บทที่ 3 - รื้อฟื้นความทรงจำ [2]

1556 คำ

เอวารินปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของมาร์คัสออกทีละเม็ดอย่างเชื่องช้าจนหมดก่อนจะแหวกสาบเสื้อให้แยกออกจากกันแล้วประทับรอยจูบลงบนแผงอกอย่างเรียกร้องต้องการ “ผมขอร้อง อย่าทำแบบนี้” ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อข่มอารมณ์ไม่ให้เตลิดไปกับการปลุกเร้าที่แสนรัญจวนใจจากหญิงสาวจอมยั่ว “ทำไมคะ คุณไม่ได้ต้องการฉันเหมือนที่ฉันต้องการคุณเหรอ” เธอถามเสียงแผ่วหวิวพลางเลื่อนริมฝีปากไปครอบครองตุ่มไตเล็กๆ บนป้านสีชมพูเข้มแล้วกรีดปลายลิ้นไล้วนไปโดยรอบ มาร์คัสกัดกรามแน่นจนเป็นสันนูนเพื่อปิดกั้นไม่ให้เสียงครางแหบพร่าในลำคอหลุดรอดออกมา ผู้หญิงคนนี้ช่างร้ายกาจนัก เธอทำให้เลือดในกายเขาเดือดพล่านไปทั้งตัวแล้ว และความอดทนที่มีมาตลอดสัปดาห์ของเขาก็แทบจะพังครืนลงในพริบตา เมื่อเธอเลื่อนมือลงไปแตะตัวตนที่กำลังเหยียดขยายอยู่ภายใต้กางเกงชุดนอน แม้จะเป็นการสัมผัสผ่านเนื้อผ้าบางเบาแต่มันก็สร้างความเจ็บร้าวหน่วงหนึบให้แก่เขาได

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม