วันต่อมา @สนามแข่ง
กลิ่นน้ำมันเครื่องคลุ้งผสมไปกับกลุ่มควันโขมงพวยพุ่ง เสียงเครื่องยนต์คำรามลั่นจากรถแข่งนับสิบคันที่เร่งทะยานในสนาม ธุรกิจนี้เป็นของครอบครัวทรัพย์หิรัญสกุล โดยมีสามพี่น้อง ค่าย ล่า และคลื่น ผลัดกันแวะเวียนเข้ามาช่วยดูแล
“ท่าทางเครียด ๆ แบบนี้อยากลงแข่งกับเด็กหน่อยไหม” ล่าถามทันทีที่พี่ชายมาถึง มองแค่ปราดเดียวเขาก็รู้ว่าค่ายกำลังมีเรื่องมากมายในคิดในหัว
ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรออกมา เพียงไหวไหล่เบา ๆ แทนคำปฏิเสธ ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด สูดควันเข้าปอด สายตาคู่คมทอดมองออกไปยังสนามแข่งเบื้องหน้า
“มึงก็ขับเก่ง ไม่อยากโชว์ตีนให้เด็กมันดูบ้างหรือไง”
ล่าเอียงคอถามเซ้าซี้ พวกเขาสามคนพี่น้องต่างก็มีทักษะการขับรถในสนามพอกัน แต่มีแค่ล่าที่เคยลงแข่งจริงจัง แม้ตอนนี้จะวางมือไปแล้วก็ตาม มันนานมากแล้ว จนเขาจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นค่ายขับรถลงสนามคือเมื่อไร
“เมียกูเป็นห่วงลี่มา
