เมื่อฉันถึงคอนโดแล้วขึ้นไปบนห้องก็เจอใครบางคนนั่งหน้าตูมอยู่ที่โซฟากลางห้อง นี่พึ่ง18.30 น. ฉันมาก่อนเวลาตั้งนาน ยังทำท่าทางเหมือนไม่พอใจ คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิดสินะ
เอิ่ม คุณโซดาหิวเหรอคะ กินกันเลยไหมคะ? พอเธอพูดจบหันไปสบสายตาของเขาก็ดูแวววาวจนเธองงว่าทำไมดวงตาเขาเปลี่ยนไป พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองถามอะไรเขาก็เลยหน้าแดงแล้วถามใหม่ เอ่อ คือๆ หวานว่าเราทานข้าวกันเลยดีกว่าค่ะ ฉันหิว เรากินกันดีกว่า
พอผมได้ยินที่เธอพูดหัวใจของผมก็กระตุกขึ้นมาผมรู้ว่าเธอคงหมายถึงข้าว แต่สำหรับผมไม่ ผมอยากกินเธอ อยากกินทั้งวัน อยากเข้าไปในตัวเธอ อยากฟังเสียงเธอคราง อยากกระแทกเธอทั้งคืน ผมไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ผมเริ่มไม่ชอบเธอตอนไหน ทั้งๆที่ตอนเด็กเธอก็เป็นสาวน้อยที่น่ารักของผมมาตลอด แต่หลังจากที่พ่อผมเสียชีวิตกะทันหันด้วยอุบัติเหตุ ผมต้องเข้ามารับหน้าที่บริหารโรงพยาบาลสิบกว่าสาขาช่วยคุณแม่ และครับครัวขอ
