ธันวาช่วยประคองหมวยลี่ที่เนื้อตัวสั่นเทามาขึ้นรถที่จอดอยู่ตรงซองสำหรับวีไอพี ทันทีที่ประตูปิดลง เขาก็ออกรถทันทีโดยไม่หันกลับไปมอง กลัวว่าผู้เป็นนายคนที่อารมณ์ยากจะคาดเดา อาจตามลงมา
ตลอดทางใบหน้าสวยเอาแต่ก้มลง ตามด้วยเสียงสะอื้นที่ลอดออกมาแทรกผ่านความเงียบภายในรถ เธอกอดตัวเองเอาไว้แน่น ราวกับกลัวร่างกายจะแตกสลายไปพร้อมความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาใส่กลางอก
“กลับบ้านใหญ่นะลี่ ถ้ากลับคอนโดพี่กลัวนายจะตามไป”
“อึก~ ถ้าเฮียไปบ้านใหญ่ล่ะคะ” เธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่คาดไม่ถึง จึงไม่อยากกลับบ้านใหญ่ ถ้าค่ายเกิดอารมณ์เสียขึ้นมาอีก เขาไม่เคยสนใจอะไรอยู่แล้ว
“พี่ธันทำแบบนี้จะโดนลงโทษไหมคะ” นิ้วเรียวค่อย ๆ ปาดเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม เธอพยายามจะหยุดร้องไห้ แต่มันเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาเองไม่ยอมหยุด
“พี่ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล”
“ลี่เจ็บ อึก~ เจ็บมาก ๆ เลยพี่ธัน” กำปั้นเล็กกดแนบบนอกข้างซ้ายของตัวเอง พร้อมกับเอ่ยค
