ช่วงเที่ยงคืน ธันวามารอรับหมวยลี่ที่คอนโดตามคำสั่งของเจ้านาย เขารู้สึกเห็นใจแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ ครั้งนั้นที่เธอหลุดพ้นเขาได้แต่โล่งใจ ไม่คิดเลยว่าเจ้านายของตัวเองจะดึงให้เธอกลับไปอีกครั้ง
บรรยากาศภายในรถเงียบสงัด ร่างเล็กเอาแต่มองออกไปนอกกระจกตลอดเวลา กระทั่งล้อรถค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าไปจอดหน้าเพนท์เฮ้าส์
“พี่ธันไม่อยากถามอะไรเลยเหรอคะ”
ทันทีที่เครื่องยนต์ดับลง ไอเย็นจากแอร์ยังลอยวนอยู่ภายในห้องโดยสาร หมวยลี่เอ่ยถามขึ้นเสียงแผ่วเบา ทำลายความเงียบที่ปกคลุมบรรยากาศมาตลอดทาง
ธันวามองกระจกหลัง เขาถอนหายใจออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นแววตาไร้ความสุขของร่างเล็กที่นั่งนิ่ง
“พี่จะไม่ถาม แต่ถ้าวันไหนที่ลี่อยากระบาย มาพูดกับพี่ได้ตลอดเลยนะ”
“ขอบคุณนะคะ” รอยยิ้มหวานถูกส่งให้พี่ชายคนสนิท ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือเปิดประตู แล้วก้าวออกจากรถอย่างเงียบ ๆ
ขาเล็กก้าวตรงไปยังหน้าลิฟต์ ไม่นานนักประตูก็เปิดออก
