ตอนที่ 3
1901 คำ
ตอนที่ 3
"แล้วฉันจะไปทำอะไรได้ ถ้าพี่เสือเขาให้ฉันหาผู้หญิงมาให้ ก็ว่าไปอย่าง ฮึ๊ย!! พี่เตอร์"
"พี่เตอร์ ทำไมเหรอ" ลูกพีชก็พอจะรู้จักกับพี่เตอร์อยู่บ้าง เพราะพี่เตอร์ก็เปรียบเสมอพี่ชายของกวางอีกคน
"คือเมื่อวานนี้..." กวางกำลังเล่าเรื่องที่เธอบังเอิญไปได้ยินมา
เมื่อวานตอนประมาณ น่าจะสามทุ่มได้มั้ง กวางเดินลงมาชั้นล่างของบ้านเพราะเธอหิวน้ำ บังเอิญได้ยินพี่เตอร์กับพี่เสือคุยกันที่ห้องทำงานว่า...
"ไอ้เตอร์กูมีงานให้ทำ" ขณะที่กวางเดินผ่านห้องทำงานของพี่เสือ เธอได้ยินอะไรบางอย่างเธอจึงหยุดฟัง เธอได้ยินชัดเลย เพราะประตูห้องทำงานของพี่เสือไม่ได้ปิด เปิดอ้าไว้
"งานอะไรเหรอครับ"
"ร่างสัญญา" พี่เสือตอบสั้นๆ สัญญาอะไรกันนะ กวางสงสัยเลยอยู่ฟังต่อ จะบอกว่าแอบฟังก็ได้นะ
"สัญญาอะไรครับ" อือ..สัญญาอะไร คนที่อยู่ข้างนอกก็กำลังสงสัยอยู่เหมือนกัน
"มึงก็ฟังกูให้จบก่อนสิ"
"ครับ"
"กูอยากได้ผู้หญิงสวยๆ สักคน" ผู้หญิง พี่เสือคิดที่จะทำอะไรอีกนะ กวางส่ายหัวเพราะเริ่มรู้และว่าเรื่องที่เธอฟังอยู่มีแนวโน้มไปทางไหน ไหนๆ ก็ไหนๆแล้วขอฟังต่อให้จบเลยแล้วกัน
"........." เสือส่งกระดาษกับปากกาให้เตอร์จดในสิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อไปนี้
"ข้อที่หนึ่ง กูจะจ้างเงินเดือน เดือนละหนึ่งแสนบาทต่อเดือน เป็นค่าจ้าง" คุณเสืออ้าปากปุ๊บ เตอร์ก็พอจะเดาได้แล้วว่าเจ้านายของเขาจะจ้างเธอคนนั้นมาทำอะไร แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นกับเงินเดือนที่ผู้หญิงโชคร้ายคนนั้นจะได้รับไม่ได้
"พนักงานของเราได้ค่าแรงวันละห้าร้อยต่อวันก็เยยอะแล้วนะครับ" เตอร์ถามแบบกวนๆ ไปอย่างนั้นแหละ เพราะเงินหนึ่งแสนบาทที่จะจ่ายให้กับผู้หญิงที่จะได้มาทำงานนี้ มันไม่ได้เยอะเลยถ้าเทียบกับ เงินที่จ่ายให้กับผู้หญิงที่ผ่านเขาทุกวันๆ รวมกันเป็นเวลาหนึ่งเดือน
"เรื่องของกู... ข้อที่สอง ผู้หญิงที่กูจ้างจะต้องมาอยู่ที่นี่ 24 ชั่วโมง" คุณเสือกอดอกหลังพิงพนักเก้าอี้ สายตาเจ้าเล่ห์เป็นประกาย กำลังพอใจกับความคิดของตัวเอง ในเมื่องานก็เยอะ เวลาออกไปหาความสำราญก็ไม่ค่อยมี เพราะฉะนั้นทางนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุด ที่เขาเลือก
"แต่พนักงานทำงานกันแค่ 8 ชั่วโมงเองนะครับ" เตอร์ยังไม่เลิกกวน
"เรื่องของกู.. มึงจะฟังต่อมั้ย"
"ฟังครับ"
"ข้อที่สาม ก่อนที่เธอจะเริ่มงานนี้ เธอจะต้องไปตรวจโรคก่อนถึงจะเริ่มงานได้" ไหนๆ เขาเลือกที่จะจ้างเธอคนนั้นมาแบบประจำแล้ว งั้นเขาก็ขอใช้เธอแบบสดๆ ล่ะกัน ที่ผ่านมาเขาไม่เคยสดกับใคร
"ข้อที่สี่ ห้ามท้องและเธอคนนั้นจะต้องเป็นคนคุมกำเนิดเอง" จะด้วยวิธีอะไรก็ได้ แล้วแต่อันนี้เขาไม่จำกัด
"ข้อที่ห้า กูสามารถเลิกจ้างได้ตลอดเวลา จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ หรือเธออยากจะลาออกเองก็ได้" ข้อนี้เขาคิดว่าแฟร์ดี สำหรับเขามันก็คืองานอย่างหนึ่ง ทำงาน เลิกจ้าง ลาออก มันก็คือเรื่องธรรมดา
"มึงมีอะไรจะถามกูอีกมั้ย"
"ไม่ครับ" เตอร์ฟังไปจดไป เก็บรายละเอียดที่คุณเสือกำลังพูด
"อ่อแล้วก็หมายเหตุไปด้วยว่า นายจ้างสามารถแก้ไขหรือเพิ่มเติมเงื่อนไขในสัญญาได้ตลอดเวลา" เผื่อไว้ เขาเป็นนักธุรกิจอะไรก็เกิดขึ้นได้ เหตุใดที่มีคนได้ประโยชน์หรือเสียประโยชน์ ทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
"ครับ"
"ก่อนสามโมงเช้าพรุ่งนี้ต้องเสร็จ" เขาจะรออ่านฉบับเต็มแล้วพยัคฆ์ก็เชื่อว่าเตอร์ไม่เคยทำให้เขาผิดหวัง ถึงมันจะกวนตีนไปบ้างก็ตาม
"ได้ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอกลับบ้านไปพักก่อนนะครับ"
"อือ ขอบใจมาก"
ภายในบริเวณบ้านหลังใหญ่หลังนี้ ยังมีบ้านหลังเล็กอยู่รอบๆ บ้านหลังนี้อีกสองสามหลัง และหนึ่งในนั้นก็เป็นบ้านที่เตอร์ใช้พักอาศัย
หลังจากที่เตอร์รับงานเสร็จแล้ว เตอร์ก็เดินออกจากห้องทำงานของพยัคฆ์ เตอร์กำลังจะเดินกลับบ้านพัก และด้วยความอยากรู้ของกวางและอยากจะเล่นกับพี่เตอร์ เธอจึงวิ่งตามพี่เตอร์ไปถึงหน้าบ้าน
"พี่เตอร์เดี๋ยวก่อนค่ะ"
"อ้าว น้องกวางยังไม่นอนอีกเหรอครับ" เตอร์หันมาตามเสียงเรียก ก็เห็นว่าเป็นน้องกวางนี่เอง แต่เวลานี้น้องกวางมีอะไรหรือเปล่า
"พี่เสือให้พี่เตอร์ทำอะไรไหนขอกวางดูหน่อย" ด้วยความอยากรู้ปนซนๆ ของกวางทำให้กวางฉกกระดาษในมือของพี่เตอร์มาดู และตรงนั้นก็มีไฟทางส่องสว่างพอดี
"ไม่ได้นะครับ น้องกวางเรื่องของผู้ใหญ่เค้า" เตอร์ไล่แย่งกระดาษในมือของกวาง แต่ด้วยความไวและไม่กล้าล่วงเกินเธอ ทำให้เตอร์ยังแย่งมาไม่ได้สักที
"น้องกวาง พี่ไม่เล่น ส่งมาให้พี่เดี๋ยวนี้"
"ขอกวางอ่านแป๊บนึง" กวางไล่สายตาไปตามตัวอักษรบนกระดาษใบนี้อย่างไว
"ไม่ได้น้องกวาง เอามานี่ เดี๋ยวคุณเสือรู้พี่ตายแน่ๆ" เตอร์กำลังจะแย่งกระดาษใบนั้นอีกครั้ง แต่กวางก็หลบทัน จนในที่สุดกวางก็อ่านมันจนเสร็จทุกตัวอักษรที่จริงเธอก็พอได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกันบ้างแล้ว
"พี่เตอร์เห็นดีเห็นงามเรื่องนี้ด้วยเหรอคะ" กวางถามอย่างเพลียๆ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าพี่ชายของเธอเป็นคนยังไง
"พี่จะไปทำอะไรได้ พี่เป็นแค่ลูกน้อง"
"พี่เตอร์ก็เป็นแบบนี้ทุกที พี่เสือทำถึงขนาดนี้ ไม่หาเมียเป็นตัวเป็นตนไปเลยล่ะคะ" กวางประชด
"กวางก็รู้ว่าคุณเสือไม่ชอบผูกมัดกับใคร"
"พี่เตอร์ก็ตามใจพี่เสือแบบนี้ทุกที อ่ะเอาคืนไปกวางไปนอนดีกว่า" กวางพูดแล้วทำหน้างอนๆ ส่งกระดาษใบนั้นคืนให้พี่เตอร์แล้วก็เดินขึ้นห้องไป เพราะเธอก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกับพี่เตอร์นั่นแหละ
เหตุการณ์ปัจจุบัน
"เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้แหละ"
"ขอฉันทำงานนี้" ลูกพีชบอกเพื่อน เพราะเธอยังมีเวลาก็เมื่อเช้า พี่ต้นกล้าพี่ชายของเธอพึ่งจะบอกว่าให้เธอไปเที่ยวสักเดือนสองเดือน ตอนแรกเธอไม่รู้จะไปไหนก็เลยปฏิเสธไป แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนใจแล้ว
"พี่ฉันมันไม่ธรรมดานะโว๊ย ไม่เอาฉันไม่ให้แกทำอะไรแบบนี้" กวางยังคงไม่ยอม แต่ลูกพีชทำหน้าเหมือนหมดอายุเข้าไปทุกที
"เฮ๊ยทำไมต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นด้วยล่ะ" กวางเริ่มสงสารเพื่อน
"กวาง เราไม่รู้ว่าทำไมเราต้องรักพี่เสือมากขนาดนี้ เราไม่รู้ว่าชีวิตนี้ เราจะรักใครได้อีกหรือเปล่า" เธอรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
"เฮ้ยลูกพีช ไม่เอาดิวะ พี่เสือมันมักมาก ที่ฉันห้ามเพราะฉันรักแกนะ" กวางอยากให้ลูกพีชคิดดีๆ ก่อนที่จะตัดสินใจ เพราะเรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ไม่ใช่เด็กเล่นขายของ ลูกพีชอาจจะเสียใจ ซึ่งกวางไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกแบบนั้น
"ถ้าฉันขอร้องล่ะ" ดูท่าแล้วลูกพีชจะเอาจริง เอาไงดีวะ กวางไม่อยากขึ้นชื่อว่ามีส่วนทำให้เพื่อนของเธอเสียใจ แต่ถ้าเธอคิดจะช่วย เพื่อนของเธอจะต้องมีความสุขอย่างเดียวเท่านั้น
"แก... แน่ใจนะ"
"อือ.. " ลูกพีชพยักหน้ารับ
"แกต้องสัญญากับฉันก่อนว่าแกจะต้องรักตัวเองให้มากกว่าที่รักพี่เสือ และถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแกต้องนึกถึงฉันเป็นคนแรก"
"ได้ดิเราสัญญา"
"ถ้างั้นฉันจะช่วยก็ได้"
"จริงนะ" ลูกพีชดีใจที่กวางยอมช่วย เธอไม่ขออะไรมาก ขอแค่ช่วงเวลาไม่นานหลังจากนั้น เธอก็จะมาอยู่ในที่ของเธอ เธออยากดูแลคนที่เธอรัก เธออยากอยู่ใกล้ๆ เขาและอยากเห็นหน้าเขาใกล้ๆ
"ไม่ต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้น แกกำลังจะเสียพรหมจรรย์นะ ไม่ได้ถูกหวย" กวางพูดติดตลก ลูกพีชมันแอบรักพี่เสือมานาน เรื่องนี้กวางรู้ดี เธอจะยอมช่วยเพื่อนสักครั้งก็ได้ แต่การช่วยของเธอในครั้งนี้ลูกพีชจะต้องมีความสุขเท่านั้น
"ไหนๆ แกก็เพื่อนฉัน ฉันไม่อยากให้แกโดนพี่ชายฉันฟันแล้วก็ทิ้งว่ะ" กวางเริ่มมีแผนในหัว ดูสิว่าแผนพี่ชาย กับแผนน้องสาวใครมันจะแน่กว่ากัน
"ฉันไม่หวังอะไรมากหรอก" เธอแค่อยากมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผู้หญิงให้กับคนที่เธอรัก ส่วนผลมันจะออกมายังไงนั้น เธอรู้อยู่แล้ว เธอถึงไม่คาดหวังไง เธอแค่อยากมีความสุขกับคนที่เธอแอบรักมานานสักครั้ง
"ไม่ได้ ฉันไม่ยอม เรื่องนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ฉันเอง แกจะต้องมีความสุขนานๆ ดูสิแกออกจะสวย แถมยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง เฮ๊ยฉันว่าแกเปลี่ยนใจเถอะนะ" กวางยังคงอยากให้เพื่อนเปลี่ยนใจ
"ไม่ไอ้กวาง ฉันอุตส่าห์อ้อนวอนแกตั้งนาน"
"เออๆ เดี๋ยวขอโทรหาพี่เตอร์แป๊บนะ" ไม่รู้ป่านนี้พี่เตอร์จะดำเนินเรื่องนี้ไปถึงไหนแล้ว กวางอยากให้ผู้หญิงคนที่พี่เตอร์กำลังจะหามาให้พี่เสือ คือลูกพีชเพื่อนของเธอเอง
"โทรเลยๆ" กวางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่เตอร์ถามพี่เตอร์แค่ว่า ได้ผู้หญิงคนที่ร่างสัญญาหรือยัง คำตอบก็คือยัง กวางก็เลยบอกกับพี่เตอร์ว่า กวางมีผู้หญิงที่อยากจะทำงานนี้ แต่ต้องเป็นความลับไม่อยากให้พี่เสือรู้เรื่องนี้ เพราะถ้าพี่เสือรู้ว่าลูกพีชเป็นเพื่อนของกวาง พี่เสืออาจจะไม่เอาก็ได้
"ถ้าแกอยากจะมัดใจเสือแกต้องแซบ!! " กวางวางสายจากพี่เตอร์เสร็จก็เริ่มแผนที่คิดไว้ในหัวทันที เธอจะทำงานนี้เพื่อเพื่อนรักของเธอ
"ยังไง? " ลูกพีชทำหน้าสงสัย กวางกำลังจะบอกอะไรกับเธอกันแน่
"เอาหูมา"
"ฎพะรเ่ยบคะืวยขาเสง"
"เฮ๊ยมันต้องขนาดนั้นเลยเหรอวะ" ลูกพีชตกใจในสิ่งที่เพื่อนบอก
"ก็เออดิ ลูกพีชจะกินเสือทั้งทีมันก็ต้องกล้าๆ หน่อย" กวางพูดพร้อมกับทำหน้าแบบว่า พี่เสือจะต้องไปไหนไม่รอดเพราะเพื่อนของเธอให้ได้ ถ้าสำเร็จเธอก็ได้พี่สะใภ้ที่ถูกใจ แต่ถ้ามันไม่สำเร็จก็ถือว่าเสมอตัว งานนี้เธอคงต้องติวเข้มให้ว่าที่พี่สะใภ้ของเธอสักหน่อย
- ผู้เขียน
