ตฤณขับรถเข้ามาจอดยังชายหาดส่วนตัวที่เงียบไร้ผู้คน เขาใช้เวลาในการขับรถท่าเดิมประมาณสองชั่วโมงกว่า ร่างเพียวบางที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาตอนนี้หลับสนิทไปแล้ว ด้วยความทำตัวไม่ถูกและเมื่อคืนเธอเองก็ไม่ได้นอน แอร์เย็นๆบนรถจึงทำให้เธอเคลิ้มจนหลับไป ถึงเธอจะเลิกดิ้นแล้วยอมหยุดโวยวายแล้ว ตฤณก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เธอได้ลุกออกไปอยู่ดี แม้กระทั่งตอนนี้ที่รถจอดสนิทแล้วแต่ตฤณก็ยังไม่ยอมปลุกให้เธอตื่น แต่เขากลับมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกศรนิ่ง มุมปากกระตุกยิ้มเมื่อจ้องใบหน้าของหญิงสาวแล้วหัวใจของเขาเริ่มมีอาการแปลกๆ
จนเมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักฟ้าเริ่มมืดครึ้มเพราะฝนกำลังจะตก คนตัวเล็กก็ยังไม่มีท่าทีจะตื่น ทำให้เขาตัดสินใจเลื่อนรถเข้าไปจอดในบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากหาดที่เขาจอดมากนัก
ตฤณอุ้มร่างบางลงจากรถด้วยความเบาที่สุด กลัวว่าทำอะไรแรงๆแล้วเธอจะตื่นเอาได้ บ้านวิลล่าหลังใหญ่เปิดรอพร้อมต้อนรับเมื่อเขาส่งแช
