ลิขิตรักดวงใจอัคคี

ฉันไม่ได้ขายตัว

​

ไอด้าวิ่งกระหืดกระหอบหนีผู้ชายคนนั้น คนที่หล่อนคิดว่าคงไม่ดวงซวยเจอกันอีกตลอดชีวิต แต่ทำไมถึงมากับยายมีนาได้น่ะ หญิงสาวแอบมองชายหนุ่มอย่างระทึกใจ หัวใจหล่อนเต้นรัวยิ่งกว่ากลองชุด ผู้ชายคนนี้คงเมาและก็มาหาอีตัวอีกนะสิ แล้วไปเจอยายมีนาได้อย่างไร หรือว่าจะทำแบบนั้นกับยายมีนา คิดดังนั้นไอด้าวิ่งออกไปเพื่อจะทำอะไรบางอย่าง แต่ก็พบว่ามีนายืนอยู่ตรงประตูนั้น

"เอ้าพี่ไอด้า เป็นบ้าอะไรเนี่ย วิ่งมาทำไม " เสียงอ้อแอ้ของเด็กสาวเอ่ยขึ้น จนคนฟังนึกเอือม

"ปะ ปล่าว แล้วเธอทำไมถึงมากับผู้ชายคนนั้น " ไอด้าเอ่ยพรางนึกถึงผู้ชายบ้ากามคนนั้น

"อ๋อ คุณไฟ พระเอกขี่ม้าขาวของมีนาเอง"

"พระเอก ไอด้าทำเสียงสูงอย่างไม่น่าเชื่อ"

"ช่าย พระเอกสุดหล่อ แถมเป็นสุภาพบุรุษม๊ากมาก " ไอด้ามองน้องสาวต่างมารดาของตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ หล่อนไม่คิดว่าคนอย่างมีนาจะหลงเคลิบเคลิ้มไปกับผู้ชายคนนั้นได้มากมายขนาดนี้

"สุภาพบุรุษเหรอ แหวะ !! ไอด้าสบทออกมาเบาๆอย่างอารมณ์เสีย จากนั้นก็เดินเข้าบ้านไป หล่อนไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของหล่อนนั้นอยู่ในสายตาคมซึ่งนั่งแอบมองอยู่ในรถนั้น

อัคคีนึกดีใจลึกๆอย่างบอกไม่ถูก เมื่อพบผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เขาอยากรู้ว่าทำไมหล่อนถึงหนีเขาออกมาโดยไม่เอาอะไรเลย ชายหนุ่มออกรถไปด้วยความรู้สึกสบายใจ

=br=

ไอด้าตื่นเช้าเพราะว่าวันนี้หล่อนต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญกับเจ้านาย หญิงสาวต้องไปเตรียมเอกสาร เผื่อว่าลกค้าจะเซ็นสัญญา หญิงสาวอยู่ในชุดแซ็กรัดรูปสีขาว สวมทับด้วยเสื้อสูทแบบผู้หญิงสีชมพูอ่อน ผมสลวยสีน้ำตาลถูกรวบอย่างเรียบร้อย หล่อนถึงที่นัดหมายก่อนเวลา หญิงสาวเข้าไปนั่งรอเจ้านายของตัวเองที่ร็อบบี้ ลูกค้านี่คงเป็นรายใหญ่จริงๆ บริษัทฯที่ใหญ่โตทำให้หญิงสาวนึกดีใจแทนเจ้านายของหล่อน หากเซ็นสัญญาหล่อนก็คงได้โบนัสไปด้วย

"เอ่อคุณเลขาค่ะ เจ้านายคุณมาหรือยังค่ะ " เสียงพนักงานสาวเดินเข้ามาถามหล่อนทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย

"อ้อ รอสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวดิฉันโทรตามให้ค่ะ " พูดเสร็จ หล่อนก็หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์เจ้านาย ด้วยแววตาที่เป็นกังวลเล็กน้อย

"เอ๋ นี่ก็เลยเวลานัดไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ทำไมเจ้านายไม่ยอมมาอีก " หล่อนพึมพำพรางมองนาฬิกาข้อมือ

"ฮัลโหล เจ้านายค่ะ ถึงไหนแล้วค่ะ " เสียงหวานกรอกใส่ปลายสาย

"ฮ่ะ อะไรนะค่ะ อ๋อได้ค่ะ ไม่เป็นอะไรค่ะ เจ้านายก็ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ " น้ำเสียงที่ตื่นตระหนกและสีหน้าที่เป็นกังวลไม่แพ้กันนั้น ทำให้คนรอฟังพรางตกใจไปด้วย

"เอ่อๆมีอะไรหรือเปล่าค่ะคุณเลขา" พนักงานเอ่ยถาม

"เอ่อ เจ้านายดิฉันประสบอุบัติเหตุค่ะ รถที่นั่งมายางระเบิดแล้วรถเหวี่ยงไปชนรถคันอื่นค่ะ"

"เหรอค่ะ แล้วงานทางนี้หล่ะค่ะ"

"เอ่อ เจ้านายดิฉันให้ฉันไปคุยงานแทนค่ะ ห้องรองประธานคุณอยู่ไหนค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นเชิญทางนี้ค่ะ " พนักงานสาวเดินนำไอด้าไปยังห้องทำงานของประธานบริษัท หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะหล่อนไม่เคยคุยงานใหญ่แบบนี้

"คุณเลขาค่ะ เชิญค่ะ ท่านประธานรอยู่แล้วค่ะ " เสียงนั้นทำให้ไอด้าลูบผมตัวเองและจัดเสื้อผ้าเล็กน้อย หล่อนเดินตามเข้าไปด้านในด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม สายตาหวานมองพยายามมองชายหนุ่มที่ก้มหน้าอยู่กับกองเอกสารนั้นเพื่อรอที่จะทักทาย

"สวัสดีค่ะ คุณอัคคี " เสียงหวานตัดสินใจเอ่ยทักทาย เพราะหล่อนยืนรอให้เขาเงยหน้าอยู่ครู่หนึ่งแล้ว

"คะ คุณ " ดวงตากลมหวานเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจ เมื่อใบหน้าคมที่เงยหน้ามานั้นเป็นคนที่หล่อนวิ่งหนีเขาเมื่อคืนนี้ หล่อนยืนตัวแข็งทื่อ มือเรียวของหล่อนกำเข้าหากันแน่น ขายาวนั้นไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย จะทำยังไงดีไอด้า หรือว่ายืนดูทีท่าเขาก่อน เพราะมองว่าเขาจะไม่ได้ตื่นเต้นกับหล่อนเลยแม้แต่น้อย หรือว่าเขาจำไม่ได้

"สวัสดีครับ คุณเลขา เชิญนั่งสิครับ " อัคคีเอ่ยเชิญหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง แต่ในใจเขารู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุด เขาจำได้ว่าเธอคนนี้คือคนที่หนีเขาเมื่อคืน แต่เขาจะทำให้แม่ไก่หลงนี้ตื่นแล้ววิ่งหนีเขาอีกไม่ได้

"คะ ค่ะ " ไอด้ายังคงเกร็งๆ หล่อนไม่มีสมาธิที่จะพรีเซ็นงานแล้ว ในเมื่อคนที่พรากพรหมจรรย์หล่อนไปในคืนนั้น นั่งทำทองไม่รู้ร้อนอยู่ตรงข้างหล่อนนี้

"เอ้า ไหนคุณพรีเซ็นอะไรก็ว่ามา"

"เอ่อๆ ดะ ดิฉัน เอ่อๆ " ไอด้ากลายเป็นคนที่ไม่มั่นใจตัวเองขึ้นมาในทันที มือไม้ที่เปิดเอกสารอยู่นั้นสั่นระริกเหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง

"เอ้าคุณ ไม่ถนัดงานขายรึ " อัคคีพูดประชดหล่อน แต่สายตาที่โลมเลียอยู่นั้นบ่งบอกว่าเขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้

"เอ่อๆ ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ " ไอด้าตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรต่อ หล่อนไม่อาจทนอยู่ใกล้คนที่ขืนใจหล่อนได้ในคืนนั้น ไม่รู้เวรกรรมอะไรของหล่อนถึงได้มาเจอเขาอีก

หมับ !!! "อุ๊ย ว๊าย " ยังไม่ทันที่ร่างบางจะก้าวท้าวเดินออกจากตรงนั้น ข้อมือสวยก็ถูกมือหนาของคนที่นั่งอยู่นั้นคว้าเอาไว้ อัคคีออกแรงดึงร่างหล่อนเล็กน้อย หญิงสาวก็เซถลาล้มลงในทันทีเขารีบคว้าเอวกิ่วของหล่อนไว้อย่างรวดเร็ว

"นะ นี่ คะ คุณ จะ ทะ ทำอะไร " น้ำเสียงที่ขาดๆหายๆนั้นบ่งบอกว่าเจ้าหล่อนรู้สึกกลัวเขามากแค่ไหน ใบหน้าสวยเอ่อแดงขึ้นในทันทีที่รู้ว่าสิ่งที่หล่อนนั่งทับอยู่นั้นไม่ใช่โซฟานุ่ม มันเป็นตักแกร่งของคนที่รั้งแขนหล่อนอีกต่างหาก

"จะรีบไปไหนหล่ะแม่ไก่หลง " น้ำเสียงที่แหบพร่า และแววตาที่เหยียดๆนั้นทำให้ไอด้ารู้ได้ทันทีว่าเขาจำหล่อนได้

"ก็จะรีบไปให้ไกลๆไอ้คนเลวๆที่บ้ากามแถวนี้น่ะสิ ปล่อยฉันนะ " ไอด้าเสียงแข็งในทันทีเมื่อรู้ว่าเขาจำหล่อนได้ แล้วหนำซ้ำยังมาลุ่มล่ามกับหล่อนอีก หญิงสาวดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

อัคคีรู้สึกสนุกเมื่อได้แกล้งเจ้าหล่อนแบบนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆนั้นมันทำให้เขานึกถึงความหอมกรุ่นและหวานเป็นที่สุด เมื่อเขาได้สัมผัสมัน

"หึ ไม่ขายของให้เจ้านายเธอแล้วเหรอ " เขาพูดใส่หน้าหล่อนพรางดึงร่างบางให้แนบอกแกร่งของเขามากขึ้นๆ

"อื้อ ไม่ขาย ปล่อยฉันนะ นายจะทำอะไรหน่ะ ..อื้อ " ไอด้าใช้มือเรียวดันอกแกร่งของเขาเอาไว้ ใบหน้าสวยเอียงเอนหลบใบหน้าคมที่ตอนนี้เหมือนกำลังจะเข้าใกล้หล่อนมากยิ่งขึ้น

"หึ ไม่ขายสินค้าของบริษัท ก็ขายสินค้าส่วนตัวก็ได้นิ ฉันยังติดใจอยู่เลยน๊า " อัคคีแกล้งเย้าหญิงสาวเล่น พรางก้มหน้าคมลงหาเจ้าหล่อนมากขึ้น

ไอด้าพยายามเบี่ยงตัวเองหนีออกห่างจมูกโด่งๆที่กำลัง ถือวิสาสะเกลี่ยมันอยู่ที่พวงแก้มของหล่อน

"อ๊ะ....ปล่อยฉันนะ คนบ้า คนเลว คนชั่ว คนบ้ากาม คะ ......อุ๊บ!!!

" อื้อออ " เสียงหวานพลุคำต่อว่าเขา ถูกกลืนหายไปด้วยปากหยักหนาของเขานั้น ชายหนุ่มล็อคคอสวยของหญิงสาวเอาไว้ เพื่อไม่ให้หนีเขา ลิ้นร้อนของเขาพยายามสอดเข้าไปในโพรงปากหวานนี้

"อื้ออออ....." เขาครางอย่างขัดใจเมื่อหล่อนไม่ยอมเปิดเรียวปากอวบอิ่มให้เขาเชยชิม

ไอด้า ส่ายหน้าหนีเขา มือเรียวก็ทุบตีอกแกร่งของเขาไปมา ภาพเหตุการณ์วันนั้นมันกำลังแล่นเข้ามาในสมองหล่อน" อ๊ะ......" เสียงหวานสะดุ้งร้องอย่างตกใจ เมื่ออกสวยของหล่อนถูกบีบมันอย่างแรง ปากสวยอ้าออกอย่างลืมตัว เปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนของเขาสอดเข้าไปด้านใน ลิ้นเล็กพยายามหนีลิ้นร้ายของเขา ชายหนุ่มไล่ต้อนลิ้นเล็กเพื่อเกี่ยวกวัดให้จงได้

"อืมมมม " เสียงทุ้มครางออกมาจากลำคอหนา เมื่อเขาไล่ดูดดึงลิ้นเล็กของหญิงสาวเสียจนมุม เขาครางอย่างชอบใจ เมื่อมันเลิกหนีเขา แถมยังปล่อยให้เขาดูดดึง

"อื้อออ " ไอด้าได้สติหล่อนครางประท้วงชายหนุ่มอีกครั้ง มือเรียวรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีดันร่างหนาออกห่าง

เพี๊ยะ!!! " ไอ้บ้า ไอ้เลว ฉันไม่ไ"ด้ขายตัว และฉันก็ไมมีวันขายตัวด้วย " ไอด้าตะโกนอย่างโมโหใส่หน้าชายหนุ่มที่หล่อนเพิ่งฟาดฝ่ามือของหล่อนอย่างแรงไปบนใบหน้าสากที่หล่อเหลานั้น คงหล่อแต่หน้าแต่นิสัยใจคอนี่โคตรเลว

อัคคีมองหญิงสาวที่วิ่งออกไปด้วยท่าทางที่ตกตลึง พรางมือหนาลูบหน้าตัวเองไปมาเบาๆ เขายังมึนงงอยู่กับสิ่งเมื่อสักครู่ ในใจรู้สึกดีกับคำที่ได้ยิน อัคคีใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มตัวเอง พรางแตะขอบปากตัวเองเบา ๆ จากนั้นเขารีบกดโทรศัพท์หาเจ้านายของหล่อนทันที...>>>>>>