“แม่...”
“จุ๊ ๆ พูดไม่เพราะเลยนะนารถ ตั้งแต่ตกต่ำก็ปากตลาดไปด้วยแล้วเหรอ ฉันอุตส่าห์ช่วยแกมาตลอด เหนื่อยสายตัวแทบขาดก็ไม่เคยบ่น แกไปกู้เขาเอง เล่นหุ้นแล้วหมดตัวเอง จะมาโทษฉันได้ไง”
คำบางคำจากปากป้าทิพย์ทำเอาฉันเองสะอึกไปด้วย
ตอนที่เราลำบากก็ได้ป้าทิพย์อีกคนที่คอยช่วยเหลือวิ่งเต้นหาคนมาซื้อที่ซื้อบ้านซื้อรถจนสามารถหาเงินมาจ่ายเจ้าหนี้ได้หมด
“ก็เพราะกูเชื่อเพื่อนชั่ว ๆ แบบมึงไง มึงหลอกกูมาตลอดอีทิพย์ หลอกทำเป็นห่วงใยกู หาคนมาซื้อทรัพย์สินจากกู กดราคาต่ำสุดตีน ตัวมึงก็ไปบวกราคากับคนซื้อ ถึงว่ากูขายที่ขายบ้านเท่าไหร่ก็ไม่พอหนี้สักที แล้วมึงยังมาหลอกให้กูเล่นหุ้นอีก มึงยืนยันนอนยัน หุ้นตัวนี้ดีแน่นอน แล้วกูก็เชื่อ เชื่อเพราะเห็นมึงเป็นเพื่อน มึงทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง หา!”
ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อหูสิ่งที่ได้ยิน ท่าทางไม่สะทกสะท้าน ซ้ำสีหน้าสาแก่ใจของป้าทิพย์บอกได้ว่าเรื่องที่แม่พูดเป็นความ
