ร่างเล็กขยุกขยิกอยู่ในอ้อมแขนก่อนจะเอียงหน้าไปอีกทางเผยให้เห็นรอยสีกุหลาบทำคนที่มองอยู่ก่อนแล้วเผยรอยยิ้มมุมปาก เจ้าป่าเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าเนียนออกเพื่อจะได้มองใบหน้าคนหลับชัด ๆ
แสงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านกระทบใบหน้าเนียนใส ทำให้เจ้าป่าอยากจะก้มลงไปหอมสักฟอดใหญ่ ๆ ดวงตาสวยหลับพริ้มและแก้มที่แนบกับแผ่นอกเขามันยู่เป็นก้อน ช่างน่าเอ็นดูและน่าทะนุถนอม
ก้านนิ้วยาวเกลี่ยไปตามแก้มใส ก่อนคนที่หลับจะขมวดคิ้วยุ่งราวกับกำลังหงุดหงิดที่มีคนมารบกวน และสีหน้าอย่างนั้นมันเรียกเสียงหัวเราะของเจ้าป่าในได้ตั้งแต่เริ่มต้นวัน
“อื้อ”
มาลีวัลย์ที่กำลังฝันหวานรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไต่ตอมอยู่ตามร่างกาย และไม่ว่าเธอจะขยับตัวหนีแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากแมลงตัวนี้ได้สักที ก่อนที่สัมผัสนิ่มหยุ่นจะประทับลงข้างแก้ม
สัมผัสแบบนี้นี่มัน !?
“อะ !”
“ตื่นแล้วเหรอ”
“พี่ทำอะไรเนี่ย”
เมื่อสักครู่เจ้าป่า
