บทที่ 5 ใช้เวลาร่วมกัน
1687 คำ
บทที่ 5 ใช้เวลาร่วมกัน
“สอบวันนี้….เหมือนไม่ได้สอบเลย คงได้สอบแก้อีกแหงเลย” เสียงของเอรินดังขึ้น เมื่อทั้งสามคนลงมายืนอยู่ใต้ตึกในเวลาใกล้เที่ยงวัน
“คนที่ไม่พูดคือต้องได้คะแนนเต็มแน่…” ญานินเหล่สายตามาทางปลายฝนที่ยืนนิ่ง
ผ่านมาหนึ่งเดือนกับการเร่งอ่านหนังสือสอบกลางภาค และยังเป็นวันสุดท้ายของการสอบเช่นเดียวกัน ปลายฝนนิ่งคิดอะไรอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะหันมาส่งยิ้มให้กับเพื่อนทั้งสองคน
“ก็พวกแกเล่นมาอ่านหนังสือเอาอาทิตย์จะสอบถึงได้เป็นแบบนี้ไง เชื่อเถอะยังไงก็ผ่านฉันติวให้ขนาดนั้นแล้ว”
“ให้มันจริงเถอะเดี๋ยววันนี้พวกฉันจะเลี้ยงชาบูแกเป็นการตอบแทน” ญานินเอ่ยชวน
“คงไม่ได้ วันนี้ฉันมีนัด พอดีเปลี่ยนงานนะ ต้องไปสัมภาษณ์งานก่อน ค่อยเจอกันวันหลังนะ เดี๋ยวโทรหา” ปลายฝนรีบปฏิเสธทันที เพราะวันนี้เธอมีสิ่งสำคัญที่รออยู่
“งานอะไร ที่ทำอยู่ก็หนักมากพอแล้วนะ ทั้งทำงานทั้งเรียนแกเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือเนี่ย” เอรินบ่นขึ้น เธอและญานินยังแทบไม่ไหวที่ต้องมานั่งท่องจำสูตรตัวเลขต่างๆ
“พอดีพี่เขย บอกว่ามีคนอยากได้ครูสอนเลขเด็กประถมนะ ให้ชั่วโมงละสามร้อยเลยนะ ฉันจะพลาดได้ไง งานเดิมได้แค่ชั่วโมงละไม่กี่บาทเอง”
“ยังไงก็สู้ๆ นะ เอาไว้ฉันโทรหาอีกรอบ” ญานินทำได้เพียงส่งกำลังใจให้เพื่อน เอรินก็เช่นเดียวกัน
“แกว่า…มันเก่งมากเลยว่าไหม ทั้งทำงานทั้งเรียน ชีวิตโคตรต้องดิ้นรนเลย” เอรินหันไปมองหน้ากับญานิน
“ก็ทำไงได้ ชีวิตคนเราไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อม เหมือนพวกเรา ฝนมันก็ต้องดิ้นรนเป็นธรรมดา ทั้งสวยทั้งน่ารักทั้งเก่ง พี่คินนี่โชคดีชะมัดเลยที่ได้ฝนมันเป็นแฟน”
“แต่ความโชคดีก็มีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
“???”
“ก็ฝนไม่ค่อยมีเวลาไง แกว่าผู้ชายอย่างพี่คินจะมีกิ๊กซุกเอาไว้ไหมนะ” เอรินยิ้มมุมปากส่งให้กับญานิน
“ไม่ต้องเลยนะ…อย่าทำให้ฝนมันไม่สบายใจเลย ต่อให้พี่คินมีจริงๆ ก็คงแค่ผ่านๆ สำหรับฝนพี่คินให้เป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว แล้ววันนี้เป็นอะไร กินยาพารามากเกินไปหรือไง ถึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมา”
“ก็ไม่เป็นไร แค่เมื่อคืนที่พี่เขาไปส่งที่บ้าน ได้ยินพี่เขาคุยโทรศัพท์ คงเห็นว่าฉันหลับแหละดูออก เสียงนี่หวานหยดเลยนะ ยังไงก็ไม่ได้คุยกับฝนแน่”
“เอาเถอะ เรื่องแบบนี้ให้เป็นไปตามกรรมตามเวรเถอะ แต่ถ้าฉันเป็นฝนคงลังเลล่ะนะ”
“มีอะไรให้ลังเล…ถ้าเป็นฉันเพื่อนพูดแบบนี้ก็ต้องมีเลิกไปเลยสิ”
“บ้าไปแล้วเหรอ จะเลิกกันเพราะเพื่อนเป็นคนบอกว่าแฟนแกนอกใจนะ บางครั้งเพื่อนอาจโกหกแล้วทำให้เลิกกันเพราะอิจฉาก็ได้ไหม ความรักของคนสองคนมันก็ต้องมีความเชื่อใจกันสิ ดูอย่างฝนมันเชื่อใจพี่คินมากแค่ไหน”
“มันจะเชื่อใจได้มากแค่ไหนกัน”
“ก็มากพอที่จะปิดตาข้างหนึ่ง ฝนไม่ใช่คนโง่นะ แต่การที่เรารักใครสักคน บางครั้งก็เลือกที่จะมองผ่านไป เพราะสุดท้ายเขาก็ยังให้ความรักกับเราไง” ญานินพูด
“ทำเหมือนกับมีแฟนมาเป็นสิบ”
“จ๊ะ แต่ฉันก็เข้าใจฝนมันนะ พี่คินอาจมีแต่ไม่เคยทำให้เห็นไง พออยู่กับฝน ฝนมันคือที่หนึ่งแกไม่เคยวอแวกับผู้หญิงเลยนะ แกก็เห็นไม่ใช่เหรอ”
“อืม”
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“สอบเป็นไงบ้างคะ” ปลายฝนถามขึ้น เมื่ออาคินนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอส่งรอยยิ้มหวานให้กับแฟนหนุ่มที่กำลังส่งยิ้มมาให้เธอเช่นเดียวกัน
“ก็โอเคครับ ทำไมวันนี้ถึงได้ใส่กระโปรงสั้น” อาคินขมวดคิ้วเข้าหากัน เมื่อเห็นว่าปลายฝนสวมใส่เสื้อผ้าผิดไปจากปกติ
“พอดีเมื่อคืนไปติวที่คอนโดนินนะค่ะ รินเลยให้ยืมชุดมาใส่ เพราะนอนค้างที่นั่น แปลกมากไหมคะ” ปลายฝนหันมองดูตัวเอง เสื้อของเอรินถึงจะตัวเล็กไปบ้างแต่ก็พอดีกับเธอ ส่วนกระโปรงแน่นอนว่าตอนซื้อมาไม่ได้สั้นเช่นนี้แต่เพราะไปตัดแต่งมันใหม่จึงทำให้ดูสั้น
“พี่ไม่ชอบครับ ทานข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้าเปลี่ยนกัน แล้วเป็นยังไงสัมภาษณ์งานผ่านใหม่”
“ค่ะ เริ่มงานได้พรุ่งนี้เลยค่ะ”
“มันไม่ไกลจากที่บ้านไปหน่อยเหรอ ให้พี่ไปรับไปส่งดีไหม” อาคินรีบอาสา เพราะที่ทำงานใหม่ของปลายฝนอยู่ไกลจากที่พักเท่ากับที่เธอเดินทางไปมหาลัยเลยทีเดียว
“ไม่เป็นไรค่ะ เริ่มสอนเก้าโมงถึงบ่ายสองโมงเองนะคะ อีกอย่างพี่คินไม่เคยตื่นเช้าเลยนะคะ ฝนไม่อยากรบกวนเวลานอนค่ะ”
“งั้นพี่ไปรับตอนกลับแล้วกัน”
“เอางั้นเหรอคะ” ปลายฝนทำท่าทางครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะตอบตกลง อย่างน้อยการได้มีเวลาร่วมกับอาคินก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะพักหลังๆ เธอแทบที่จะไม่มีเวลาให้กับเขา
“คืนนี้พี่มีไปดื่มกับเพื่อน ฝนไปด้วยกันไหม ชวนเพื่อนๆ ไปผ่อนคลายกันด้วย นะครับ เดี๋ยวพี่กลับมาส่ง”
“คือ…ไปดื่มกันที่ไหนคะ”
“ที่เดิม ร้านเฮียนัท วันนี้เฮียบอกว่าจะลดให้ครึ่งราคาเลยนะ ไปนะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้ว พี่จะขอที่ดาวให้เอง” อาคินทำเสียงอ้อนเล็กน้อย ก่อนที่จะกุมมือของเธอเอาไว้
“ได้ค่ะ ไม่ต้องขอพี่ดาวก็ได้ เดี๋ยวฝนบอกพี่ดาวเอง งั้นทานข้าวเสร็จเราไปดูหนังกันต่อ พี่ค่อยไปส่งฝนที่บ้านดีไหมคะ”
“โอเคครับ”
หลังจากที่อาคินและปลายฝนได้เข้าไปดูหนังใช้เวลานานเกือบสามชั่วโมง เธอก็ได้ขอตัวกลับเพราะต้องการที่จะไปเก็บร้านช่วยพี่สาว อาคิดทำได้เพียงตามใจแฟนของตัวเอง เพราะคืนนี้ยังไงก็ได้เจอเธออีก
ณ ผับ
“ฉันยังตกใจไม่หายอยู่ๆ แกก็โทรชวนฉันกับรินออกมาเที่ยวแบบนี้” ญานินเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาด้านในของผับในเวลาสองทุ่มครึ่ง เธอและปลายฝนนัดเจอกันที่ผับ ส่วนเอรินกำลังเดินทางมาจากบ้าน
“พี่คินบอกให้ชวนพวกแกมาด้วย ฉันก็ไม่มีเพื่อน ถ้ามาคนเดียวก็มีแต่เพื่อนพี่คิน ไม่ค่อยสนิทด้วยฉันกลัวตัวเองเหงา”
“มากับแฟนยังจะกลัวตัวเองเหงา” ญานินถอนหายใจ เหมือนได้ฟังความคิดของเพื่อนรัก ภายในผับยังไม่ครึกครื้นมากนัก มีลูกค้าเพียงไม่กี่โต๊ะที่กำลังนั่งพูดคุยกัน
เนื่องด้วยที่ตอนนี้เพลงที่บรรเลงยังเป็นท่วงทำนองที่เบาสมอง ไม่เหมือนตอนช่วงดึงที่จังหวะจะเร่งมากยิ่งขึ้น เพื่อให้นักท่องราตรีทั้งหลายได้วาดลวดลายของตนเอง
“ว้าววว แฟนมึงโคตรสวย ทั้งสวยทั้งน่ารัก พอแต่งตัวแล้วยิ่งไม่มีที่ติ” เพื่อนในกลุ่มของอาคินเอ่ยขึ้น ก่อนที่สายตาของเขาจะมองไปทางสายตาของเพื่อน
ปลายฝนที่สวมใส่เสื้อสีขาวสายเดี่ยวเอวลอย พร้อมกางเกงยีนรับรูปสีขาวเอวสูง ถึงแม้จะดูไม่โป๊เปลือย แต่ก็รัดรูปอวดทรวดทรงของเธอได้เป็นอย่างดี อาคินทำได้เพียงกดเก็บอาการไม่พอใจเอาไว้ วันนี้เขาคงทำได้เพียงปล่อยผ่านยกเว้นให้ปลายฝนสักวันในการสวมชุดแบบนี้
“สวัสดีค่ะ” ปลายฝนและญานินรีบยกมือขึ้นไหว้เมื่อมาถึงโต๊ะ ผู้ชายมีทั้งหมดห้าคนรวมถึงอาคิด ซึ่งชายหนุ่มเหล่านี้ต่างให้การต้อนรับพวกเธอเป็นอย่างดี
“วันนี้แต่งตัวสวยเกินไปหรือเปล่า” อาคินถามปลายฟ้าขึ้น ทำให้เธอก้มหน้าเขินเล็กน้อย “พี่หวงนะครับ อย่าอยู่ห่างพี่เข้าใจไหมครับ” อาคิดพูดพร้อมกับเอามือโอบไปที่เอวของปลายฝน
“ถ้าฝนแต่งตัวไม่สวยมากลัวว่าพี่จะอายเพื่อนนะคะ” น้ำเสียงล้อเล่นทำให้อาคินหัวเราะชอบใจ วันนี้เขาดีใจมากที่ปลายฝนยอมออกมาเที่ยวด้วยกัน การใช้เวลาอยู่กับแฟนที่นานๆ ที่จะได้โมเม้นแบบคู่รักคนอื่น
“แล้วรินล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหรือ”
“รินจะตามมาทีหลังค่ะ เดี๋ยวก็คงมา” ปลายฝนพูดได้ไม่นาน ญานินจึงอาสาออกไปรับเอรินที่หน้าผับ โดยมีเพื่อนชายของอาคินไปเป็นเพื่อนด้วย
เสียงเพลงที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเป็นดนตรีสดในเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ผับดูแน่นตากว่าตอนสองทุ่มอยู่มากจนแทบไม่มีที่ให้เดิน เพื่อนๆ ของอาคินต่างทยอยกันออกไปเต้นและชนแก้วกับผู้หญิงที่พวกเขาสนใจ
“เสียใจไหมคะ ที่ฝนมาวันนี้” ปลายฝนพูดขึ้น เธอหยิบแก้วที่ผสมเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ขึ้นมาจิ๊บเล็กน้อย เพราะเธอไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้มากนัก
“ที่เสียใจคงเป็นที่ฝนไม่มาวันนี้มากกว่า ครั้งหน้าเราไปเที่ยวทะเลกันไหม ชวนเพื่อนๆ ไปด้วย ไปกันหลายๆ คนจะได้สนุก ชวนพี่ดาวไปด้วยเป็นไง” อาคินออกความคิดเห็น
- ผู้เขียน
