เสียงหวานขาดหายไปช่วงหนึ่ง เมื่อเจ้าของใบหน้าหล่อก้าวเดินมาใกล้ แล้วหยุดยืนข้างตัว โชคดีที่ซานวางสายไปแล้ว
“ถอย ถอยไปนะ อย่ามายุ่งกับลี่” เสียงแหบพร่าตะเบ็งบอกคนที่เดินมาใกล้ พยายามเด็ดขาดกับเขา ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้เขาตบหัวแล้วลูบหลังอย่างที่ผ่านมา
ทันทีที่ได้ยินคำสั่งนั้น ขาแกร่งของค่ายก็ชะงักกลางคัน หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะตั้งคำถาม “เป็นอะไร”
“ลี่เจ็บไปทั้งตัวก็เพราะเฮีย อึก~” ร่างเล็กไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ เธอร้องไห้สะอื้นออกมา แต่แทนที่ค่ายจะหยุดอยู่แค่ตรงนั้น เขากลับก้าวเดินต่ออย่างไม่สนใจคำปรามอีกต่อไป
เมื่อหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเล็กที่นั่งนิ่งบนเตียง ร่างสูงก็ค่อย ๆ ทรุดตัวลง นั่งคุกเข่ากับพื้นช้า ๆ ท่าทางนั้นทำให้หมวยลี่ชะงัก เธอมองเขาด้วยแววตางุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายที่เพิ่งทำให้ร้องไห้ ถึงเลือกนั่งต่ำลงตรงหน้าแบบนี้ ราวกับยอมรับความผิดที่ตัวเอง
