ยัยรุ่นน้องคนโปรด

บทนำ

บทนำ

ณ มหาวิทยาลัย BBR

สายตาคมของหนุ่มรุ่นพี่มองทอดออกไปตามลานกว้างของห้องประชุมของคณะวิศวกรรมศาสตร์ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องใหม่ ซึ่งเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งที่เข้ามาศึกษาต่อในคณะที่ตัวเองนั้นใฝ่ฝัน เพื่ออนาคตตัวเองหรือไม่ก็ธุรกิจทางครอบครัวเพื่อจะสานต่อพ่อแม่ได้

ความวุ่นวายในเช้านี้จึงบังเกิด รุ่นน้องมาตามนัดที่ทางรุ่นพี่ปี 3 ได้แจ้งไว้ในเพจของมหาวิทยาลัย โดยนัดหมายกันตั้งแต่สองโมงเช้ากว่าจะเสร็จก็ประมาณบ่ายสองหรือบ่ายสามโมงเป็นที่แน่ๆ

รุ่นพี่นัดซ้อมเชียร์รุ่นน้องพร้อมกับจับสายรหัสไปในวันเดียวกัน จึงวุ่นวายกันเป็นพิเศษหน่อย แต่ความโหดของรุ่นพี่คณะวิศวะทำเอารุ่นน้องมีความเกร็งอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะชื่อเสียงของคณะนี้ร่ำลือถึงความโหดของพวกพี่ว๊ากผ่านหูอยู่บ่อยๆ

“รุ่นน้องปีหนึ่งปีนี้ มีรุ่นน้องผู้หญิงเยอะกว่าทุกปีว่าไหม? ” กลุ่มพี่ว๊ากรุ่นพี่ปีสามนั่งอยู่ม้าหินอ่อนข้างหอประชุม จึงจ้องมองการเคลื่อนไหวของรุ่นน้องปีหนึ่งและปีน้องอยู่ ก่อนที่ รดา เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มจะเอ่ยขึ้น จึงทำให้เพื่อนๆ ในกลุ่มจากที่สนใจมือถืออยู่ต่างหันมองจ้องไปยังกลุ่มรุ่นน้องใหม่ กำลังต่อแถวเข้าสาขาของตัวเองโดยมีพี่ๆปีสองกำลังยืนคุมการจัดระเบียบแถวอยู่

“จะไม่ให้เยอะได้ยังไง ก็ไอ้ไอออนมันขึ้นป้ายมหาลัยซะขนาดนั้น ไม่เยอะสิแปลก” เมื่อนำทัพได้เอ่ยชื่อของเจ้าพ่อหนุ่มหล่อของคณะวิศวะพ่วงด้วยตำแหน่งอดีตเดือนมหาวิทยาลัยอีกตำแหน่ง สายตาของเพื่อนในกลุ่มต่างมอง ไอออนแล้วยกยิ้มขึ้น แต่เจ้าของชื่อกับมองเพื่อนๆ ด้วยความเบื่อหน่าย แล้วไหนสายตาของรุ่นน้องรุ่นพี่หรือไม่ก็รุ่นเดียวกัน เดินผ่านไปผ่านมามองกลุ่มของพวกเขาต่างยิ้มเขินจนตัวบิดเป็นเกลียว และยังอิจฉาพิมกับรดา ที่เป็นเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มของไอออนอีกด้วย ซึ่งในกลุ่มของไอออนนั้นมีเพื่อนทั้งห้าคนมี พายุ นำทัพ รดา พิม และทิวเขา ตัวฮอตของมอทั้งนั้นใครกันจะไม่อิจฉา

ที่ ไอออน ได้ไปถ่ายรูปโปรโมทมหาวิทยาลัยและเชิญชวนรุ่นน้องให้เข้ามาสมัครหรือสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยBBR กันเยอะๆ แต่กว่าเจ้าตัวจะยอมถ่ายรูปโปรโมทนั้นก็ใช้เวลาอยู่เหมือนกัน เพราะเจ้าตัวไม่ค่อยชอบออกสื่อ

“จริงด้วย!! แต่เรามีเรื่องจะบอกนายอ่ะ ไอออน” พิมนึกคิดออก จึงเลิกสนใจกับสิ่งต่างๆ หันหน้ามองจ้องเพื่อนชายอย่างเอาจริงเอาจัง จนเพื่อนๆ ต่างรอฟังประโยคที่กำลังจะเอ่ยออกจากปากพิม เพื่อนผู้หญิงอีกคนในกลุ่ม เหมือนจะไปรู้อะไรมา

“อะไร? ” ไอออน ทำหน้าสงสัยตาคมจ้องหน้าพิมรอฟังประโยคที่พิมจะเอ่ยขึ้นไม่ต่างจากเพื่อนๆ ในกลุ่ม

“น้ำฟ้า...เธอกลับมาเรียนต่อปีสามที่นี่แล้วนะ” ในกลุ่มชะงักหลังจากได้ยินประโยคนั้นจากปากพิม น้ำฟ้าซึ่งแต่ก่อนนั้นเป็นอดีตคนรักของไอออน ซึ่งคบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งจนมาเลิกกันตอนกลางเทอมปีสอง เพราะไอออนจับได้ว่าน้ำฟ้าหักหลังแล้วแอบไปคบหากับผู้ชายที่รวยกว่า จึงทำให้ไอออนเสียใจกินเหล้าทุกวันเพื่อจะลืมรักแรก

วันนี้กลับมาได้ยินข่าวคราวของคนรักเก่าที่กลับมาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ความรู้สึกมันต่างไปจากเมื่อปีก่อน เพราะในตอนนี้เขาไม่มีความรักให้เธออีกต่อไป แม้แต่ความรู้สึกก็ไม่มีตั้งแต่วันที่รู้ว่าเธอนั้นหักหลัง

“แล้วไงไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย” ไอออน เฉยเมยตอบด้วยอาการที่ไม่มีความรู้สึกสุดๆ การรักษาหัวใจตัวเองมาปีหนึ่งเต็มๆมันทำให้เขาคิดได้ว่าการรักตัวเองมันคือสิ่งที่ดีที่สุด นับแต่นั้นมาผู้หญิงก็เปรียบเสมือนของเล่นแก้เหงาเท่านั้น

“มึงลืมเธอได้แล้วจริงๆ เหรอว่ะ? ” พายุ หลังจากที่เห็นเพื่อนตัวเองเป็นบ้าอยู่เกือบหนึ่งปียากจะเชื่อว่าเพื่อนจะไม่กลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่า

“กูว่าที่กลับมาไม่ใช่ เพราะไอ้นั่นถีบหัวส่งมาหรือไงก็ไม่รู้” ทิวเขาเสริมขึ้นอีกเสียง แต่จะยังไงก็ขออย่าให้มาเกาะเพื่อนเขาอีกก็แล้วกัน ขี้เกียจแบกกลับห้องเวลาเมา

“จะมาแบบไหนก็แล้วแต่ กูไม่มีวันกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเดิมเน่าๆ แบบนั้นแน่นอน”

“ดีแล้วที่คิดได้ เพราะพวกกูขี้เกียจแบกกลับห้อง” สายตาคมจ้องมองพายุที่เอ่ยขึ้น ซึ่งเหมือนปีก่อนเขามักจะเป็นแบบนั้น