ฉันรู้สึกว่าส้มตำร้านนี้จะอร่อยเป็นพิเศษแค่เพียงเห็นหน้าตาของมันตอนเจ้าของร้านยกมาเสิร์ฟ ฉันสั่งส้มตำ ไก่ย่าง แล้วก็แจ่วฮ้อนชุดเล็กให้คริส สั่งนักเก็ตกับเฟร้นช์ฟรายมากินแก้เผ็ด
“น่ากินมาก” ฉันตักเข้าปากไปหนึ่งคำ รสชาติกำลังกลมกล่อมแต่แอบคิดว่าอาจเผ็ดไปสำหรับเขา
“ชิมดูสิคริส เผ็ดไปไหม”
“เล่นเกมอยู่” เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วก็กดเล่นเกมต่อ แต่สักพักก็เงยหน้ามามองฉันอีก
“ตักให้หน่อยสิ” ฉันต้องใช้เวลาตีความอยู่เหมือนกันก่อนจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงตักให้ถึงปาก บ้าจริง ทำไมขี้ใช้ แล้วฉันก็ดันใจสั่นแล้วก็ยอมป้อนเขาอีก
“อะ ลองดู”
คริสก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อกินส้มตำในช้อนที่ฉันตักให้ เพียงแค่งับเข้าไปเท่านั้นแหละเจ้าตัวก็หยีตา ดูมีความลำบากในการเคี้ยวและกลืนพอสมควร
“เผ็ดไปเหรอ”
“อือ เผ็ด” ฉันเลยส่งแก้วน้ำให้เขา คริสละมือข้างหนึ่งจากมือถือ กุมมือฉันที่จับแก้วแล้วประคองแก้วน้ำดื่มด้วยตัวเอง เพียงแ
