EP12 หนีหัวใจ
1751 คำ
วิคเตอร์เดินสวนเธอเข้าห้องน้ำไป
เขาเดินออกมาเฌอรีนส่งบราให้เขา
"ทำอะไร?"
"มันเล็กไปค่ะ"
“หนูใส่คัพCค่ะ”
เขากอดอกกับความแสบของคนตัวเล็กจ้องเธออย่างหมั่นไส้
"ใช่เหรอปกติพี่ไม่เคยพลาดนะ"
"วันนี้พลาดแล้วละค่ะ"
“พี่เสร็จรึยัง”
"ขอใส่กางเกงก่อนได้ไหม แล้วเก็บไปด้วยบราน่ะ บ้านนี่มีแต่ผู้ชายมานอน"
"ทำไมค่ะกลัวพาใครมาแล้วมาเจอรึไง"
"ใช่แบบนั้นเลย พอใจรึยัง" เขาตอบประชด
"...."
"เฌอรีนหิวรึเปล่า"
"เงียบ"เธอไม่ตอบ
"ไม่ได้ยินไหมพี่ถาม"
"ได้ยินค่ะ แต่ไม่อยากคุยกับพี่แล้วค่ะ"
"ชุดที่ใส่เมื่อคืนอยู่ในถุงนี่ใช้ไหม"
"ค่ะ พี่จะเอาไปไหนคะ"
"ไปทิ้งไงเสื้อบ้าอะไรก็ไม่รู้ ห้ามใส่อะไรแบบนี้อีกนะ"
“จะมาห้ามทำไมพี่มีสิทธิ์อะไรมาห้าม”
"เฌอรีน" เขาเรียกเธอเสียงดุ
"จะไปรึยังหนูอยากกลับบ้านแล้ว"
วิคเตอร์โดนถามเรื่องสิทธิ์เล่นเอาคนถูกถามต้องไปสูบบุหรี่ระงับอารมณ์ เฌอรีนรอเขาดูดบุหรี่เธอไม่ชอบแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าเขาเหมือนกัน
“เฌอไปเถอะ”
เฌอรีน เดินตามเขาขึ้นรถไปเงียบๆ
เขาโทรหาเจเจ "เออวิคเตอร์ว่าไง
"รถเฌอรีนอยู่คอนโดมึงใช่ไหม"
"อืมจอดอยู่ที่จอดประจำกู"
"เจเจ เป็นอะไรรึเปล่า"
"เปล่าไม่มีอะไร"
"เอองั้นแค่นี้ กำลังพาเฌอไปเอารถ"
"โอเคขอบใจมากวิคเตอร์"
"อืม"
"เฌอหิวรึเปล่า" เขาหันมาถาม
"ไม่ค่ะ"
มาถึงคอนโดเจเจ เขาลงจากรถมาส่งเธอขึ้นรถ
"ขับรถดีๆ นะ"
"ค่ะ"
วิคเตอร์ถอนหายใจ เฌอรีนทำให้เขารู้สึกประหลาด เขาขี้รำคาญ ผู้หญิงงี่เง่าเอาแต่ใจ วิคเตอร์หนีเลยออกห่างทันที ทำไมกับเฌอรีนเขาไม่รู้สึกแบบนั้น เขาดุเธอบ้าง แต่ก็ใจเย็นกับเธออยู่ดี
เช้าวันจันทร์
วิคเตอร์มาถึงคณะก่อนใครนั่งรอ เพื่อนๆ มาครบทีม
"ไงมึงมาเช้าจังวะ" เลโอทักทายเขา
"อืม"
"เจเจกับเอเดนมาโน่นละ สองมึงสองตัว"
"อะไรของแม่งเนี่ยเอเดน" เลโอบ่นกับคำทักทายกวนตีนของเอเดน
"เป็นอะไรวิคเตอร์หน้าเครียดอะไรวะ" เอเดนถามเขา
“กูมีเรื่องจะคุยกับพวกมึง”
“เอาดิไปดูดบุหรี่กัน" เจเจตอบ
“มีอะไรวะวิคเตอร์” เอเดนถาม
“กูชอบเฌอรีน”
"ฮะ! ไอ้เวรมึงทำอะไรน้องกูรึเปล่า" เอเดนพูดขึ้นทันที
"เฮ้ย! พี่สุดหล่อวิศวะ จะมีเรื่องกันรึเปล่า"
เฌอรีน รีบเดินไปดู ภาพที่เห็นคือพี่เอเดนกระชากคอเสื้อพี่วิคเตอร์อยู่ พี่เจเจกับพี่เลโอดึงพี่เอเดนไว้
เฌอรีนรีบวิ่งลงมา
"เอเดนฟังกูก่อน กูไม่ได้ทำอะไรเฌอรีน เฌอรีนมางอแง บอกว่าชอบกู กูพูดตรงๆ กับพวกมึงเลยว่ากูชอบเฌอรีนมาก แต่กูก็ไม่กล้าคบน้องมึงแน่ๆ กูไม่ใช่คนดี และกูก็กลัวทำเฌอเสียใจ เอเดน เจเจ กูจะออกห่างเฌอเอง พวกมึงไม่ต้องกังวล"
"วิคเตอร์เอาจริงๆ กูไม่ได้กังวลอะไร"
"มึงรู้อยู่แล้วเหรอเจเจ" เลโอถาม
"...."
"พี่ๆ" เฌอรีนวิ่งมา "มีอะไรกัน"
"อะไรเฌอวิ่งมาจากไหน?"
"บนนั่นค่ะ"
"แล้ววิ่งมาทำไม?"
"ก็เห็นเหมือนพี่จะมีเรื่องกัน"
"ไม่มีเล่นกันเฉยๆ ตกใจอะไรเนี่ย" เลโอพูดไปหัวเราะกลบเกลื่อน
“อ้าว!เหรอคะ”
“ขึ้นไปเรียนเถอะพวกพี่จะขึ้นตึกแล้ว”
“พี่เอเดนมีอะไรรึเปล่า” เฌอรีนถามให้แน่ใจ
“ไม่มีเฌอไปเรียนเถอะ”
เฌอรีนยอมเดินกลับขึ้นไป
"เอเดน เจเจ กูไม่อยากให้เรามีปัญหากัน"
"ไม่มีวิคเตอร์อย่างที่กูบอก กูดูมึงออกตั้งแต่ไปรับเฌอรีนที่โรงเรียนวันนั้นแล้ว"
"อะไรนะมึงชอบน้องกูตั้งแต่วันนั่นแล้วเหรอ"
"เอเดนมึงใจเย็นดิ ฟังมันหน่อย" เลโอแย้งขึ้น
“โอเคมึงว่ามา มึงจะเอาไง”
"กูจะไม่ยุ่งกับเฌอ จะออกมาห่างๆ ให้มากที่สุด แค่นี้แหละที่กูอยากจะพูด"
เจเจดึงแขนเอเดน "กูขอคุยกับเอเดนสองคนหน่อย" เลโอพยักหน้าเดินกลับมาที่โต๊ะประจำกับวิคเตอร์
"กูว่ามึงทำถูกแล้ววิคเตอร์ที่เปิดใจคุยกับสองคนนั้น แล้วมึงบอกเฌอว่าไง"
"ก็บอกว่ากูไม่พร้อมที่จะคบใครจริงจัง กูไม่ใช่คนดี ให้เฌอคิดให้ดีๆ"
"ไม่โกรธมึงหนักเลยเหรอ" เลโอรู้สึกเห็นใจเพื่อน
“เกลียดกูไปเลยแหละ แต่ก็ดีแล้วกูก็ต้องการให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว"
"มึงไหวไหมวะวิคเตอร์"
"หนักเอาเรื่องอยู่วะ กูก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเหมือนกันนะเลโอ"
ด้านเจเจคุยกับเอเดน
"พี่เจพี่รู้มานานแล้วว่ามันคิดไม่ซื่อกับเฌอ แล้วทำไมยังปล่อยให้น้องไปไหนมาไหนกับแม่งวะ"
"เอเดนนายเคยเห็นวิคเตอร์มันเป็นแบบนี้เหรอ มันเคยดูแลใครแบบเฌอรีนเปล่า"
"ก็ใช่แต่เราก็รู้นิสัยมันไง เลยไม่อยากให้เฌอยุ่งด้วย"
"พี่ว่าวิคเตอร์เปลี่ยนไปแล้ววะ มันไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว และมันไม่ใช่คนเลวอะไรหรอก ถ้ามันเลวพวกเราก็ไม่ต่างกันหรอก ถ้าเฌอชอบมันจริงๆ เราก็ห้ามไม่ได้ วิคเตอร์มันต้องพิสูจน์ตัวมันเองกับเฌอ ให้มันเอาชนะใจมันเองให้ได้เถอะ"
“เราอย่าไปกดดันเลยเอเดน เราคอยดูอยู่ห่างๆ เถอะคนเราจะหนีหัวใจตัวเองได้ยังไง จริงไหมถ้ามันคู่กันจริงเราขวางยังไงก็ขวางไม่ได้หรอก วิคเตอร์มันก็เกรงใจนายกับพี่มาก อย่างให้มิตรภาพเรามาสั่นคลอนเพราะเรื่องนี้เลยนะ พี่ขอเอเดน ไม่ใช่พี่ไม่ห่วงเฌอ"
“ผมเข้าใจแล้วพี่เจเจ ผมไม่ทันคิดถ้าวิคเตอร์มัน เป็นวิคเตอร์คนเดิมเฌอรีนคงไม่รอด"
"อืม เฌอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นจริงๆ นั่นแหละ"
"อืม แต่เอาแบบนี้แหละพี่เจ ถือว่าเป็นการพิสูจน์ใจวิคเตอร์มันด้วย ดูสิว่ามันจะหนีหัวใจตัวเองไปถึงไหน คอยดูไปแบบนี้แหละผมก็ไม่มีอะไรติดใจมันแล้วแหละ"
“อืม พี่ค่อยสบายใจหน่อย ไปเถอะ”
"..."
"มึงขึ้นเรียนกัน" เอเดนหันไปพยักหน้าเรียกวิคเตอร์ เลโอกอดคอทั้งคู่เดินไป ต่างคนต่างโล่งอก
"มึงคาบอาจารย์เดือนกูไม่เข้านะ ไปดูโปรเจกต์หน่อย งานไม่คืบเลยกู" เอเดนบอกทุกคน
"งั้นไปฐานลับกัน" เลโอเสนอ
"โปรเจกต์มึงถึงไหนแล้ววิคเตอร์" เอเดนถาม
"70%แล้ว"
"เร็วจังวะเอาเวลาไหนไปทำ?"
"ช่วงนี้ก็ไม่ได้นัดใคร (เน็ต) เหมือนมึงไงเอเดนกูก็เลยมีเวลา" วิคเตอร์ตอบยิ้มๆ
"ไอ้เวรเรื่องนั้นก็หยุดไม่ได้โว้ย ลงแดงตายพอดี"
"ทำงานเลยมึงลามกทั้งวัน 50%ได้รึยังของมึงน่ะ" เลโอบ่น
"เออกูเร่งอยู่"
"มึงละเจเจ"
"ของกู 70%ได้แล้วเหมือนกัน"
"มึงดูตัวอย่าง ขนาดนัก (เน็ต) ตัวจริงอย่างมันดิ งานยังคืบหน้ากว่ามึงอีกเอเดน"
"ไอ้สัสเลโอ" เจเจด่า ทุกคนขำก๊ากพร้อมกัน
เช้าวันต่อมากลุ่มสี่หนุ่มวิศวะสุดหล่อนั่งประจำการอยู่ที่เดิม "มาเบลๆ" เดินผ่านมา เลโอสะกิดเอเดน
"มาเบลคนสวยมานี่หน่อย"
"อะไรย่ะ เรียกทำไมคนรีบๆ อยู่"
"รีบไปไหน?"
"ฉันจะส่งรายชื่อประกวดดาว เดือน ประจำปีนี้ไง วิศวะจะส่งใคร"
"ไม่รู้อ่ะ แล้วคณะเบลส่งใครครับ"
"น้องเฌอรีนกับน้องเกลไง ปีนี้เข้าชิงสองคนแน่นอน"
"เบลเปลี่ยนคน" วิคเตอร์พูดขึ้นมา
"อะไรของนายอ่ะวิคเตอร์มาเสียงดุใส่ฉันทำไม"
"โทษที"
"แล้วเฌอรีนยอมประกวดเหรอ ปรกติเฌอไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบนี้" เจเจถาม
"ก็ไม่เห็นว่าอะไรนะ บอกว่าได้ค่ะ"
เฌอรีนเดินมาพอดี
“เดี๋ยวฉันไปคุยเอง" วิคเตอร์เดินเข้าไปหาเฌอรีน
"วิคเตอร์เป็นอะไรอีกฮะเลโอ" มาเบลถาม
"ฉันว่าไม่นานใกล้จะคลั่งแล้ว" เลโอกระซิบมาเบล
"เฌอรีนคุยกันหน่อย"
"คุยอะไรคะ?"
"ตามพี่มา"
"ไปบอกพี่เบลว่าขอถอนตัว เรื่องประกวดดาว ให้เกลประกวดคนเดียว จะไปแข่งกันเองทำไม"
“ก็พี่เขาเลือกไม่ได้ เลยให้ลงทั้งคู่ หนูว่าก็ไม่เห็นเป็นอะไร หนูกับเกลไม่ได้สนใจอยู่แล้วใครจะได้ไม่ได้"
"แต่พี่บอกอยู่นี่ไงว่าให้เฌอไปถอนตัว"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ หนูจะประกวดมันเกี่ยวอะไรกับใครไม่ทราบ"
“อยากจะไปเดินโชว์ผู้ชายรึไง”
“พี่เป็นบ้าเหรอ”
พูดเสร็จคนตัวเล็กเดินผละไป
"เฌอหยุด คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“วิคเตอร์ค่ะ" สาวสวยเรียกเขา เธอเดินจะเข้ามาหาเขา
"อย่ามายุ่งกันฉัน" คนสวยจะเดินเข้ามาหาเขาหยุดชะงัก
"เฌอรีน พี่บอกให้หยุด"
“พี่อย่ามาเดินตามหนูคนอื่นเขามองกันเยอะแยะ"
"แล้วฟังพี่รึยังว่าไม่ให้ประกวด"
"ไม่ฟังค่ะ มันเรื่องของหนู" วิคเตอร์อยากจะพาดก้นเธอให้หายดื้อนัก
เขาเดินกลับมาหากลุ่มเพื่อน สีหน้าบ่งบอกอารมณ์มาเลย ไม่มีใครกล้าถาม "กูไปดูดบุหรี่นะ"
“เดือดมากกูว่า" เลโอกระซิบเอเดน
"วิคเตอร์อาการหนัก มันปฏิเสธเฌอไป แต่มาเป็นเดือดเป็นร้อนเสียเอง เรื่องนี้กูเคลียร์ให้ไม่ได้เหมือนกันนะ" เอเดนพูดยักไหล่ตามสไตส์เขา
หลังเลิกเรียน
"เฌอรีน" วิคเตอร์มาดักรอเธอที่จอดรถ "ทำไมกลับเย็นจัง"
"เกล กลับก่อนเลย" เฌอรีนเอ่ยบอกเพื่อน อบิเกลพยักหน้าแอบเป็นห่วงเพื่อน
- ผู้เขียน
