"คุณคงเป็นลูกหลานของคุณทรงพล ฤตินาฏวรนันท์สินะครับ"
"พ่อของฉันเองค่ะ" เพื่อนเพลงยิ้มให้สารวัตรหนุ่ม
"ถ้าเช่นนั้นก็เชิญได้เลยครับ" เขาผายมือให้เธอออกรถไปได้ เพื่อนเพลงถอนหายใจเพราะความโล่ง โชคดีที่เบนิซิโอฟังภาษาไทยไม่ออก
ทว่าเขาก็สงสัยอยู่ดีว่าเธอพูดอะไรกับตำรวจถึงไม่ต้องได้รับการตรวจค้นเช่นรถคันอื่นๆ
"ทำไมเขาไม่ตรวจเรา" เบนิซิโอหันมาถามเธอ
"เอ่อ...ฉันบอกไปว่าคุณคือเจ้าของธุรกิจและต้องรีบไปประชุมเขาเลยยอมปล่อยมาค่ะ
"อ๋อ ผมคิดว่าที่เขาปล่อยเรามาเพราะเขาเห็นใบขับขี่ของคุณ หรืออาจจะเกี่ยวกับบุคคลที่สามที่มีการเอ่ยถึงเสียอีก"
'ฝรั่งรู้มากจริงแฮะ' เธอนินทาเขาในใจ
"เขาคงเห็นว่าเราไม่มีอะไรน่าสังสัยมั้งคะ เลยไม่จำเป็นต้องตรวจ" เพื่อนเพลงทำทีตั้งหน้าตั้งตาขับรถ เบนิซิโอเห็นว่าเธอไม่อยากตอบอะไรเขามากจึงไม่ถามต่อ
'สืบเองก็ได้' เขาคิดในใจ ชายหนุ่มชักเริ่มสงสัยในตัวเธอเกี่ยวกับนามสกุล 'ฤต
