หมอตฤณเดินเข้ามายังคลินิกของตัวเองในยามเช้าด้วยสภาพขอบตาดำ และสีหน้าไม่สดชื่นเหมือนอย่างทุกวัน จนเจ้าหน้าที่พยาบาลที่รอทักทายอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ต้องทักชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
“หมอตฤณไม่สบายหรือเปล่าคะ หน้าดูหมองๆ”
“ไม่ได้นอนนิดหน่อยครับ”
“ลืมเลยค่ะ มีแขกมารอพบหมอตฤณอยู่ในห้องทำงานนะคะ” คิ้วหนาขมวดจนหัวชน วันนี้เขาจำได้ว่าไม่มีนัดกับใครเป็นการส่วนตัว แถมคนที่มาพบยังมาเช้าจนผิดปกติ ชายหนุ่มจึงอยากรู้ว่าใครกันที่มาพบ คิดได้ดังนั้นจึงพยักหน้ารับคำพยาบาลสาวแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป
“อรุณสวัสดิ์ตฤณ เปิ้ลไม่ได้มาเช้าไปใช่ไหม” แอปเปิ้ลนั่นเองที่มาหาเขา จากใบหน้าตึงๆของตฤณจึงต้องฝืนยิ้มบางๆให้กับสาวเจ้าเป็นการทักทายตอบ
“อืม เปิ้ลมีธุระอะไรกับเราหรือเปล่า” พูดกับหญิงสาวที่เดินเข้ามาเกาะเข้าที่แขนของเขา ก่อนจะพาตัวเองเดินอ้อมไปยังที่นั่งข้างหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ แต่เพื่อนสาวสมัยเรียนของเขาก็
