“เฮียอยากอยู่กับลี่… ไม่ใช่คนอื่น”
คำพูดที่เคยได้ยินมาแล้วบ่อยครั้งสะท้อนวนเวียนอยู่ในหูของคนฟัง เหมือนค่ายตั้งใจดึงให้เธอจมดิ่งกลับลงไปในห้วงของจินตนาการ
แต่เพียงแค่ครู่หนึ่งเท่านั้น
“ถ้าอยากอยู่กับลี่ขนาดนั้น ให้ลี่อยู่ในฐานะอื่นได้ไหมคะ” คำถามนั้นเอื้อนเอ่ยอย่างแผ่วเบา พลางจ้องลึกเข้าไปในตาคู่คมอย่างเจ็บปวด
ค่ายมองใบหน้าหวานอยู่นานโดยไม่ตอบคำถาม แววตาของเธอหม่นลง เขารู้ดีว่าเพราะอะไร เวลาเห็นเธอเรียกร้องทีไร ชวนให้มีความสุขทุกครั้ง
“บอกได้ไหมว่าทำไม ในเมื่อเฮียยังรั้งให้ลี่ติดอยู่แบบนี้ ทำไมเฮียรักลี่ไม่ได้”
“คนดี เราคุยเรื่องนี้กันหลายรอบแล้ว” เขาเอ่ยเสียงเรียบ มองดวงตาคู่สวยที่เริ่มแดงก่ำ ฝ่ามือหนาลูบสะโพกบางอย่างปลอบใจ ทั้งที่เป็นคนฝากความเจ็บปวดเอาไว้ในหัวใจของเธอ “จะพูดมันขึ้นมาอีกเพื่ออะไร”
“จะไปที่คอนโดลี่ หรือไปเพนท์เฮ้าส์คะ” เธอเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องเพราะรู้ดีว่าไม่คว
