ไม่มีทาง
1473 คำ
บทที่2
อลิซtalk
"เธอเป็นของฉัน จะไม่มีวันไนท์สแตนด์อะไรทั้งนั้น!"
"โนอาห์ ทำไมนายถึงพูดไม่รู้เรื่อง นายก็รู้ใช่ไหมว่าทุกสิ่งที่ทำมันผิด"
"ผิดเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้สึกผิดอะไรเลยสักนิด" ว่าจบเขาก็ตรึงร่างฉันเอาไว้ จับข้อมือของฉันกดลงบนที่นอนนุ่ม
"โนอาห์ นายก็รู้ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมนายถึงมาทำเรื่องแบบนี้กับฉันอยู่อีก นายควรจะละอายใจบ้างนะ"
"ฉันทำอะไร?" เขายังคงเฉไฉ ทั้งที่เขาก็รู้ในสิ่งที่ฉันพูดอยู่แล้ว
"ทำในสิ่งที่นายทำเมื่อคืน ทำไมนายเป็นคนเลวได้ขนาดนี้ นายก็รู้อยู่เต็มอกว่าฉันมีคนรักแล้ว ถ้าเมื่อคืนฉันเมา แล้วอยากทำเรื่องอย่างว่ากับนายจริง ๆ ทำไมนายถึงไม่ห้ามปราม หรือหยุดการกระทำเอาไว้"
"ฉันจะหยุดได้ยังไง ในเมื่อฉันก็ต้องการที่จะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอเหมือนกัน ไม่อยากจะเชื่อว่าอายุเธอใกล้จะเข้าเลขสามแล้ว เธอยังบริสุทธิ์อยู่เลย เธอเสียความบริสุทธิ์ให้ฉันแล้ว มันเท่ากับว่าเธอเป็นเมียของฉัน และฉันจะไม่ยอมให้เธอ ไปเป็นเมียของใครได้อีก"
"ไอ้เลว!"
"เธอเพิ่งรู้เหรอ ที่จริงฉันเลวมาตั้งนานแล้ว"
"ฉันรู้ว่านายเลว แต่ฉันก็ไม่คิดว่านายจะเลวขนาดนี้"
"ผู้ชายเลวๆแบบฉันนี่แหละ ที่เป็นผัวของเธอ เป็นคนที่ได้พรหมจรรย์เธอ ที่เธอบอกฉันว่าเรื่องเมื่อคืนให้ฉันคิดว่าเป็นวันไนท์สแตนด์ของเราสองคน ฉันทำไม่ได้ว่ะ" ว่าจบเขาก็จูบที่ริมฝีปากของฉันเบาๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วก็จบที่เตียงนอน
ฉันกับเขามีอะไรกันบนเตียง เขาไม่ได้ข่มขืนฉันนะ แรกๆนางเอกแหละ(เออ ก็กูเป็นนางเอกแหละ) ฉันก็ขัดขืนสุดกำลัง ทั้งทุบทั้งข่วน
แต่เพราะรสสัมผัส หรือเพราะห่าอะไรก็ไม่รู้ ฉันจึงไม่ได้ปฏิเสธเขาต่อ
แรก ๆ ก็บังคับหลัง ๆ ฉันก็สมยอม ปล่อยกายปล่อยใจไปกับสัมผัสแสนวาบหวามนั้น จนเรื่องมันเลยเถิด
พูดแล้วก็นึกโมโหตัวเอง ถ้าฉันไม่เมาจนขาดสติ ถ้าฉันพยายามต่อต้านเขามากกว่านั้น ฉันก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้
ฉันเองก็พอรู้นิสัยของเขามาบ้างแล้ว เมื่อก่อนไล่ยิงไล่ฆ่าน้องชายของฉันสุดฤทธิ์ มาตอนนี้กลับตามตื๊อฉัน หาเรื่องมาที่บ้านพ่อแม่ของฉันทุกวัน
โนอาห์เป็นคนที่ตามตื้อจนน่ารำคาญ หลังจากที่ฉันเสียท่าให้เขา เขายิ่งตื้อยิ่งวุ่นวาย ตามวอแวฉันมากกว่าเดิม เป็นหนักถึงขั้นให้ฉันกับแฟนเลิกยุ่งวุ่นวายกัน
นีโอเขาเป็นแฟนของฉัน เราคบกันมาตั้งหลายปี จะให้ฉันเลิกยุ่งกับเขา เพราะคำสั่งของโนอาห์ ฉันไม่ทำเด็ดขาด มันเป็นอะไรที่ไร้สาระมาก เขาไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน
ฉันเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก็เจอน้องชายกับน้องสะใภ้นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก น้องสะใภ้ก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนของฉันนั่นแหละ
โมนาเธอเป็นเพื่อนของฉัน เป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลแสงสุริยะ เป็นน้องสาวของโนอาห์
"เป็นห่าไรกันอลิซ เสียงดังเชียว! ทะเลาะอะไรกันทำไมไม่พูดกันดี ๆ"
"ก็ไอ้บ้านั่นน่ะสิ! เข้าไปในห้องฉัน มันมีสิทธิ์อะไรถึงได้ถือวิสาสะเข้าไป"
"ก็เขาชอบมึง!" คริสเตียนเอ่ย เหอะ! ไอ้น้องเส็งเคร็ง เอาจริงๆนะพวกมันไม่เคยพูดดีๆกับฉันเลยน้องชายฉันเนี่ย ไอ้อีกูมึง บรรดาสัตว์ต่างๆออกมาจากปาก พวกมันนั่นแหละ
"หึ!"
"ใช่ พี่โนอาห์ชอบมึงอะ กูดูจากดาวอังคารกูก็รู้แล้ว ว่าเขาชอบมึง" คริสน้องชายอีกคนเดินเข้ามาสมทบแล้วเอ่ย
เหตุผลควายๆ เหตุผลส้นตีนอะไรวะ ชอบก็ต้องขึ้นไปบนห้องของคนอื่นแบบนี้เหรอ ช่างไม่มีมารยาทซะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าถูกเลี้ยงดูมาแบบไหน ถึงได้เป็นคนนิสัยแย่แบบนี้
"ชอบแล้วต้องขึ้นไปบนห้องเลยเหรอ? ไม่รู้แหละ ฉันไม่โอเคกับเรื่องนี้เลย เขาไม่ควรจะทำแบบนั้นด้วยซ้ำ ขอให้มีสิทธิ์ที่จะขึ้นไป ขึ้นไปไม่พอเข้าไปในห้องฉันอีก ห้องที่เป็นเหมือนเซฟโซน ห้องที่เป็นความเป็นส่วนตัว กลับไม่ใช่ส่วนตัว เมื่อคนไร้มารยาทเข้าไป โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง"
"โมนาก็ต้องขอโทษแทนพี่โนอาห์ด้วยนะ ขอโทษที่เขาทำให้อลิซไม่พอใจ ขอโทษจริง ๆ เดี๋ยวโมนาจะช่วยพูดกับพี่ชายให้" เพื่อนรักของฉันทำหน้าไม่สบายใจ
"เธอไม่ต้องมาขอโทษแทนพี่ชายของเธอเลย มันคนละคนกัน ถ้าเขาวุ่นวายแบบนี้ไม่หยุดฉันจะไปอยู่ที่อื่น เขาจะได้เลิกวุ่นวายกับฉันสักที"
"แต่พี่ชายของโมนาคงไม่เลิกวุ่นวายแน่ ถ้าเขาชอบถ้าเขาสนใจอะไร เขาจะไม่หยุดแค่นี้นะอลิซ โมนารู้จักพี่ชายของโมนาดี อยากได้อะไรต้องได้"
"แต่เขาก็รู้นี่ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เขาควรจะเลิกวุ่นวาย ไม่ควรมาชอบฉันด้วยซ้ำ"
"ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกอลิซ! ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งมึงพยายามผลักไส มันก็ยิ่งอยากอยู่ใกล้มึง ยิ่งเกลียดมันหรือไม่ชอบมัน มันก็ยิ่งอยากได้มึง" คริสเตียนเอ่ย
"มันไม่ใช่เหตุผลของเรื่องนี้เลยนะ พวกแกสองคนเป็นมาเฟีย พวกแกควรช่วยพี่ ไม่ควรเพิกเฉยต่ออะไรหลายๆอย่างแบบนี้"
"จะให้ช่วยอะไร ให้กูไปไล่ยิงมันแล้วบอกให้มันเลิกยุ่งกับมึง กูก็คงทำไม่ได้ นั่นพี่เมียกูนะ มันชอบมึงมากจะให้ห้ามปราม ของแบบนี้มันห้ามกันยากนะอลิซ" เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงฝีเท้าเดินลงบันไดมา เป็นโนอาห์แน่ เดินฝีเท้าหนักๆแบบนี้ ฉันจำได้
"ต้องห้ามได้สิ ถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองชอบเขามีแฟนหรือมีคนรักอยู่แล้ว ก็ควรหยุดความคิดโง่ๆ ที่คิดจะมายุ่งวุ่นวาย หรือความคิดที่จะเข้ามาเป็นมือที่สาม"
"ทำไงได้วะ พี่เมียกูมันรักมึง"
"รักก็ควรหยุด!"
"แล้วมึงเห็นกูทำได้ไหมล่ะ ครอบครัวเรากับครอบครัวของโมนาเกลียดกันขนาดไหน ยิ่งแม่ขอร้องให้หยุดการกระทำทุกอย่าง ห้ามให้กูไม่ยุ่งกับโมนา พ่อเองก็ให้เลิกยุ่ง กูยังทำไม่ได้เลย ทำทุกอย่างจนสุดท้าย กูกับโมนาได้อยู่ด้วยกัน"
"เฮ้อ ช่างเถอะไม่อยากจะพูดเรื่องนี้แล้ว เอาเป็นว่าฉันไปก่อนแล้วกัน โมนาเองก็ช่วยพูดให้พี่ชายของโมนาเข้าใจฉันด้วยนะ" ฉันรีบตัดบททันที
"อื้อ" โมนาพยักหน้า
"อลิซ เราต้องคุยเรื่องนี้กันให้รู้เรื่องนะ" โนอาห์รีบเดินมาหาฉัน
"พี่โนอาห์น้องขอคุยด้วยหน่อย" โมนารีบแทรกขึ้น
"แต่พี่ขอคุยกับอลิซก่อน"
"พี่โนอาห์ เอาไว้คุยทีหลัง น้องมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย" โมนาขวางพี่ชายเอา ส่วนน้องชายตัวดีทั้งสองแสยะยิ้มออกมา ไอ้พวกบ้า ไอ้พวกไม่มีประโยชน์!
ฉันรีบเดินไปที่รถ แล้วขับออกไป พอพ้นรั้วบ้านเท่านั้นแหละ ฉันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ได้แต่ภาวนาให้เขาเลิกวุ่นวายกับฉันในเร็ววัน
ร้านอาหาร&&
ฉันจอดรถไว้ที่ร้านจอดรถแล้วเดินเข้าไปในร้านอาหาร นีโอนั่งรอฉันอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ฉันมองเสี้ยวใบหน้าคมแล้วยิ้มออกมา เขาก้มหน้าเขี่ยโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อย
"มาแล้วค่ะ" ฉันยิ้มเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ "มานานหรือยังคะ? ขอโทษที่มาช้านะคะ พอดีมีเรื่องให้หงุดหงิดนิดหน่อย"
"ไม่นานเลยครับ ผมเองก็เพิ่งมาเหมือนกัน แต่ถ้านานกว่านี้ผมก็รอได้ครับ สำหรับอลิซต่อให้รอทั้งวันผมก็จะรอ" เขายิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น เนี่ย เขาน่ารักขนาดนี้ จะให้ทิ้งตามคำสั่งไอ้บ้านั่น ไม่มีทาง...
-----------
- ผู้เขียน
