พรึ่บ!"กูช่วยเอง...โอ๊ย! ทำไมบ้านหมุนวะ"
การัณอุ้มร่างบางเดินเข้าไปห้องน้ำอย่างทุลักทุเล เมา
พอๆ กันทั้งคู่ พอเท้าเล็กถึงพื้นอ๊วกก็พุ่งใส่ตัวเขาดีว่าหลบ
ทัน ได้แต่ยืนลูบหลังให้จะด่าก็สงสาร โก่งคออาเจียนจนหมดแรง
"เป็นไงม่างงงง กูบอกแล้วว่าอย่าดื่มๆ ไม่ฟังกูก็เป็นงี้ "
"อืม..."ร่างบางครางอย่างหมดแรง หน้าซีดเชียว นั่ง
อยู่ที่หน้าซักโครก
"ลุกไหวไหม เสื้อมึงเลอะหมดแล้ว ถอดๆๆๆ"
การัณถอดเสื้อผ้าจ๋ออกจนหมดเหลือแค่เสื้อชั้นในสีหวานกับแพนตี้ตัวน้อยมือใหญ่ดึงผ้าเช็ดตัวมาคลุมเอา
ไว้ คนตัวเล็กก็นั่งคอพับคออ่อน
"???"จาริกายังมึนๆ เรี่ยวแรงหายไปหมดแล้ว อยาก
นอนอย่างเดียว
"ปายยย ไปนอนที่เตียงนะ"
เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย เมื่อมองเห็นทุกอย่างบนตัว
จ๋า มันอวบอิ่มมากไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดว่ะ แต่ก็งั้นๆ หรือว่าเขาตาลาย
"อือ...กูลุกเดินไม่ไหว"
"เฮ้อ!กูต้องอุ้มอีกแล้วใช่ไหม เอิ๊กกก"
"ม่ายยยต้
