บทที่ 1 เมียที่ไม่เคยรัก 1
864 คำ
หญิงสาวร่างเล็กเพรียวลมเจ้าของดวงตาคู่กลมหวานซึ้งมองคาเฟหรูที่ตั้งอยู่ในย่านแหล่งที่พักของบรรดาไฮโซและพวกคนดังอย่างไม่ใคร่ยินดียินร้าย ทั้งที่เคยฝันอยากเยียนที่นี่สักครั้งโดยตลอด แต่ร้านชื่อดังแหล่งนี้ขึ้นชื่อว่ามาใช้บริการได้ยาก เพราะเจ้าของร้านที่เป็นเซเลบ ต้อนรับแต่สมาชิกที่มีฐานะมั่งคั่งและมีระดับเท่านั้น นี่ถ้าไม่อาศัยความมีชื่อเสียงของนางเอกคนดัง มารีน เกียรติพิพัฒน์ ที่นัดให้มาเจอกันที่นี่ละก็ ชาตินี้คนเดินดินธรรมดาอย่างเธอแทบไม่มีโอกาสเฉียดเข้าใกล้ด้วยซ้ำ
เข้ามาในร้านปุ๊บ เฌอปัณณ์ พีรกิจ ไม่ต้องมองหาคู่นัดให้เสียเวลา พนักงานสาวก็เดินมานำเธอไปยังโต๊ะในโซนไพรเวตที่มีความเป็นส่วนตัวสูง เหมาะจะพูดคุยกันถึงธุระที่เป็นลับสุดยอด สายตาเหลือบเห็นเจ้าของร่างโปร่งระหงนั่งเชิดหน้าเป็นนางหงส์อยู่ภายใต้แว่นกันแดดสุดชิกแบรนด์ดัง บ่งบอกถึงรสนิยมและความร่ำรวยที่ดูราวจะโอ้อวดนิดๆ แต่ช่างเหมาะสมกับความเป็นตัวหล่อนเสียจริง
สูงสง่าและเย่อหยิ่ง!
“นัดฉันออกมา คุณมีธุระอะไรไม่ทราบคะ” เฌอปัณณ์เอ่ยถามมารีนทันที ทั้งที่ยังไม่ทันนั่ง เธอไม่อยากเสียเวลาทนนั่งอึดอัดมองหน้าสวยๆ ของหล่อนเป็นนานสองนาน
“จะรีบทำไม นั่งก่อนสิ” นางเอกสาวเลิกคิ้วมองเธอ มีรอยยิ้มเยาะบนมุมปาก คล้ายจะบอกว่าอุตส่าห์มีโอกาสได้มาร้านหรูๆ ที่เธอไม่มีปัญญาทั้งที ก็รีบๆ กินเสียให้คุ้มค่า ก่อนที่จะกินอะไรไม่ลง
“จิบกาแฟสักหน่อยสิ วันนี้ฉันอารมณ์ดีมากเลยใจป้ำสั่งกาแฟแก้วพิเศษไว้ให้เธอลองชิมดู เป็นเมล็ดกาแฟโคน่าที่หายาก พบได้เฉพาะบนชายฝั่งของเขตโคน่าในหมู่เกาะฮาวายเชียวนะ รสชาติเข้มข้นกลิ่นหอมละมุนลิ้น ไม่เหมือนกาแฟแก้วละยี่สิบสามสิบบาทที่เธอซื้อตามรถเข็นหรอกนะ”
เฌอปัณณ์มองมือเรียวเคลือบสีน้ำยาทาเล็บที่ขับผิวขาวๆ ให้ยิ่งดูดีมีออร่ากำลังเคลื่อนแก้วกาแฟมาตรงหน้าเธอ ก่อนจะนั่งลงอย่างเสียไม่ได้ ไม่ได้ใส่ใจที่หล่อนโอ้อวด เธอรู้ว่าที่มารีนมาใช้บริการที่นี่ได้เป็นเพราะสามีเธอเป็นสมาชิกอยู่ และเขาก็คงจะอนุญาตให้หล่อนใช้บัตรของเขาได้
“พูดธุระของคุณมาเลยดีกว่าค่ะ” เธอถามย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ต่างจากสีหน้าดุจเดิม หางตาไม่มีแววตื่นเต้นกับสิ่งที่มารีนสาธยายโอ้อวดแกมเสียดสีเธอเลยแม้แต่น้อย
มารีนพยักหน้ายิ้มๆ คล้ายจะบอกว่าในเมื่อเธออยากรู้มากนัก หล่อนก็ไม่ขัดศรัทธา แต่จะมาว่าหล่อนทีหลังไม่ได้นะ ก่อนจะหยิบแผ่นกระดาษออกมาจากกระเป๋าคลัตช์ พอหงายผลตรวจให้เห็นชัดๆ เท่านั้นละ แววตาร้ายกาจที่ซ่อนเล่ห์ก็ยิ่งกระหยิ่มไปด้วยความสะใจ เมื่อสีหน้าของเฌอปัณณ์พลันซีดเผือดลงทันตา แววตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง
“ฉันคงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่านี่เป็นผลตรวจอะไร และใครเป็นพ่อเด็ก”
รอยยิ้มชื่นมื่นของผู้ชนะถูกส่งมาเยาะเย้ยผู้แพ้เช่นเธออย่างเจ็บแสบ ยิ่งมองมือเรียวลูบหน้าท้องอย่างถนอม เธอยิ่งเจ็บปวดร้าวลึกราวกับหล่อนเอาแส้มาเฆี่ยนหัวใจเธอให้แตกยับเยิน
“หย่ากับเขาซะ!”
เฌอปัณณ์ละสายตาจากแผ่นอัลตราซาวน์ ช้อนตามองคนที่ออกคำสั่งกับเธออย่าวางอำนาจ ยังคงวางสีหน้าเมินเฉยฟังเจ้าหล่อนโอ้อวดความรักที่สามีเธอมีให้หล่อนอย่างหวานชื่นว่า
“เธอก็รู้ว่าภามเขารักฉันมากแค่ไหน ขนาดฉันขอเลิกกับเขาก่อน เขาก็ยังไม่โกรธ ยังรอให้ฉันกลับมาหาเขาอยู่ทุกวัน เราไปมาหาสู่เข้านอกออกในทั้งโรงแรมและที่คอนโดของฉันเป็นว่าเล่น เธอเองก็น่าจะได้เห็นตามข่าวไม่เว้นแต่วันแล้วนี่ แถมตอนนี้ฉันก็ท้องลูกของเขาแล้วด้วย ถึงเวลาที่เธอควรจะคืนผู้ชายของฉันมาซะที...ถูกมั้ย?”
เฌอปัณณ์ไม่อาจปฏิเสธทุกคำที่หล่อนพูด เป็นความจริงที่ภรัณ เลิศภูวนันท์ สามีของเธอยังคงมีเยื่อใยกับคนรักเก่าไม่เสื่อมคลายมาจนถึงวันนี้ แม้แต่ในวันที่แต่งงานกันอย่างเงียบๆ มีเพียงพ่อแม่และญาติสนิทไม่กี่คนรับรู้ เขายังหนีออกจากห้องหอไปคลุกอยู่กับมารีนที่คอนโดของหล่อนตลอดทั้งคืน ซ้ำสามปีที่แต่งงานกันมานี้ข่าวรักๆ ใคร่ๆ ของพวกเขาก็ครึกโครม มีแต่คนถามว่าเมื่อไรจะแต่งงานกันสักที
ตัวเธอเองยังอยากรู้เลย!
ตอนนี้เหมือนจะได้คำตอบรางๆ ว่าคงอีกไม่นานแล้วละ...
- ผู้เขียน
