ค่ายพอจะคาดเดาได้จากครั้งนี้และครั้งก่อน ว่าผู้นำของเฟิงเฉินคนนี้ไม่ชอบหน้าของเขา แต่มันชวนให้แปลกใจ เพราะเขาไม่เคยทำอะไรให้เลย ถ้านับจริง ๆ นี่เป็นเพียงครั้งที่สองที่ได้เจอหน้ากันตรง ๆ
“ลี่ขอตัวก่อนนะคะท่าน” หมวยลี่รีบเอ่ยขึ้นทันที และเมื่อเห็นเจ้าของคฤหาสน์พยักหน้าอนุญาต ก็ไม่รอช้ารีบเดินออกจากบรรยากาศอึดอัดตรงนี้ ทว่ากลับถูกเสียงหนึ่งตรึงขาเอาไว้
“ตอนกลับ หนูช่วยไปส่งที่รถทีได้ไหม”
ใบหน้าสวยค่อย ๆ หันกลับมามองคนที่พูด ก่อนจะเหลือบสายตามองไปทางคุณท่านที่กำลังพยักหน้าเบา ๆ ราวกับอยากให้เธอเอ่ยคำว่าตกลง เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างบีบบังคับ หมวยลี่จึงทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับ
ขาเล็กก้าวออกไปจากห้องอาหารด้วยความหนักอึ้ง ราวกับร่างกายถูกกดทับ เธอไม่อยากนึกถึง อยากสลัดทุกอย่างออกไปจากหัวให้หมด
หมวยลี่ไปอาบน้ำที่ห้องของตัวเองก่อน จากนั้นก็เข้ามาในห้องของแม่ เธอคิดอย่างลังเลและชั่งใจ ว่าควรพูดถ
