ" ฉันนี้แทบกุมขมับยัยวานี้ก็ใสเกิ๊น
พัชชา:" จะกินอะไรกูก็สรรหามาให้มึงกินได้หมดแหละ "
วาวา:" โอเคร...ลองดูก็ได้ " ทำหน้าแบบฝืนใจสุดๆ5555
โฟร์:" ต้องแบบนี้เจอกัน4ทุ่ม ผับcg "
เรา:" มึงมารับกูนะ "
โฟร์:" เออเดี๋ยวกูไปรับอีวาด้วย "
เรา:" เคร "
จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับโดยที่เรากลับรถเมย์เหมือนเดิมพอมาถึงหน้าคอนโดเราเห็นมีข้าวต้มขายอยู่เลยเดินเข้าไปซื้อให้พี่คิมเพราะฉันคิดว่าเค้านั้นคงยังไม่ได้กินอะไร พอได้แล้วฉันก็เดินขึ้นมาบนห้องของตัวเองแต่ไม่พบพี่คิมแปลว่าเค้าน่าจะกลับไปแล้ว
ฉันเลยตัดสินใจเดินไปที่ห้องของเค้าพร้อมถุงข้าวต้มและยาในมือ
ก๊อกๆ
ก๊อกๆ
ฉันยืนเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องของเค้าแปปเดียวเท่านั้นก็มีคนมาเปิด
เรา:" สวัสดีค่ะพี่...อะ.. ออม " ฉันตกใจนิดหน่อยเมื่อคนที่เปิดประตูออกมานั้นไม่ใช่พี่คิม
พี่ออม:" อ่าวสวัสดีจ่ะ.เอ่อ..น้อง.. "เค้าทำท่าคิด
เรา:" หอมค่ะ" ฉันบอกเค้าไปพร้อมยิ้มเล็กน้อย
พี่ออม:" อ่าใช่น้องหอม เข้ามาก่อนสิ" เค้าตอบฉันพร้อมยิ้มออกมาเค้าน่ารักมากๆเลย
ฉันเดินตามเค้ามาข้างในก็เห็นว่าพี่คิมนั้นนั่งอยู่ที่โซฟาฉันจึงยิ้มไปให้เค้าเล็กน้อยแต่เค้านั้นไม่ได้ยิ้มตอบกลับมา
- ผู้เขียน
