จากที่เคยคิดว่าเขาคงอารมณ์เสียมาจากที่อื่นเลยพาล วันสองวันก็ดีขึ้น แต่คริสก็ยังตึงๆ ใส่ฉัน แม้จะเป็นสักระยะแล้วที่ฉันเจอเขาแค่ตอนเช้าที่เข้าไปปลุก แล้วไปเรียนเอง พยายามทำใจมาสักพักว่าเราเรียนคนละคณะ ก็คงห่างๆ กันบ้าง แต่ตอนนั้นคริสก็ไม่ได้เมินฉันขนาดนี้ เจอกันตอนเช้ายังมีอารมณ์กวนฉันบ้างในบางวัน ตอนเย็นก็ทักมาถามบ้างว่าให้ไปรับไหมวันไหนที่เขาว่าง หรือชวนไปกินข้าวสัปดาห์ละวันสองวัน แต่นี่ไม่มีเลย สองสัปดาห์ที่เราแทบไม่ได้คุยกัน...ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกว่าหรืออีกไม่นานเราก็คงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันเลย
“คริสช่วงนี้มึงเป็นอะไรวะ ดูขวางโลกไปหมด” ไอ้น็อตถามผมหลังจากที่ผมพามันโดดรับน้องของรุ่นพี่สาขา เข้าไปก็คงโดนซ่อมอีกแน่ๆ ผมโดนมาหมดแล้วทั้งวิ่ง ลุกนั่ง วิดพื้น เป็นอะไรที่ไร้สาระมาก สาเหตุก็มาจากผมโดดนั่นแหละ แล้วที่โดดก็เพราะไปรับชมพู แล้วยายนั่นก็ทำให้ผมโมโห วิดพื้นจนข้อมือจะพังพอผมจะรีบไปรับกลับไ
