“ฉันนอนนะ กับข้าวมาแล้วปลุกด้วย” คริสบอกหลังจากที่ให้ขนมปังปลาเกือบหมด เหลือไว้ให้ฉันเล่นหนึ่งแถว มองตามก็เห็นว่าเขาขึ้นไปนอนบนเปล ฉันหันมาสนใจให้อาหารปลาต่อ ยิ้มอยู่คนเดียว...มีความสุขจัง
ฉันหันไปมองคริสอีกทีก็เห็นว่าเขาน่าจะหลับจริงๆ ปล่อยให้เขานอนสักชั่วโมงอาหารที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ คริสก็ตื่นพอดี มองกับข้าวที่วางเต็มโต๊ะแบบไม่รู้ว่ากินให้หมดอย่างไรสองคน แต่ก็พากันกินเรื่อยๆ เพลินๆ ไม่ได้รีบ ไปๆ มาๆ ก็เกือบหมดเหมือนกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็บอกคริสว่าขอเดินถ่ายรูปก่อน ร้านตั้งกว้าง มีจุดถ่ายรูปเยอะแยะ แต่แทนที่เขาจะนอนรอคริสกลับเป็นคนถ่ายรูปให้ฉัน...ทำไมวันนี้ทำตัวน่ารักไปทุกอย่าง สรุปว่าพวกเราใช้เวลาที่ร้านจนถึงบ่ายสองเลย
“ยังอยากไปกินอะไรร้านอื่นอีกไหม” คริสถามขึ้นหลังจากที่ฉันไม่รู้จะไปถ่ายรูปมุมไหนแล้วเหมือนกัน
“เราจะกลับกรุงเทพฯ เลยไหม”
“ไม่ ว่าจะพาไปกินข้าวเย็นอยู่บางปู เข
