นามินั่งมองอายที่กำลังสนอกสนใจโทรศัพท์มือถือในมือกับใบหน้าที่อมยิ้มตลอดเวลาด้วยความสงสัย ว่าเพื่อนเธอเป็นอะไรเพราะหลายวันมานี่อายติดโทรศัพท์มากจนดูปิดปกติ
“อาย อาย” นามิเรียกอายแต่อีกฝ่ายกลับนิ่งไม่ตอบและไม่ได้ยินเสียงที่เธอเรียกทำให้นามิต้องแอบชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อแอบดูว่าอายทำอะไรอยู่ พอได้เห็นแล้วก็ต้องตะลึงเพราะอายคุยกับผู้ชายแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะรูปในโปร์ไฟล์เธอมองเห็นไม่ชัด
“อ๊ะ นามิ!!!” อายรีบเก็บโทรศัพท์ทันทีที่เห็นว่านามิกำลังแอบดูเธออยู่
“คุยกับใคร??”
“เปล่า”
“อย่ามาเนียน บอกมา นามิเห็นหมดแล้ว”
“ก็...”
“อายไม่ไว้ใจนามิแล้วเหรอ น่าน้อยใจชะมัด” นามิทำหน้าน้อยอกน้อยใจที่อายมีความลับกับเธอ เพื่อนมีคนคุยแต่ไม่ยอมเล่าให้เธอฟังจนเธอต้องมารู้มาเห็นเองมันน่าน้อยใจชะมัด
“นามิ... อายไม่ได้จะปิดบังเพียงแค่เพิ่งคุยกันเอง” อายรีบเข้าไปกอดแขนนามิด้วยท่าทางออดอ้อนออเซาะ เธอไม่คิ
