อาบน้ำส่องกระจก
“กรี๊ด!”
ชินอ๋องหยวนจางหมิง กำลังนั่งอ่านรายงานอยู่ถึงกับลุกพรวดดีดตัวออกจากเก้าอี้ เพียงวูบเดียวร่างกำยำก็เข้าไปยืนอยู่หน้านาง
“คุณ...คุณ...ผมของฉัน ผมของฉัน” พรชิตาตกใจจนตัวสั่นลุกขึ้นยืนพูดกับเขาด้วยใบหน้าซีดเผือด ลืมไปว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเปลือยเปล่าอยู่
“คุณหนู...” จ้าวหรานเรียกคุณหนูของนางเสียงเบาหวิวก่อนจะรีบนั่งคุกเข่าก้มหน้าด้วยใบหน้าแดงซ่าน เพราะชายหญิงจะเปลือยเปล่าต่อหน้าคนที่ไม่ใช่สามีไม่ได้ ไหนพี่ฟางจวินบอกว่าคุณหนูเป็นเพียงแขกของท่านอ๋องแล้วทำไมท่านอ๋องถึงได้มายืนมองคุณหนูที่เปลือยเปล่าอยู่แบบนี้
“เจ้าออกไปก่อน” สั่งสาวใช้เสียงเรียบก่อนจะหยิบผ้ามาคลุมร่างให้หญิงสาวแล้วอุ้มนางออกจากห้องอาบน้ำ
“เกิดอะไรขึ้นกับผมของฉัน” ร่างงามในอ้อมแขนถามเขาด้วยเสียงสั่นเทา
“เจ้าจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้รึ” เขาถามเสียงแตกพร่า พยายามควบคุมเลือดในกายที่กำลังเดือดพล่า
