ตอนที่ 2 บังเอิญเจอกัน
1813 คำ
ภายในงานเลี้ยงฉลองของสมาคมคุณหญิงคุณนายของคนต่างจังหวัด คุณหญิงพรรณทิราจึงต้องเรียกตัวลูกชายกลับมาโดยด่วน เพียงเพราะว่าเธอต้องการจะแนะนำให้กับภริยาของท่านผู้กำกับกองพันทหารสูงสุดได้รู้จัก หรือความหมายลึกๆก็อยากจะให้ลูกชายได้ดองกับคนมีอำนาจทางสังคมนั่นแหละ
ตฤณสัตวแพทย์หนุ่มเดินตามคุณหญิงแม่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง ท่านแนะนำให้เขารู้จักกับใครเขาก็เพียงแค่ตอบกลับไปสั้นๆ จนบางทีอีกฝ่ายที่จ้องจะกินเขาต้องหน้าเสียไปเลยก็มี
“ตาตฤณ ช่วยทำหน้าเหมือนเต็มใจมาหน่อยได้ไหม เรานี่ชอบทำให้แม่เสียหน้าอยู่เรื่อย” คุณหญิงหันไปดุลูกชายอย่างเหลืออด
“แม่ตามผมให้กลับขอนแก่นด่วนเพราะอยากจะยัดเยียดให้ผมไปแต่งงานกับลูกสาวบ้านนั้นทีบ้านนู้นที แม่จะให้ผมหน้ายิ้มชื่นบานงั้นเหรอครับ” หมอหนุ่มเชิดหน้าไปตามจังหวะการพูดจนคนเป็นแม่ต้องส่ายหน้าให้กับความมึนของลูกชาย
“สวัสดีคร้าบบ สวัสดีคร้าบบบทุกท่าน วันนี้เรามีศิลปินพิเศษที่กำลังเป็นที่โด่งดังในตอนนี้มาแสดงให้ทุกท่านได้สนุกและเฮฮาไปพร้อมกัน และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมขอเสียงปรบมือดังๆเพื่อต้อนรับ…น้องลูกศร วรนัยนนขึ้นมาบนเวทีได้เลยคร้าบบบบ”
เสียงพิธีกรประกาศก้องพร้อมกับเพลงอินโทรขึ้นตอนที่หญิงสาวร่างบางก้าวขึ้นมาบนเวที เรียกความสนใจให้กับหมอตฤณได้ไม่เท่ากับตอนได้ยินชื่อของคนที่ทำให้รำคาญใจอยู่ตลอดในช่วงหลายวันมานี้
ตฤณมองร่างบางที่ทั้งร้องทั้งเล่นกีต้าร์ทั้งเต้น ปากหนาพลางกระตุกขึ้นมาพร้อมกับเหมือนส่งสัญญาณอะไรบางอย่างบอกให้เธอหันมาสะดุดตากับเขา ลูกศรชะงักไปแป๊บหนึ่งก่อนจะหันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อจนจบ
เมื่อการแสดงจบและอยู่ในเวลาที่ดึกมากๆแล้ว ศิลปินสาวอย่างลูกศรก็เดินทางกลับมาที่โรงแรมที่ทางเจ้าภาพเป็นคนจองเอาไว้ให้ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับห้องหลังจากแยกกับผู้จัดการส่วนตัว เธอก็รู้สึกเหมือนมีใครคนหนึ่งยืนขวางทางเธออยู่จนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความหงุดหงิด
“ละ ละ..ลุง!!!” หญิงสาวตาโตเรียกสถานะคนข้างหน้าเสียงดัง
“ฉันคิดว่าฉันอายุน่าจะน้อยกว่าพ่อเธออยู่หลายปี” ตฤณเอ่ยออกมาด้วยไม่สบอารมณ์ เขาดูแก่มากขนาดนั้นเลยหรือยังไง ไม่เคยเจอใครเรียกเขาว่าลุงมาก่อน
“มาทำอะไรที่นี่คะ”
“นี่โรงแรมฉัน ส่วนนั่นก็ห้องฉัน” ครอบครัวที่ขอนแก่นของหมอตฤณทำธุรกิจโรงแรมระดับห้าดาว ชีวิตเขาตั้งแต่เด็กก็อยู่แต่บนตึกแบบนี้ตลอดไม่เคยได้อยู่บ้านที่ตั้งอยู่บนพื้นดิน
ลูกศรมองทะลุไปด้านหลังคนตัวสูงถึงกับต้องหน้าเหวอ เมื่อห้องของเธอดันติดกับห้องของเขาแบบประตูชนประตู หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมจะเดินกลับไปที่ลิฟต์เพื่อจะลงไปเปลี่ยนห้องกับฟร้อนต์ข้างล่าง ทว่าถูกหมอตฤณหยุดเอาไว้ก่อน
“อย่าบอกนะว่าเธอกลัว? คิดว่าฉันจะทำอะไรเด็กน้อยอย่างเธอหรือไง”
“หนูไม่ได้กลัวค่ะ แต่หนูแค่ไม่อยากอยู่ห้องติดกับลุง”
“เลิกเรียกฉันว่าลุงได้แล้ว ฉันไม่ได้แก่ อายุก็ยังไม่ถึงเลขสี่”
“แต่ก็เลขสามแล้วใช่ไหมคะ ก็แก่อยู่ดีอ่ะแหละ หนูยังพึ่งจะ 22 เองนะ” หญิงสาวรีบสวนขึ้นมาอย่างกวนๆ ก่อนจะแลบลิ้นทำหน้าปลิ้นปล้อนแล้ววิ่งหนีคนแก่ไปยังห้องของเธอทันที
ลูกศรยกคีย์การ์ดห้องพักขึ้นมาเพื่อสแกนเข้า แล้วรีบดันตัวเองเข้าไปตามเพราะกลัวว่าอีกคนจะตามมาทัน เธอกำลังจะดันประตูปิดลงแต่แล้วกลับถูกมือของตฤณดันให้เปิดออกอีกครั้ง ลูกศรได้แต่มองตามประตูที่เปิดออกจากฝีมือของคนตัวโต หญิงสาวถูกดันให้หลังชนผนังห้อง มือทั้งสองข้างของเขายกขึ้นมากันเธอเอาไว้ไม่ให้เธอมีทางหนี
“ทะ ทำอะไรคะ นี่หะ ห้องหนูออกไปเดี๋ยวนี้”
“หึ กลัว?” ตฤณยิ้มหยันคนตัวเล็กพร้อมกับแกล้งเธอด้วยการขยับใบหน้าให้เขาไปใกล้มากกว่าเดิม
“คะ คุณตฤณ ถอยออกไปค่ะ” คนตัวเล็กใช้มือทั้งสองข้างดันอกกว้างของเขาเอาไว้พร้อมกับเบนหน้าหนี
ตฤณนึกอยากแกล้งหญิงสาวด้วยความสนุก จึงใช้มือบีบเข้าที่คางของเธอเบาๆให้หันมาสบตา
“กลัวฉันไปแย่งคุณเพลงมาจากพี่ชายเธอมาก ไหนลองเอาตัวเธอมาเสนอฉันดูสิ เผื่อฉันจะยอมออกห่างคุณเพลงให้ตามที่เธอต้องการ” ใบหน้าคมค่อยๆขยับเข้ามาใกล้หญิงสาวทีละนิด จนเธอรู้สึกถึงลมหายใจของเขา และเหมือนจะได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มมาอยู่นิดนึง
ลูกศรเริ่มที่จะทนไม่ไหว เธอใช้มือทั้งสองข้างดันอกกว้างของเขาให้ออกไปอย่างสุดแรง ร่างหนาของตฤณกระเด็นถอยหลังไปเล็กน้อยแต่ก็ทำให้เขาอยู่ห่างเธอมากว่าเดิม
“อย่าเอานิสัยผู้ชายเจ้าชู้มาใช้กับหนู หนูไม่ใช่คนที่จะหลงคารมคนอย่างคุณง่ายๆนะคะ เชิญออกไปจากห้องของหนูเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้น…หนูจะให้นักข่าวลงข่าวว่าคุณเข้ามาข่มขืนหนูเดี๋ยวนี้” พูดจบเธอก็เลือกที่จะเดินหนีคนอย่างเขา ทว่าขาที่ก้าวออกไปไม่ทันพ้นก็ถูกมือหนาดึงร่างบางของเธอให้กลับเข้ามาอยู่ที่เดิมและรับรสจูบของเขาอย่างไม่ได้ตั้งตัว
“อ๊ะ อื้มมมมมม” ลูกศรทั้งดิ้นทั้งทุบตีจนเกิดเสียงดังตุ้บๆ หากแต่คนที่ตั้งใจแกล้งยังคงไม่ยอมละริมฝีปากออกจากปากบาง ลูกศรได้รับรสแอลกอฮอล์มาเล็กน้อยจากสิ่งที่เขาดื่มไปก่อนหน้านี้ นานหลายทีกว่าตฤณจะยอมละออกจากปากของเธอ
“เฮ้อ…คุณทำบ้าอะไร” ลูกศรแว้ดใส่คนตัวโตพลางยกหลังมือขึ้นมาเช็ดรอยจูบของเขาออก แถมเธอยังรู้สึกหงุดหงิดมากๆเพราะนี่คือจูบแรกของเธอ!!!
“หึ ไร้เดียงสา”ตฤณกระตุกยิ้มมุมปากพร้อมกับแค่นเสียงหัวเราะออกมาอย่างยียวน
เขาผละร่างของเขาออกจากเด็กสาวตัวเล็ก ขาเรียวยาวก้าวไปที่หน้าประตูเตรียมจะกลับห้องของตัวเอง หากแต่เขาต้องหันกลับมาขมวดคิ้วมองพร้อมกับยกลิ้นขึ้นมาดุนแก้มอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็ไม่ได้สำส่อนเหมือนคุณนี่คะ” ลูกศรเอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว
“ฉันไม่ได้สำส่อน อย่างน้อยฉันก็เลือกผู้หญิงนอนไม่เหมือนพี่ชายเธอ มีคุณเพลงเป็นภรรยาในนามอยู่ทั้งคน แต่ตัวเองยังไปคั่วกับผู้หญิงคนอื่นปล่อยให้ผู้หญิงอีกคนต้องนอนรออยู่ที่บ้านคนเดียว” ตฤณเดินกลับเข้ามาหาหญิงสาวที่เดิม พร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างกั้นตัวเธอเอาไว้ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าลูกศรจะถูกต้อนให้จนมุมอีกแล้ว
“เพราะแบบนี้ใช่ไหมคะ คุณเลยพยายามจะทำให้พี่เพลงมีปัญหากับพี่ชายหนู ที่แท้ก็ทำตัวเป็นพระเอก แต่ความจริงแล้วก็อยากจะแย่งผู้หญิงของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง”
“ก็ถ้าพี่ชายเธอไม่เลวก่อน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไปเป็นที่พักใจให้คุณเพลงหรอก”
“อย่ามาว่าเฮียหนูนะ”
“เธอมันก็แค่เด็กน้อยไม่รู้ภาษา อย่าเข้ามายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ดีกว่า”
“หนูไม่เด็กแล้วหนูก็รู้ด้วย ว่าความผิดชอบชั่วดีมันเป็นยังไง คุณเองก็การศึกษาสูงอยู่นะคะ ไม่น่าคิดได้แค่นี้” ลูกศรหยักคิ้วหลิ่วตาใส่คนตัวสูงจนอีกคนเกิดอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“อย่ามาปากดี! ที่บอกว่าไม่เด็กอะไรล่ะที่ไม่เด็ก ลองโชว์ให้ฉันมั่นใจหน่อย” ตฤณพูดพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของลูกศร
“คุณตฤณปล่อยหนู อย่ามารุ่มร่ามกับหนูแบบนี้นะ”
“หึ ปากดีให้เท่าเมื่อกี้หน่อย ฉันเป็นพวกเข้าห้องผู้หญิงคนไหนแล้วจะออกไปเฉยๆไม่ได้ด้วยสิ” คนตัวโตกว่าใช้ความสูงของตัวเองโน้มลงไปกดเข้าที่ตัวของหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับก้มหน้าลงไปหวังจะจูบเธออีกครั้ง
ลูกศรเบือนหน้าหนีใบหน้าคมเข้มที่โน้มลงมา แต่ก็ถูกมือหนาของตฤณบีบเข้าที่แก้มทั้งสองข้างให้หันกลับมารับความหวานของจูบที่เขากำลังจะมอบให้
“อื้ออหนูเจ็บ….อี้ดดดด” ลูกศรได้แต่กรีดร้องในลำคอเมื่อเขาได้ประทับริมฝีปากหนาลงมาอีกครั้ง
มือเล็กๆได้แต่ทุบเข้าที่อกแกร่งของตฤณด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี ทว่าตฤณกลับไร้ความรู้สึกเจ็บจากการถูกกระทำเลยแม้แต่นิด หนำซ้ำยังสอดมือเข้าไปใต้เสื้อของคนตัวเล็ก จนเธอรู้สึกได้ว่ามีมือกำลังกอบกุมหน้าอกหนึ่งข้างของเธออยู่
ขอบตากลมโตร้อนผ่าวจนรู้สึกได้ว่ามีน้ำใสๆไหลออกตรงหางตา ร่างบางทั้งทุบทั้งตีคนตัวสูงเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าเธอกำลังจะหมดลมหายใจ ตฤณเห็นอาการแปลกของหญิงสาวจึงได้ละออกจากปากบางเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น แล้วเขาก็ก้มลงเพื่อสอดลิ้นเข้าไปในปากของเธออีกครั้ง เขาดูดดื่มน้ำหวานภายในปากของหญิงสาวจนเธอนึกรังเกียจ
“เธอต้องรับผิดชอบที่ปลุกอารมณ์ฉันขึ้นมาลูกศร”
ตฤณลากร่างบางให้เข้าไปภายในห้องนอนที่มีเตียงขนาดคิงไซส์ตั้งอยู่ เขาใช้แรงเพียงน้อยนิดเหวี่ยงร่างของเธอให้ขึ้นไปบนเตียง แต่ด้วยความที่เธอตัวเล็กแรงที่เหวี่ยงมาเมื่อกี้จึงทำให้ร่างทั้งร่างของเธอปลิวขึ้นไปกระแทกกับเตียงจนเธอรู้สึกเจ็บ
“คุณจะทำอะไรคะ ออกไปจากห้องของหนูเดี๋ยวนี้”
“คงจะไม่ทันแล้วแหละ เธอวอนหาเรื่องเอง”
“ไม่!!!!…ฮืออออ”
- ผู้เขียน
