ทั้งคู่ใช้เวลาที่ร้านอาหารตามสั่งคุณป้าประมาณครึ่งชั่วโมงปริญก็พากเธอขึ้นรถกลับ แต่ไม่ได้กลับหอเธอ...กลับคอนโดเขาแทน
“คืนนี้นอนคอนโดฉันก่อนแล้วกัน ฉันต้องไปอาบน้ำที่คอนโด ขี้เกียจกลับไปกลับมา เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมานอนห้องเธอ เดี๋ยวให้นอนสักสัปดาห์สองสัปดาห์ ให้ชินแล้วค่อยมาหาฉันที่คอนโด เผื่อวันไหนเธอมีความจำเป็นต้องนอนหอพักตัวเองจริงๆ”
“มีความจำเป็นเหรอคะ”
“อืม คอนโดฉันก็อยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยเธอแค่เนี่ย นั่งรถไฟฟ้ามาถึง เดินทางสะดวก เธอมาทุกวันได้เลย” นี่ปริญคิดจะให้เธอมาอยู่คอนโดเขาตั้งแต่แรกเลยอย่างนั้นเหรอ
“ห้องเธอก็เอาไว้นั่นแหละ เอาไว้เก็บของ เอาไว้รับแม่ฉันเผื่อนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากมาหาเธอ หรือวันไหนฉันกลับบ้านแล้วเธออยากนอนห้องตัวเอง...แล้วก็ เอาไว้เผื่อเปลี่ยนบรรยากาศ” ประโยคหลังเขาหันมามองเธอแว่บหนึ่ง มองให้เธอรู้ว่าเขากำลังหมายถึงบรรยากาศเรื่องไหนน่ะ
“แต่ว่าบุญษาก็ยัง
