บทที่ 9
1185 คำ
ใต้อาณัติอัศวิน บทที่ 9
"กรรมของเวรเวรของกรรมจริงๆ เลย ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ"
"อยู่ไหนครับ" ได้ยินคนไปตามบอกว่ามีผู้ชายแอบเข้าห้องน้ำผู้หญิงแถมยังชะโงกมองช่องข้างบนด้วยภีมก็เลยรีบมา
"นั่นไงคะ ผู้ชายคนนั้นไงคะ"
"คุณอัศวิน?"
"ไอ้อัศ??" อีกคนที่ตามมาก็คือกันต์ธีร์
"ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ"
"จะไม่ใช่ได้ยังไงฉันเห็นว่าคุณชะโงกมองลงไปตรงช่องว่างด้วย"
"คุณครับผมไม่ใช่เปรตนะที่จะมองลงไปเห็น"
"แล้วคุณเข้าห้องน้ำผู้หญิงทำไมแถมยังทำลับๆ ล่อๆ อีก"
"ผมเอาของเข้าไปให้ผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำ"
จังหวะที่กำลังชุลมุนกันอยู่ญาดาก็เดินออกมาพอดี ที่เธอออกมาช้าเพราะพยายามทำให้กางเกงแห้งแต่ก็ไม่แห้งคงต้องใช้ไดร์เป่าช่วย แต่ก็โชคดีหน่อยที่ซักออกได้
"มาได้สักทีนะ"
"เกิดอะไรขึ้นคะ" เธออยู่ในห้องน้ำก็ได้ยินเสียงอยู่หรอกแต่คิดว่าเป็นเสียงในงาน
"จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ ตอนนี้คนเขาคิดว่าฉันเป็นถ้ำมองแล้ว" แทนที่เธอจะรีบแก้ตัวช่วยแต่ญาดากลับขำ "ยังจะขำอีก"
"ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ครับคุณอัศวิน"
"ตอบไปสิ" อัศวินหันมาบอกให้ญาดาเป็นคนตอบ เพราะถ้าเธอตอบดูจะมีน้ำหนักมากกว่า
ใช้น้ำเสียงแบบนี้ไม่ช่วยเลยดีไหมเนี่ย
"มันเกิดอะไรขึ้น" กันต์ธีร์เห็นญาดาไม่พูดเลยถาม
แต่พอกันต์ธีร์เป็นคนถามใบหน้าของญาดาก็เปลี่ยนไปเป็นมีรอยยิ้ม
ดูนะแทนที่จะรีบช่วยเราพูด ..ถ้าญาดาสังเกตสีหน้าของอัศวินคงจะเห็นว่าเขากัดฟันจนสันกรามขึ้นเพราะเธอยิ้มให้กันต์ธีร์
"คือฉัน.." เราจะบอกคุณกันต์ธีร์ยังไงล่ะว่าคุณอัศวินไปซื้อผ้าอนามัยมาให้ ถ้าพูดไปแบบนั้นมีหวังคุณกันต์ธีร์ต้องเข้าใจผิดแน่เลย ไม่ได้เราจะบอกแบบนั้นไม่ได้ หรือเราจะตีเนียนแกล้งบอกว่าเขาเป็นถ้ำมองเหมือนที่ทุกคนคิดกัน ..ไม่ได้นะญาดาเมื่อกี้เขาช่วยเธอไว้นะ เราจะทำยังไงดีถ้าบอกว่าเขาไปซื้อผ้าอนามัยมาให้คุณกันต์ธีร์ก็ต้องเข้าใจผิดสิ รีบคิดสิญาดาว่าจะเอายังไงดี ยิ่งกดดันก็ยิ่งคิดอะไรไม่ออก
"น้องคนสวย ผู้ชายคนนี้ข่มขู่น้องใช่ไหม" ผู้หญิงคนที่เข้าไปเห็นอัศวินในห้องน้ำมองหน้าฝ่ายหญิงก็ดูออก
บ้าไปกันใหญ่แล้ว ..อัศวินหันมองหน้าญาดาดวงตาเขาเปลี่ยนไป เพราะถ้าเธอไม่รีบพูดคนอื่นก็จะหาว่าเขาเป็นพวกโรคจิตเข้าไปแอบส่องดูผู้หญิงในห้องน้ำ
จังหวะนั้นอัศวินก็มองไปเห็นมือของเธอที่ถือถุงผ้าอนามัย เขาเลยคว้าเอาถุงนั้นมา "ฉันก็แค่ไปซื้อผ้าอนามัยมาให้แฟน เห็นไหมเนี่ยยังอยู่ในมือเธออยู่เลย"
"แฟน?" คนที่อยู่ตรงนั้นตกใจเมื่อรู้ว่าชายหญิงคู่นี้เป็นแฟนกัน
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ อืมม" เธอกำลังจะอธิบายกลัวกันต์ธีร์เข้าใจผิดแต่ถูกอัศวินเอามือปิดปากไว้ก่อน
"ไม่มีอะไรแล้วครับ ทุกคนกลับเข้าไปในงานเถอะครับ" ภีมเลยบอกให้ทุกคนกลับเข้าไปเพราะเห็นแล้วว่าทั้งสองคงมีเรื่องจะคุยกัน
กันต์ธีร์มองก่อนจะหันหลังแล้วเดินตามภีมเข้าไปในงาน
"คุณกันต์ธีร์คะมันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" จะเดินตามกันต์ธีร์เข้าไปก็นึกได้ว่ากางเกงตัวเองยังไม่แห้ง แถมตอนนี้เสื้อของอัศวินยังอยู่ที่เอวเธออยู่เลย "คุณทำอะไรลงไป!"
"แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไงใครบอกเธอไม่รีบพูดล่ะ"
"มีตั้งหลายวิธีที่จะแก้ไขปัญหา แต่ทำไมคุณถึงบอกว่าเราเป็นแฟนกัน"
"แล้วเธอคิดว่าถ้าพูดไปใครจะเชื่อ นอกจากคนเป็นแฟนกันเท่านั้นที่จะซื้อไอ้นี่มาให้กันได้" ว่าแล้วเขาก็จับถุงผ้าอนามัยยัดใส่มือเธอก่อนจะเดินออกไป เธอเสียหายคนเดียวหรือไง ที่เขาพูดไปแบบนั้น ถ้ามีคนเอาไปพูดต่อ แล้วจะไปจีบสาวที่ไหนได้อีกล่ะ
ญาดากลับเข้าไปข้างในแล้วก็ใช้ไดร์เป่ากางเกงให้แห้ง ถึงได้ออกมาทำงานต่อขณะที่ทำงานเธอก็พยายามมองหากันต์ธีร์แต่ก็ไม่เจอ เธอต้องอธิบายให้เขาฟังว่าที่อัศวินพูดไปมันไม่ใช่เรื่องจริง
"คุณชื่อญาดาใช่ไหมครับ"
"ค่ะ" ขณะที่เธอกำลังมองหากันต์ธีร์อยู่ภีมเจ้าของงานก็เดินเข้ามาพูดด้วย
"ผมว่าแล้วทำไมคุณอัศวินถึงมาร่วมงาน ที่ไหนได้แฟนของเขามารับงานพริตตี้ที่นี่นี่เอง" แต่ภีมก็แปลกใจอยู่หรอกทำไมอัศวินถึงกล้าให้แฟนมานุ่งน้อยห่มน้อยให้คนมองแบบนี้
"เอ่อ.." ญาดาอยากจะบอกความจริงแต่ยังไม่ทันได้พูดก็มีคนมาตามภีมก่อน คุณอัศวินนะคุณอัศวิน แล้วตอนนี้หายหัวไปไหนล่ะ พูดมาได้ยังไงเป็นแฟนกับเรา
กว่างานจะจบก็เกือบเย็นแล้ว ออกจากงานนี้เธอต้องรีบกลับบ้านไปดูยายก่อน และก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เพื่อจะไปทำงานที่ไนท์คลับของอัศวิน
ยายเห็นหลานทำงานหนักก็เป็นห่วง ได้แต่บอกให้หลานดูแลตัวเองให้ดี
ญาดานั่งแท็กซี่มาที่ทำงานเพราะถ้าให้รอรถประจำทางคงไม่ทัน มาถึงก็เกือบสาย
"นี่แม่คุณ คิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าหรือเป็นผู้จัดการหรือไงมาเอาป่านนี้ ทำไมไม่มาตอนที่คนอื่นจัดของเสร็จหมดแล้วล่ะ"
ฉันก็สดชื่นของฉันมาทั้งวัน มาเจอแม่นี่เสียอารมณ์หมดเลย
"ดูทำหน้าเข้า หัวหน้าบอกให้เธอมาช่วยจัดโต๊ะ"
"ไม่ใช่หน้าที่ของฉัน"
"หน้าที่ของเธอคือต้องรับคำสั่งจากหัวหน้าและหัวหน้าก็บอกฉันไว้แล้วด้วย"
ญาดาได้แต่กัดฟันทำตามคำสั่งเพราะอีกฝ่ายบอกว่าเป็นคำสั่งของหัวหน้า
กึก!
"โอ๊ย" ตอนที่เธอกำลังเช็ดโต๊ะอยู่รัชนกก็ขยับเก้าอี้มาชนกับนิ้วเท้า "นี่เธอทำอะไร!"
"เธอไม่ระวังเองต่างหากล่ะ"
"ฉันเช็ดโต๊ะอยู่เธอเองต่างหากที่ขยับเก้าอี้มา"
"ไหนล่ะหลักฐาน"
ถามหาหลักฐานงั้นเหรอ ญาดาเหลือบตามองรอบๆ ตัวว่ามีอะไรพอที่จะให้เธอเอาคืนแม่นี่ได้บ้าง และเธอก็มองเห็นอะไรบางอย่าง..
"กรี๊ดดดด" เสียงรัชนกกรี๊ดลั่นจนคนที่กำลังทำงานอยู่หยุดหันมามองแทบจะทุกคน..รวมไปถึงอัศวินที่กำลังยืนคุยอยู่กับผู้จัดการ
🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่
- ผู้เขียน
