หงุดหงิด

1805 คำ

ผมรอชมพูอยู่ในรถ ประมาณสิบนาทีก็เห็นร่างคุ้นตากำลังเดินเข้ามา แม้จะคุ้นแต่ก็ทำให้ขมวดคิ้ว...นี่เธอแต่งตัวอะไรกัน ชมพูใส่กระโปรงทรงเอ รองเท้าคัทชูแบบมีส้น แล้วถ้าดูไม่ผิดเสื้อน่าจะตัวเล็กลงกว่าเดิม ผมที่ไม่เคยหวีก็ดูเรียบร้อยขึ้นแม้จะรวบแบบง่ายๆ แล้วก็แต่งหน้าอีกด้วย “รอนานไหม” เธอถามหลังจากที่เปิดประตูขึ้นมานั่ง ผมไม่ได้สนใจคำถามชมพูเลย ในหัวอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้เธอลุกมาแต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้ “ทำไมแต่งตัวแบบนี้” ชมพูเอียงหน้ามองผมคล้ายสงสัย ก่อนจะพยักหน้าแล้วตอบเสียงเจื้อยแจ้ว “ออ วันก่อนอาจารย์วิชาบุคลิกภาพบอกให้ใส่ทรงเอ คัทชู แล้วก็ใส่เสื้อให้มันพอดีตัวไปเรียน แล้วก็ให้เอาเครื่องสำอางไปคลาสด้วย จะมีสอนแต่งหน้า นี่ก็เลยแต่งไปก่อนจะไม่ได้ดูแปลกๆ เหมือนครั้งก่อน” “มีวิชาแบบนี้ด้วย” “อือ นายก็ลองดูสาวคณะบริหารสิ แต่งตัวเก่งกันทั้งนั้น” ผมไม่รู้หรอก ไม่ได้สนใจจะมอง “แล้วต้องแต่งแบบนี้ไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม