❖: “ระหว่างความฝันที่ควรไขว่คว้า..กับมือของใครบางคนที่ยังไม่อยากปล่อย”
⸻
𖠿꙳ สามวันผ่านไป - หลังเอรินได้รับข้อเสนอ
𖠿꙳ ช่วงเวลานั้นไม่มีใครเร่ง ไม่มีใครบีบ
แม้แต่บริษัทต้นทางที่สิงคโปร์ก็ยังให้เวลา “คิดให้เต็มที่”
𖠿꙳ แต่ยิ่งเงียบ เธอกลับยิ่งได้ยินเสียงในใจตัวเองดังขึ้น
⸻
ꕤ เย็นวันศุกร์ - เอรินกลับถึงบ้านช้ากว่าปกติ
𖠿꙳ ซีลอนไม่ได้โทรตาม แต่เปิดไฟไว้ในบ้าน อุ่นสว่างเหมือนเคย
𖠿꙳ มีกลิ่นน้ำซุปลอยคลุ้งจากครัว และเสียงเพลงแจ๊ซเบาๆ แทนคำถาม
“เหนื่อยไหม..?”
𖠿꙳ เขาถามขณะยื่นผ้าเย็นให้เธอ
“เหนื่อย..แต่ไม่ใช่เพราะงาน”
𖠿꙳ เธอตอบ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างเขา
⸻
❖ เขารินชาร้อนให้เธอ แล้วพูดเบาๆ
“เธอไม่จำเป็นต้องรีบตัดสินใจ..ถ้ายังรู้สึกว่ามันจะพาเธอออกจากตัวเองไป”
𖠿꙳ เอรินหลุบตา ก่อนตอบเสียงแผ่วว่า..
“ฉันกลัวว่า ถ้าฉันไป..เราจะค่อยๆ กลายเป็นแค่คนที่พูดกันผ่านจอ”
“แล้วถ้าเธอไม่ไป..เธอจะโทษฉ
