ตกเย็น ร่างเล็กขึ้นมาอาบน้ำบนห้อง เธอรู้สึกล้ามากเป็นพิเศษ ตอนแรกคิดว่าการเรียนภาษาคงไม่ยากเท่าไร แต่นั่นมันสำหรับการพูดและท่องจำ พอมาลองเขียน มันยากกว่าที่คิดเอาไว้หลายเท่า
หลังจากอาบน้ำเสร็จ มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่หน้าจอเพิ่งสว่างวาบขึ้นมา อีกมือยังถือผ้าผืนเล็กเช็ดเส้นผมที่เปียกชื้นจากการสระ
แชตกลุ่ม
ซาน: -ส่งภาพ-
ฝันหวาน: เป็นอะไรซาน เลือดออกเต็มเลย
หมวยลี่: ไปหาหมอหรือยัง เลือดออกขนาดนี้ต้องไปหาหมอนะซาน
หมวยลี่รีบพิมพ์ข้อความส่งไปบอกเพื่อน เมื่อเห็นภาพถ่ายที่มือเต็มไปด้วยเลือด เธอทั้งตกใจปนเป็นห่วง ไม่รู้ว่าโดนอะไรบาดเข้าถึงได้เลือดออกเยอะขนาดนี้
ซาน: ไม่ใช่ ภาพนี้เซบบ์มันส่งมา
โมมายด์: ยังไงนะ?
ซาน: นี่เพิ่งตื่นนอน หยิบโทรศัพท์มาดู เห็นมันส่งให้สิบนาทีที่แล้ว
ซาน: ไอ้เราก็ห่วง รีบออกจากห้องไปดู แม่ง! มันนั่งมองเลือดตัวเองอยู่แบบนั้น
ซาน: มีหน้ามาบอกอีกว่าส่งให้เ
