ระหว่างมื้ออาหารโปรดก็จะคอยตักอาหารให้นามิและรวิกาอยู่ตลอด ความเอาใจใส่และสายตาห่วงใยที่โปรดใช้มองนามิลูกสาวเธอไม่รอดพ้นสายตาคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างเธอไปได้หรอก อาจจะเป็นเพราะเธอเอ็นดูโปรดเลยไม่คิดจะห้ามถ้าโปรดกับนามิจะคบหากัน เท่าที่เธอสังเกตโปรดก็ดูสนอกสนใจนามิลูกสาวเธอไม่น้อย
“เป็นไงอาหารถูกปากไหมพอทานได้หรือเปล่า”
“อร่อยครับ อาหารฝีมือคุณน้าอร่อยมากเลยครับ”
“อร่อยก็ทานเยอะ ๆ นะ”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไรเราคนกันเองไม่ใช่ใครที่ไหนสักหน่อย จะแวะมาทานบ่อย ๆ ก็ได้ ปกติน้าก็ทานกับนามิแค่สองคนมีโปรดมาร่วมแจมอีกคนก็ดีเหมือนกันไม่เหงา”
“เอ่อ คุณน้าครับ”
“ว่าไง โปรดมีอะไรหรือเปล่า”
“คือว่า... ถ้าผมจะขอเป็นคนไปรับไปส่งนามิไปมหาลัยเอง คุณน้าจะว่าอะไรหรือเปล่าครับ” เมื่อมีโอกาสโปรดก็ไม่คิดปล่อยให้มันผ่านไปง่าย ๆ
“น้าว่าจะรบกวนโปรดเกินไปหรือเปล่า”
“ไม่เลยครับ ผมยินดี อีกอย่างผมจะได้มาฝาก
