‘หรงหรง เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง ตอนนี้พ่อยังกลับไปไม่ได้ที่ชายแดนตอนนี้กำลังวุ่นวาย พ่อรู้ข่าวเรื่องที่เจ้าจะแต่งบุรุษเข้าจวนแล้ว เจ้าคิดดีแล้วใช่หรือไม่ หากคิดดีแล้วพ่อเองก็จะไม่คัดค้าน ความสุขของเจ้าคือสิ่งที่พ่อปรารถนา หากเจ้าอยากแต่งบุรุษรูปงาม ให้พ่อทูลขอองค์ชายให้สักคนดีหรือไม่ ว่ากันว่าองค์ชายสองนั้นรูปงามไม่เหมือนใคร หากเจ้าอยากได้ก็บอกพ่อ สุดท้ายนี้ขอให้เจ้าดูแลตัวเองให้ดี เล่นสนุกตามใจต้องการ ลูกสาวที่แสนดีของพ่อจะกลับไปหาเจ้าในเร็ววัน’
ฟางหรงอ่านจดหมายที่ถูกส่งมาจากชายแดนด้วยรอยยิ้ม แม้นางจะรู้ดีว่ากว่าท่านพ่อจะกลับมาก็อีกหลายปี เมื่อครั้งในอดีตนางเลือกจะเมินเฉยต่อจดหมายของบิดา และเฝ้าแต่ส่งจดหมายไปให้จางหมิ่งที่ชายแดนเสมอ แม้นางจะไม่รับจดหมายตอบกลับมา แต่ก็ยังคงหลอกตัวเองว่าที่ชายแดนวุ่นวายจนไม่สามารถส่งมาได้ นางในตอนนี้ไม่ได้โง่เขลาเช่นเดิมอีกแล้ว
‘ถึงท่านพ่อ หรงหรงสบายดี ในตอนนี
