[ คิดไหม...? ว่าจะมีใครมาทำอะไรแบบนี้ให้ 🍃 ]
ช่วงเย็นของวัน…
“งั้นพอแค่นี้แล้วกัน ส่วนงานที่ให้ไปก็เตรียมมาพรีเซนต์อาทิตย์หน้า”
สิ้นเสียงประกาศกร้าว นิสิตทั้งคลาสพากันตื่นตัวกระปรี้กระเปร่าราวกับมีคนมาเปิดสวิตช์ที่ปิดมากว่าค่อนชั่วโมง
สองสาวคู่ซี้รีบเก็บของและเดินคล้องคอกันลงไปด้านล่าง
“ใบชา!”
เจ้าของชื่อหยุดยืนตรงกลางบันไดแล้วแหงนหน้าขึ้นไปมองต้นเสียง พบว่าเป็น อคิน หนุ่มหล่อลูกครึ่งญี่ปุ่น ซึ่งถูกจัดอยู่ในชนชั้นสูงถึงสูงมากอันดับต้นๆ ของเซเนเซนต์ ที่ตอนนี้กำลังสับเท้าลงมาจากชั้นลอย
“ใบ รีบกลับบ้านรึเปล่าวันนี้” น้ำเสียงยังติดหอบแม้เขาจะพักหายใจไปเกือบนาทีหลังมาถึง ใบชาเหลือบมองเพลงที่เบ้หน้าไหวไหลทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะหันไปถามถึงจุดประสงค์ของเพื่อนร่วมคณะ
“มีอะไรเหรอ...”
“ได้ข่าวว่าใบรับคัดงาน”
“จะจ้าง?”
“ใช่ แต่ว่าจะขอด่วนวันนี้ได้ไหม เดี๋ยวจ่ายพิเศษให้เลย”
ใบชาหงาย
