อยากรู้จัก
921 คำ
เดมิส
ตอนนี้ผมเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อนผมแล้ว หลังจากที่ลุกออกจากโต๊ะไปมองผู้หญิงคนนั้นใกล้ๆสักพัก ผมจึงกลับมาที่โต๊ะตั้งหลักก่อนดีกว่า
"ไอ้เดมิสมึงไปไหนมา"
พอผมนั่งลงปุบไอ้คอปเตอร์ก็เสือกขึ้นมาทันทีเลย ไอ้นี่หนิ เสือกเก่งจริงๆเลย
"กูจะไปไหนก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องมาเสือก"
"หึ อ้อหรอ คิดว่าจะไปหาน้องเดรสแดงคนนั้น"
ชุดเดรสสีแดงเป็นชุดที่ผู้หญิงคนนั้นใส่มา คนที่ผมได้หมายตาเอาไว้
"เรื่องของกู" ไอ้นี่หนิแสนรู้ชิบหาย
"ให้กูช่วยไหมล่ะ ถ้ามึงสนใจจริงๆ"
"ยังไง"
"หึ แล้วทำมาเป็นปากแข็งไอ้สัส"
"เออ กูสนใจผู้หญิงคนนั้น ไหนมึงจะช่วยกูยังไง ไหนพูด"
"มึงจริงจังกับผู้หญิงคนนั้นหรอว่ะ หรือแค่เล่นๆ"
พอไอ้คริสถามผมมาแบบนี้ผมก็ตอบไม่ถูก ไม่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้ผมอยากรู้จักเธอ
"กูไม่รู้ว่ะ"
"หืมม มึงตอบไม่ได้แบบนี้ มึงลังเลใจช่ายไหม"
"อืม กูลังเล แต่กูรู้สึกว่ากูถูกใจเธอเป็นพิเศษ ไม่เคยมีใครทำให้ใจกูเต้นแรงได้ขนาดนี้เลยนะเว้ย"
"หึ มึงตกหลุมรักเธอแล้วไอ้เดมิส หึหึ"
มันจะขนาดนั้นเลยหรอว่ะ หรือผมจะชอบเธอจริงๆว่ะ
"ถ้ามึงจริงจังกับน้องเค้ากูจะช่วยมึงเอง"
ผมมองหน้าเพื่อนผมทั้ง 4 คน ผมอยากรู้เหลือเกินว่ามันจะช่วยผมยังไง
"มึงไม่ต้องทำไรมาก มึงแค่รอจังหวะก็พอ"
ไอ้นทีมันพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ
"ยังไง" ผมจึงถามมันกลับไปด้วยความคาใจ
"มึงเห็นไอ้ผู้ชายเสื้อสีดำคนนั้นไหม"
"เออ เห็น" ผมหันไปมองตามที่ไอ้คอปเตอร์ชี้ให้ดู
"กูว่ามันเล็งน้องคนนั้นเหมือนกับมึง แล้วเหมือนว่ามันจะใส่ยาลงไปในแก้วใบนั้นให้น้องดื่มแน่นอน ตอนนี้มันยังไม่ทำไร แต่กูนั่งสังเกตไอ้หมอนี่มาสักพักล่ะ"
"ไอ้สกาย มึงปล่อยให้คนแบบนี้เข้ามาในผับมึงได้ยังไงว่ะ ลูกน้องมึงก็เยอะแยะ ทำงานสะเพร่าชิปหาย" ผมหันมาว่ามันด้วยอาการไม่สบอารมณ์
"เออๆ เดี๋ยวกูจัดการมันให้ กล้ามาทำเรื่องในถิ่นกู มันคงไม่อยากตายดี"
"นั่นดิ ต้องจัดให้หนัก"
ผมเลยต้องมานั่งเฝ้าระวังไอ้หมอนั่นให้คนตัวเล็กที่แม้แต่ชื่อก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำ มันทำให้ผมหงุดหงิดชิปหายเลยตอนนี้
"ไอ้เดมิส มันเริ่มแล้ว"
"เออ เดี๋ยวกูมา จะได้จัดการมันทัน"
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปใกล้ๆน้องอยู่ ห่างจากไอ้หมอนั่นไม่กี่ก้าว
นิชา
ตอนนี้ฉันนั่งจิบๆค็อกเทลที่ยัยตุ๊ดสั่งมาให้อย่างสบายใจ ปล่อยๆให้ยัยตุ๊ดนั่งหรี่ตาใส่ผู้ชายไป ส่วนยัยขนมผิงก็นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆฉันนี่แหละ จนสักพักพวกมันก็ขอไปเข้าห้องน้ำกัน
"ยัยนิชา ฉันกับยัยตุ๊ดไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกอยู่คนเดียวได้ไหม"
"ได้ๆ พวกแกไปเถอะ แต่อย่าไปนานนะ"
"เครๆ" แล้วพวกมันก็พากันลุกออกจากโต๊ะไป จนผ่านไปสักพักก็มีผู้ชายมาสะกิดฉันจากด้านข้าง
"ขอโทษครับ ขอชนแก้วด้วยได้ไหมครับ ผมเกรทนะครับ"
"เอ่อ.. ฉันดื่มไม่เก่งนะค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ" ฉันพยายามปฎิเสธผู้ชายคนนั้น ฉันว่าเค้าไม่น่าไว้ใจเลย
"ไม่เป็นไรครับ งั้นลองชิมอันนี้หน่อยไหม ผมสั่งมาเผื่อคุณพอดี"
"ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะค่ะ"
"สักนิดก็ได้ครับ นะ นะ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ"
"ก็ได้ค่ะ แค่นิดเดียวนะค่ะ" ฉันลังเลใจ แต่ก็ตอบรับเค้าไป ดื่มไปแค่หน่อยเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง จังหวะที่ฉันกำลังจะดื่มค็อกเทลแก้วนั่นลงไป ก็มีผู้ชายจากที่ไหนก็ไม่รู้มาแย่งแก้วออกจากมือฉันไป
"เธอดื่มไม่ได้นะมันใส่ยาในแก้วเธอ" ห่ะ ฉันว่าแล้วมันไม่น่าไว้ใจ เกือบไปแล้วไหมล่ะ
"มึงเสือกอะไรด้วยว่ะไอ้สัสนี่ เสือกไม่เข้าเรื่อง"
มันหันมาทำท่าทางโมโหผมใหญ่เลย ที่เข้ามาขัดจังหวะของมัน
"แล้วใครให้มึงมาทำระยำในถิ่นเพื่อนกู"
"ไอ้นี่ วอนตีนซะล่ะ"
มันทำท่าจะเข้ามาหาเรื่องผม แต่ลูกน้องของผมเข้ามาจับตัวมันไว้ซะก่อน
"เอาตัวมันไปไว้ห้องใต้ดิน แล้วบอกให้ไอ้สกายจัดการมันแทนกูด้วย" ถ้าถึงมือไอ้สกายแล้วไม่ต้องห่วง มันก็โหดพอตัว
"ครับ"
"ปล่อยกูนะเว้ยไอ้เหี้ย ไอ้สัสเอ้ย"
มันโวยวายจนเสียงดัง แต่ไม่มีใครสนใจมันหรอก เพราะที่นี่เสียงเพลงค่อนข้างดัง แล้วเกิดเหตุทะเลาะวิวาทอยู่บ่อยๆ แต่ไอ้สกายก็ไม่เคยปล่อยผ่านเรื่องนี้นะ แต่ก็มีคนอยากลองของอยู่บ่อยๆ
"เธอไม่เป็นไรช่ายไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากๆนะค่ะที่เข้ามาช่วย ไม่งั้นหนูคงแย่แน่ๆเลย"
- ผู้เขียน
