ตอนที่ 3 - แค่กระดาษแผ่นเดียว
1651 คำ
3
แค่กระดาษแผ่นเดียว
คนที่ได้ยินทุกอย่าง ได้ฟังทุกประโยคนอนตัวแข็งทื่อ ก็จะไม่ให้เธอได้ยินได้ยังไงในเมื่อเขาตั้งใจเปิดสปีกเกอร์โฟนตอนคุยกับคนในสาย
และน้ำเสียงตอนที่คุยกับผู้หญิงคนนั้น แตกต่างจากตอนที่คุยกับเธออย่างชัดเจน
(พรุ่งนี้เจอกันนะคะอัทธ์ อัทธ์มาหาณิชานะคะ ณิชาจะรอคุณ)
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะไปตามนัดหรือเปล่า ถ้าผู้หญิงคนนั้นสำคัญกับเขามากพอ ถึงยังไงเขาก็คงไปเจอกัน
•••
@วันต่อมา
ร่างสูงบนเตียงขยับตัวอย่างเชื่องช้า และพอนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ตามลำพังแล้ว ร่างสูงพลิกตะแคงข้างเพื่อมองคนที่นอนบนพื้นด้านล่างแข็งๆ แต่เขาไม่พบปลื้มใจอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่มีแม้แต่ผ้าห่มที่เธอใช้ปูนอนเมื่อคืน แต่หายไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หายออกไปจากบ้าน ออกไปจากชีวิตของเขาเลยก็ยิ่งดี
แต่สิ่งที่หวังไม่ได้ตรงกับใจคิด อัทธ์ก้าวขาลงมาจากชั้นสองก็พบคนที่เขาไม่เจอบนห้องนั่งอยู่กับคุณแม่ที่โต๊ะอาหาร เจ้าของร่างสูงยืนพิงกรอบประตูแล้วมองไปยังคนที่คอยประจบเอาใจแม่เขาอย่างใกล้ชิด มองเธออธิบายเกี่ยวกับเรื่องดีๆ ประโยชน์ดีๆ ของอาหารที่อยู่ตรงหน้า ทั้งที่เขามองไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องมานั่งอธิบายเลย
สุดท้ายก็แค่อยากประจบสอพลอ!
“ตาอัทธ์… ตื่นแล้วเหรอ มานั่งทานข้าวกับแม่สิ”
“ตอนแรกก็ตั้งใจจะมานั่งทานนะครับ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ไม่ทานดีกว่า”
คนปากดีแต่เช้ามองเลยไปยังหน้าขาวๆ ของคนที่สวมผ้ากันเปื้อน เขาตั้งใจพูดเชียวแหละ เพราะอยากให้เธอได้ยินว่าสำหรับเขาแล้ว เธอเป็นส่วนเกินจริงๆ
“ทำไมล่ะอัทธ์ มีเหตุผลอะไร”
“เมื่อก่อนเราเคยอยู่กันแค่สองคนนี่ครับ มีความเป็นส่วนตัว ไม่มีคนอื่นแบบนี้”
“ถ้าคนอื่นที่แกหมายถึงคือหนูปลื้มก็รู้ไว้ซะว่าหนูปลื้มไม่ใช่คนอื่น คนที่แกจะออกไปเจอต่างหากล่ะที่เป็นคนอื่น”
ประกายตาคมวาบวับ จากที่สบตาคุณแม่ อัทธ์หันไปจ้องหน้าเนียนทันที
“ยัยขี้ฟ้อง!”
“แกไม่มีสิทธิ์พูดกับหนูปลื้มแบบนี้นะอัทธ์ เพราะคนที่แกกำลังพูดถึงคือเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นผู้หญิงที่แกต้องให้เกียรติในฐานะเมีย”
คุณอัญญาจ้องบุตรชายตัวดีไม่วางตา รู้ว่าช่วงแรกมันอาจจะยากสักหน่อย อัทธ์ไม่ใช่คนที่จะมายอมรับอะไรง่ายๆ ยิ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เต็มใจรับ ทุกอย่างมันเลยไม่ง่ายขนาดนั้น
“ปลื้มทำข้าวต้มปลา คุณอัทธ์ทานเลยไหมคะ”
“กินไม่ลง!”
แค่ได้ยินชื่อคนทำ เห็นหน้าคนทำก็กินไม่ลงแล้ว และเธอจะมากล่าวหาว่าเขาเปลี่ยนมันก็ไม่ได้ เธอใจดำตลบหลังเขาก่อนเอง แล้วแบบนี้ใครจะอยากญาติดีกับเธอ และจำเป็นตรงไหนที่เขาจะต้องญาติดีกับเธอ
“กินไม่ลงก็ไม่ต้องกิน หนูปลื้มไม่ต้องไปสนใจคนหน้ามืดตาบอดเลยลูก มานั่งกินข้าวกับแม่มา มานั่งข้างๆ แม่เลย”
คุณอัญญารั้งข้อมือขาวผ่องของลูกสะใภ้ให้นั่งลงใกล้ๆ ท่าน จากนั้นก็หันไปสั่งแม่บ้านให้ตักข้าวทันที
“แม่บัว… ตักข้าวต้มให้หนูปลื้ม ใครจะไม่กินก็เรื่องของมัน”
อัทธ์มองการกระทำของคนเป็นแม่พร้อมกับร้องเหอะในลำคอ นี่ขนาดเธอมาอยู่ที่นี่แค่วันแรกเขายังกลายเป็นหมาหัวเน่า คงไม่ต้องเดาว่าขืนอยู่นานกว่านี้เขาจะต้องตกอยู่ในสภาพไหน ดีไม่ดีถูกยัยขี้ฟ้องเปาะเหลาะคุณแม่ให้ยกสมบัติให้จนเกลี้ยง ถึงตอนนั้นเขาหมดตัวแน่
ก็คงต้องรอให้ถึงตอนนั้นอีกนั่นแหละคุณแม่จะได้รู้ซึ้งสักที!
“อย่าให้รู้เชียวว่าหนีไปหาแม่นางแบบนั่น อย่าได้ลืมทะเบียนสมรสที่เพิ่งจดไปก็แล้วกัน!”
คุณแม่พูดตามหลังจนอัทธ์ชะงักและหันกลับไปมองที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง คนพูดแค่ปรายตามามองหน้าลูกชายคนเดียวอย่างเขา จากนั้นก็หันไปยิ้มให้สะใภ้ข้างกาย
เหอะ! ชีวิตเขาแม่งฉิบหายตั้งแต่ได้เจอเธอ!
•••
อัทธ์ก้าวออกมาจากบ้านก็เจอเข้มรออยู่ที่รถ ยืนเช็ดๆ ถูๆ คอยอยู่ แต่ที่ทำให้ชายหนุ่มสนใจไม่ใช่เบ้าหน้าหรือความขยันของลูกน้องคนสนิท แต่เป็นรถหรูคันใหม่ป้ายแดงที่จอดอยู่ข้างๆ กันนั่นต่างหากล่ะ
“รถใคร?”
“อ๋อ… รถคุณปลื้มครับ คนของโชว์รูมเพิ่งเอามาส่งเมื่อเช้านี่เองครับ รถสวยนะครับคุณอัทธ์ สีขาวเหมาะกับคุณปลื้มเลย”
ไอ้เข้มยิ้มกว้าง หวังเอาใจนายเรื่องที่รถในโชว์รูมของคุณอัทธ์มีแต่คันสวยๆ แต่ทันทีที่เห็นหน้าหงิกหน้างอของคนเป็นเจ้านาย ไอ้เข้มหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“งานเข้าแล้วกู ไอ้เข้มนะไอ้เข้ม ปากเปราะจริงๆ”
เข้มบ่นอุบให้ตัวเองเบาๆ พลางยกมือขึ้นตบปาก
“คุณหญิงของมึงเป็นคนสั่งให้ลูกสะใภ้เขาสินะ”
“อ๋อ… ครับ คุณหญิงเป็นคนสั่ง บอกว่าเป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ต้อนรับลูกสะใภ้เข้าบ้านครับ”
“เล็กๆ น้อยๆ เหี้ยอะไร คันนี้สิบสามล้าน!”
บีเอ็มดับบลิวตัวท็อปของโชว์รูมสีขาวมุก ยัยขี้ฟ้องมาอยู่ไม่ทันไรสอยไปครอบครองเรียบร้อย แล้วแบบนี้เธอยังกล้าพูดว่าไม่ได้เห็นแก่เงิน อมพระวัดไหนมาพูดเขาถึงต้องเชื่อเธอวะ
แล้วในขณะที่เขายืนหงุดหงิดอยู่ข้างรถ เจ้าของรถตัวจริงก็เดินออกมาจากบ้าน พอเห็นเธอทั้งตัว ไม่มีผ้ากันเปื้อนสวมอยู่ถึงได้เห็นว่าเธอเหมือนวันนั้นที่เราเจอกันที่ผับเลย
ปลื้มใจสวมชุดเดรสแขนตุ๊กตาสีฟ้าอ่อนยาวเหนือเข่าเล็กน้อย ยอมรับว่ามันเหมาะกับเธอ ผู้หญิงหวานๆ หน้าสวยๆ ที่พอคุยด้วยแล้วหลงฉิบหาย หลงง่ายๆ เพราะเธอพูดจาดี พูดเก่ง มีเสน่ห์ในแบบของเธอจนคืนนั้นเขาพลาดนั่นแหละ
“ไหนบอกว่าไม่อยากได้เงินไง รถคันที่เธอได้มันสิบสามล้าน”
อัทธ์เผชิญหน้ากับคนที่เขาต้องยอมรับเป็นเมียทั้งที่ไม่ได้เต็มใจ มองสบตาเธอ อยากจะรู้นักว่าเธอจะแก้ตัวว่ายังไง
“ปลื้มแค่ใช้ชั่วคราวเวลาไปทำงานค่ะ”
“โกหก!”
เขาตอบกลับทันทีที่เธอพูดจบ และมันก็ใช่จริงๆ นั่นแหละ เธอพูดโกหกเพราะความจริงคือแม่ของเขาตั้งใจซื้อรถคันนี้ให้เธอระหว่างที่เธอต้องอยู่ที่นี่เพราะเธอมีงานที่ต้องทำ เทียวไปเทียวมาเธอจำเป็นต้องใช้รถ ตอนที่อยู่บ้านเธอเองก็ใช้รถของที่บ้าน และเรื่องนี้ที่จริงเธอปฏิเสธไปแล้วว่าไม่อยากรับเอาไว้เพราะคิดว่าต้องมีปัญหา แต่ก็นั่นแหละ เธอเองก็รู้อยู่เต็มอกว่าต่อให้ปฏิเสธกี่ครั้งเธอก็ต้องได้ใช้รถคันนี้อยู่ดี
“เห็นแบบนี้ไม่งงเลยนะว่าทำไมเธอถึงจับฉันทำผัว”
เพราะเงินมันหอมหวาน ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ต้องการ!
“ถ้าคุณกำลังคิดว่าปลื้มเห็นแก่เงิน หวังว่าแฟนเก่าคุณที่เรียกให้ไปเจอกันวันนี้ เขาจะไม่คุยเรื่องนี้กับคุณนะคะ และถ้าคุย หวังว่าคุณจะรู้สึกกับเขาเหมือนที่คุณรู้สึกกับปลื้ม”
อัทธ์กัดฟันกรอด เขารู้ว่าคุณแม่รู้ว่าณิชาให้เขาออกไปเจอก็เพราะเธอนั่นแหละ แต่เธอไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาณิชาแบบนั้น
“ณิชาไม่ใช่แฟนเก่า”
“แปลว่าคุณกับเขาเป็นเพื่อนกันเหรอคะ”
ปลื้มใจย้อนถามทั้งที่รู้อยู่เต็มอก เพราะสำเหนียกอยู่ตลอดว่าหน้าที่ของเธอคืออะไร เธอเลยไม่ลังเลที่จะพูดแบบนี้ต่อให้พูดออกมาแล้วจะโดนเขาด่าก็ตาม
“ไม่ใช่แฟนเก่า และเขาก็เป็นมากกว่าเพื่อน”
“รบกวนให้เกียรติปลื้มด้วยนะคะ ถ้าเสียงในหัวของคุณมันกำลังบอกให้คุณเอ่ยคำว่าแฟนออกมา เพราะสถานะของเราสองคนตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไปให้สถานะแบบนั้นกับผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น แม้แต่คนที่คุณคุยด้วยเมื่อคืน”
“ฉันจะให้สถานะไหนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ แล้วไม่ต้องมาประกาศกร้าวว่าเธอเป็นเมียฉันให้ใครฟังทั้งนั้นนะ ก็แค่ทะเบียนสมรส จดได้ก็หย่าได้ และแค่กระดาษแผ่นเดียวฉันจะฉีกมันทิ้งแล้วปาใส่หน้าเธอเมื่อไหร่ก็ได้”
——————————-
วันนั้นจะมาถึงกี่โมงคะ วันนั้นน่ะ ที่บอกจะฉีกทะเบียนสมรสแล้วปาใส่หน้าอ่ะค่ะ อย่าให้เห็นว่ากอดไว้แน่นเชียวนะ 555555555555
อ่านจบแล้วคอมเมนต์ให้เนมหน่อยน้าา คอมเมนต์เยอะ รออ่านกันเยอะ คืนนี้เนมอัปอีกงับ
กดไลก์ + คอมเมนต์ + กดติดตาม
= ล้านกำลังใจงับ 🫶🏻
ถ้าพี่ๆ ชอบเรื่องนี้ ฝากพี่ๆ ใจดีปารีวิวให้เนมได้ชื่นใจหน่อยนะคะ อ้อนๆ ทุกคนเยยงับ🫶🏻🫰🏻🫰🏻🫶🏻
***เนมอ่านทุกคอมเมนต์เลยค่าาาา***
จิ้มรีวิวหน้าหน้านิยายแบบนี้นะคะ 👇🏻
- ผู้เขียน
