บทที่ 7 นับแกะ
“เอาผ้าเช็ดหน้าหน่อยดีไหม” โดนัทยืนผ้าเย็นที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อให้แก่ปลายฝนที่นั่งอยู่ภายในรถ ถึงแม้เธอจะไม่ได้ร้องไห้โวยวายเหมือนอย่างที่เขาคิดเอาไว้ แต่ดวงตาทั้งสองข้างก็แดงก่ำ เพราะผ่านการร้องไห้มา
หลังจากที่เธอบอกเลิกอาคิน โดนัทจึงอาสาพาปลายฝนกลับบ้าน แต่ระหว่างทางกลับปลายฝนกลับไม่อยากเข้าบ้านในตอนนี้ เขาจึงได้แวะที่ปั๊มน้ำมันแทนการที่จะส่งเธอกลับบ้าน
“ขอบคุณค่ะ ลำบากเฮียอีกแล้วนะคะ”
“คิดให้ดีก่อนดีไหม ไอ้คินมันรักฝนมากนะ เรื่องผู้หญิงผู้ชายก็มีบ้าง แต่คนที่มันรักคือฝนนะ” โดนัทพูดขึ้น
“แล้วยังไงคะ สุดท้ายมันก็คือการนอกใจ ฝนรับไม่ได้ค่ะ” ปลายฝนตอบกลับอย่างไม่เห็นด้วยเสียงแข็ง “เมื่อตัดสินใจจะรักใครแล้ว ทำไมต้องทำนิสัยแบบนี้ด้วยค่ะ ต่อให้ไม่ได้จริงใจกับผู้หญิงคนนั้น แต่ความจริงที่ฝนเห็นตอนนี้มันหลีกหนีไม่ได้หรอกค่ะ”
“ก็เมื่อตัดสินใจแบบนี้แล้ว ก็ตามนั้น” โดนัทพ
