เช้าวันต่อมา
"อืมมม" ฉันที่ตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียกระพริบตาปริบๆพร้อมบิดขี้เกียจอย่างเคยชิน วันนี้วันเสาร์ฉันต้องตื่นไปซ้อมกับครูกราฟนี่หน่า เห้อ!!! ขี้เกียจจัง ฉันเลยได้แต่นั่งเซ็งๆอยู่คนเดียว
แกร๊ก..เสียงพี่เดมิสเปิดประตูเข้ามา ฉันเลยได้แต่หันไปมองเขา
"ตื่นแล้วหรอครับ" ผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นน้องนั่งทำหน้ามุ้ยอยู่ ไม่รู้เป็นอะไร
"ค่ะ" ฉันจึงหันมาตอบเขาด้วยใบหน้าเซ็งสุดๆ
"เป็นอะไรครับหน้ามุ้ยเชียว" ผมจึงถามน้องขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง พร้อมใช้มือลูบหัวน้องอย่างปลอบประโลม
"ป่าวหรอกค่ะ หนูแค่เซ็งๆเฉยๆนะค่ะ วันนี้หนูไม่ไปซ้อมไม่ได้หรอค่ะ หนูขี้เกียจจัง แฮร่ แฮร่" ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เขา พี่เดมิสจะไม่ว่าอะไรฉันช่ายไหม จะไม่ผิดหวังในตัวฉันช่ายไหมที่เห็นฉันขี้เกียจแบบนี้
"หึหึ!! ถ้าขี้เกียจก็ไม่ต้องไปครับ พี่อนุโลมให้หนู 2 วันนี้ แต่เสาร์อาทิตย์หน้าหนูต้องไปนะครับ" ผมอยากพาน้องไ
