EP4 วิศวะถิ่นเกียร์แต่เจ้าทัพไม่มีเมียนะครับ ;)
2807 คำ
EP4 วิศวะถิ่นเกียร์แต่เจ้าทัพไม่มีเมียนะครับ ;)
Group: ช4ญ3 (7)
Jaengjaeng: ไอ้ทัพ!! มึงรังแกอะไรพีชทำไมไม่มาส่งมัน
Thaitea: อยู่ไหนพีช
Loopeach: อยู่คอนโดทัพอ่า
Thaitea: มีควิซต้นชั่วโมงนะมามอได้แล้ว
Lookpeach: บอกทัพเลย ทัพไม่ยอมไปส่ง -^-
Jaengjaeng: มึงจะกักขังลูกสาวกูไม่ได้! มาส่งมันเลย @Jaotub
Jaotub: บอกลูกมึงเปลี่ยนกระโปรงก่อน ไม่งั้นกูไม่ไปส่ง
Lookpeach: ก็ที่คอนโดทัพมันไม่มีเสื้อผ้าพีชแล้วอะ มันมีอยู่แค่นี้จะให้ทำไงมีชุดนักศึกษาใส่ก็ดีแค่ไหนแล้ว! @Jaotub
Jaotub: งั้นก็ไม่ต้องไป จะใส่สั้นไรขนาดนั้นวะ
You: อะ หวงๆๆ เป็นไรกันอะไปหวงเค้า
Thaitea: มึงเอาเรื่องหวงไว้ก่อนได้มั้ย มันมีสอบโว้ยติดเอฟมาทำไง
Jaotub: ก็ติดไปดิ ใครสน
Thaitea: ไอ้สัสทัพ!
Lookpeach: ถ้าพีชเรียนไม่จบใครจะรับผิดชอบ!
Jaotub: ทัพเลี้ยงเธอได้น่า
Guys: ว้าว ซีนหวานหรอวะ
Thaitea: มึงอย่างี่เง่าเจ้าทัพ เลิกกันแล้วมีสิทธิ์ไรไปหวงมัน กูให้เวลา 20 นาทีลูกพีชต้องถึงมอ
Jaotub: ย้ำจังวะชา หวงจนกูคิดว่ามึงแอบชอบเมียกูแล้วนะ
Thaitea: สมองคิดได้แค่นี้ก็ไม่มีอะไรจะพูด
Lookpeach: เร็วๆ ทัพ เข้ามาแล้วไปส่งพีชได้แล้วเดี๋ยวไม่ทัน : (
Jaotub: ขออีก10นาที เดี๋ยวไปส่งถึงห้องเลย
Jaengjaeng: ดูไม่น่าไว้ใจ
Thaitea: จะทำอะไรก็สำเหนียกตัวเองด้วยว่าเป็นแค่ 'แฟนเก่า'!
Guys: มึงก็ขยี้เก่งจั้งไอ้ชา ไอ้ทัพหนีไปร้องไห้แล้วมั้ง 55555
.
.
IG
(Photo รูปขาลูกพีชใส่กระโปรงทรงเอ แซ่บๆ)
Lookpeach: ใส่สั้นแล้วมันทำไม!
Jaotub: อยากได้รอยเพิ่มหรอครับเธอ
Lookpeach: : (@Jaotub
Joatub: 12PM @University
“เป็นอะไรคะลูกสาวแม่ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้”
‘แจง’ สาวสวยหุ่นแซ่บที่ทำเอาหนุ่มแถวนั้นมองตามจนเหลียวหลังเดินออกจากห้องสอบมาก็ทักขึ้นทันทีเมื่อเห็นคนที่ตัวเองสถาปนาให้เป็น ‘ลูกสาว’ ทำหน้าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก
“ฮือ แจง~ คะแนนพีชต้องออกมาแย่แน่เลยอะเมื่อคืนหลับไปตอนไหนไม่รู้ไม่ได้อ่านอะไรมาเลย”
“เอ้า หลับได้ไงแล้วทำไมถึงไปค้างคอนโดไอ้ทัพ ยอมมันอีกแล้วเหรอ?”
แจงหรี่ตามองคนตัวเล็กที่งอแงเบะปากเหมือนเด็กๆ ลูกพีชน่าเอ็นดูจนต้องให้เป็นลูกสาวของกลุ่มนี่ไง ลูกพีชน่ะใสซื่อแต่ก็ดื้อแล้วก็แสบมากเช่นกันเหมือนจะทันคนแต่ก็ไม่ทันจนเธอกับชาไทยเพื่อนสาวอีกคนต้องคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง คอยช่วยกันหนุ่มๆที่จะเข้ามาจีบยัยลูกสาวคนนี้ให้ตั้งแต่ปีหนึ่งยันตอนนี้ มัวแต่กันคนอื่นลืมกันเพื่อนตัวเองจนลูกพีชโดนเจ้าทัพคาบไปกินจนได้
“เปล่ายอมนะๆ พีชเผลอหลับบนรถทัพอะตื่นมาก็อยู่คอนโดทัพแล้ว” ไม่มีเวลาอ่านเพราะเมื่อเช้าพอเจ้าทัพมาส่งถึงคณะเธอก็วิ่งเข้าห้องสอบแทบไม่ทันเพราะคนมาส่งมัวลีลาหาเรื่องแกล้งเธอจนมาสาย
“ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นใช่มั้ยบนรถเมื่อคืน” ชาไทยที่เดินออกมาจากห้องสอบทีหลังมาทันได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้ถามขึ้น
ที่จริงไม่ต้องถามก็รู้คำตอบอยู่แล้วไอ้เพื่อนตัวดีของเธอน่ะอัดเสียงส่งลงกลุ่มขนาดนั้น อย่าให้เจอตัวนะจะฟาดให้สักที
“มะ ไม่นะพอทัพพาออกมาจากผับพีชก็หลับเลย”
หลับคาอกล่ะสิไม่ว่า ถ้าบอกว่าเกิดอะไรขึ้นนะเธอต้องโดนแม่ไม่จริงสองคนนี้ฟาดแน่ๆ เลยไม่เสี่ยงดีกว่าเดี๋ยวเจ็บ ชาไทยน่ะมือหนักจะตาย
“ถามจริงพีช ได้อ่านแชตกลุ่มมั้ยเนี่ย”
“หือ ไม่ได้อ่านเลยแชตโดนลบด้วยอะเกิดอะไรขึ้นเหรอ” เจ้าทัพมันเก่งนะเรื่องทำลายหลักฐานอะ ถ้าลูกพีชตื่นมาเจอข้อความแบบนั้นเจ้าตัวได้โดนลูกพีชโกรธแน่ๆ แต่ดูท่าทางยัยตัวเล็กจะไม่รู้เรื่องเลยสินะ
“เฮ้อ ช่างเหอะไปกินข้าวกันดีกว่าหิวแล้ว”
“กินที่ไหนอะ ตอนเที่ยงคนเยอะนะ”
“โรงอาหารวิศวะ ไอ้พวกนั้นจองโต๊ะไว้แล้ว” เป็นเรื่องปกติของสามสาวที่ตอนกลางวันจะไปทานข้าวกับพวกเพื่อนทั้งสี่หนุ่มตลอดเวลาที่มีเรียนตรงกัน ไม่ทานที่คณะตัวเองก็ไปทานที่คณะของพวกผู้ชายเพราะสองคณะตั้งอยู่ติดกันก็เลยเดินไปมาหาสู่กันได้สะดวก แต่พอบอกว่าจะไปกินกับฝั่งนู้นก็มีคนงอแงขึ้นมาทันที
“ไม่อยากไปเลยอะ : (”
“ทำไมคะอิลูก ปกติชอบกินมากไม่ใช่เหรออาหารที่วิศวะน่ะวันนี้เกิดงอแงอะไรไหนบอกแม่ซิ๊” แจงเท้าสะเอวถามลูกสาวตัวเองด้วยอินเนอร์คุณแม่เต็มที่
“พีชไม่อยากเจอเจ้าทัพอะ เบื่อๆๆ”
เมื่อเช้าก่อนออกมาก็โดนเจ้าทัพรังแกบอกเลยว่ายังโกรธอยู่ มีอย่างที่ไหนกว่าจะยอมมาส่งเธอที่คณะต้องกัดขาเธอจนเป็นรอยเพราะเธอใส่กระโปรงสั้น แล้วกัดแค่ทีเดียวซะที่ไหนสองสามรอยเลยนะ ขาลูกพีชเป็นรอยฟันเลยดีนะที่ยังไม่มีใครสังเกตเห็นไม่งั้นเธอต้องโดนดุแน่ๆ
แต่เหนือสิ่งอื่นใดตอนโดนกัดน่ะเธอเจ็บจนน้ำตาเล็ดเลยล่ะ จะไม่คุยกับเจ้าทัพเลย โกรธมากพูดไว้ตรงนี้!
“ชาก็เห็นพีชบอกเบื่อตลอดอะ แต่ไม่เคยไล่มันไปจริงๆ จังๆ สักที”
ชาไทยสาวห้าวที่อ่อนโยนเฉพาะกับลูกพีชพูดอย่างปลงๆ ยัยตัวเล็กของเธอน่ะใจอ่อนทุกครั้งนั่นแหละเวลาที่เจ้าทัพไปหาน่ะปากก็บอกว่าเลิกกันแล้วเป็นแค่เพื่อนกันแต่พอมันเมาหน่อยก็เป็นห่วงจนยอมให้มันค้างด้วยทุกที ตอนที่บอกเลิกเจ้าทัพนะลูกพีชดูไม่เสียใจเลยจนเพื่อนแปลกใจ เป็นห่วงนึกว่าจะเฮิร์ตหนักแต่กลับกันลูกพีชไม่เฮิร์ตแถมยังทำตัวเป็นเพื่อนกับเจ้าทัพปกติมากๆ (หลังจากที่ตบหน้าไปแล้วหนึ่งฉาดใหญ่) ทำเอาเพื่อนงงกันไปหมด
“ก็เจ้าทัพหน้าด้าน! พีชไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป”
“เคยไล่จริงจังรึเปล่าเหอะ เห็นยอมมันตลอด”
“ไม่เอาไม่คุยเรื่องนี้แล้วพีชหิว! ไปกินข้าวกัน”
“เปลี่ยนเรื่องเก่ง”
คนที่งอแงไม่อยากไปกินข้าวที่วิศวะเมื่อกี้เดินนำเพื่อนไปนู่นแล้ว พอโดนจี้เรื่องนี้ทีไรก็หนีตลอด เป็นแบบนี้จะเลิกกับเจ้าทัพเด็ดขาดเหมือนที่พูดไว้ได้ยังไง
ลูกพีชน่ะใจอ่อนให้เจ้าทัพทุกที
.
.
JaotubFC:
แอดตายไปแล้วค่ะทุกคน ที่พิมพ์อยู่นี่คือกายละเอียด พี่ทัพไม่เคยจะอ่อนโยนต่อใจน้อง ฮืออออ นี่มันไม่ใช่คนแล้ว! นี่มันพระเจ้าชัดๆ!
#อยากโดนเจ้าทับ
พิกัดคณะวิศวะถิ่นเกียร์แต่ตอนนี้พี่ทัพไม่มีเมียนะค้าาาาาา
(Photo รูปเจ้าทัพใส่เสื้อช็อป หล่อๆ เลย)
Like: 20K comment: 1K
xxx: หล่อมาก! ช่วยกูด้วย ท้องอีกแล้ว @xxx
xxx: #อยากโดนเจ้าทับ
xxx: หล่อแบบหล่อ โอ้ยยย พี่คะหนูอยากได้!!!
Twotwo: มึงว่ากูกับไอ้หมอนี่ใครหล่อกว่ากัน @Oneone
Oneone: จะให้กูตอบจริงหรอ @Twotwo
xxx: ชั้นจะไม่ยอมตาย จนกว่าจะ #โดนเจ้าทับ
xxx: หล่อขนาดนี้ทำไมไม่เป็นเดือนมหาลัยนะ
JaotubFC: ขออนุญาตตอบแทนพี่ทัพนะคะสำหรับเม้นบน พี่ทัพไม่ชอบทำกิจกรรมค่ะ ทุกวันนี้เข้าคณะได้ก็คือบุญของเราแล้วที่ได้เจอพี่เขา หาตัวจับยากจริงๆ คนคนนี้ T.T
.
.
@คณะวิศวกรรมศาสตร์
“ไฮๆ ทุกคน~”
“โห ลูกพีชกว่าพวกเธอจะมาเราแทบจะกินหัวไอ้พวกนี้อยู่แล้ว”
ยูเงยหน้าขึ้นไปทักลูกพีชที่เดินมาถึงโต๊ะก็ทักทายเพื่อนๆ เสียงสดใสมาเลย ความสดใสของกลุ่มเลยล่ะคนนี้เพราะนอกจากกลุ่มเขาจะมีแต่ผู้ชายและผู้หญิงที่เหมือนไม่ใช่ผู้หญิงเข้าไปทุกวันแล้วก็มีลูกพีชนี่แหละมาทำให้บรรยากาศในกลุ่มที่แทบจะอึมครึมนั้นมีความสดใสขึ้นมา
“บ่นทำไมอะ กินไปดิไม่อยากรอก็ไม่ต้องรอ”
“อะ ถ้าพวกกูไม่รอมึงคงไม่มีโต๊ะนั่งอะชา” ชาไทยที่เดินตามหลังมาทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับยูแล้วพูดขึ้น สองคนนี้อยู่ใกล้กันทีไรเป็นต้องหาเรื่องมาทะเลาะกันตลอดเลย
“มึงสองคนนี่จะกัดกันไปจนเรียนจบเลยหรือไงวะ” นอร์ธว่าขึ้น ทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่มัธยมยันมหาลัยเลยสองคนนี้
“ก็มันชอบหาเรื่อง”
“มึงอะชอบปากดี” ชาไทยโบ้ยความผิดไปให้ยู
“เคยลองเหรอครับถึงรู้ว่าปากดีอะ”
“สัส ยู”
“โกรธใหญ่ๆ ล้อเล่นแค่นี้ไม่ได้เลย” ยูทิ้งระเบิดไว้ลูกใหญ่ก่อนจะเปลี่ยนมาทำทีพูดเล่นจนชาไทยแทบจะหักคออยู่แล้ว กวนตีนนัก
“อย่าทะเลาะกันๆ ชาไปซื้อข้าวกันพีชหิวแล้ว”
“หยุดเลยเธอ มานั่งนี่!” แต่ก่อนที่คนตัวเล็กจะได้ไปซื้อข้าวก็โดนเจ้าทัพที่นั่งทำหน้าหงุดหงิดอยู่ดึงแขนให้นั่งลงข้างตัวซะก่อน
หมับ!
“อ๊ะ! อะไรเนี่ยทัพปล่อยเลยนะพีชจะไปซื้อข้าว!”
“ใส่สั้นขนาดนี้จะเดินไปเดินมาทำไมวะ นั่งรอนี่แหละทัพจะไปซื้อให้เอาเหมือนเดิมใช่มั้ย?”
“ไม่เอาจะไปซื้อเอง”
“ดื้อทำไมวะพีช บอกให้นั่งก็นั่งดิ!” เจ้าทัพเผลอขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิดเพราะลูกพีชเอาแต่ขัดใจเขาอยู่ได้ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลากำลังขมวดคิ้วยุ่งด้วยความหงุดหงิด เจ้าทัพไม่รู้ว่าวันนี้พวกสาวๆ จะมากินข้าวที่นี่เฉยๆ หรอกนะเพราะพวกเพื่อนรักไม่ยอมบอกเขาถึงได้ปล่อยให้ลูกพีชเดินมาถึงที่นี่น่ะ แล้วใส่สั้นขนาดนี้ตั้งแต่เดินเข้ามาในโรงอาหารโดนมองไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ อยากจะลุกไปปิดตาพวกผู้ชายที่มองเมียเขาแม่งให้หมด
ทำได้แค่หงุดหงิดเพราะความจริงทำได้แค่ถอดเสื้อช็อปของตัวเองออกมาคลุมขาเรียวของคนตัวเล็กไว้แทน
“ดุทำไมอะแค่จะไปซื้อข้าวเอง!”
“ขอโทษครับ นั่งรอนะเดี๋ยวทัพไปซื้อให้”
“เอาแตงโมปั่นด้วย”
“ครับๆ เอาอะไรอีกมั้ย?”
“ไม่เอาแล้วรีบมา หิว!”
“ครับๆ” เจ้าทัพรับคำของคนที่กำลังกอดอกหน้างออย่างงอนๆ เพราะเขาเผลอขึ้นเสียงใส่ รีบเดินออกไปซื้อข้าวมาให้คนตัวเล็กที่กำลังจะโมโหหิวหากเขาช้ากว่านี้
“เกียร์มัวที่แท้มันเป็นแบบนี้นี่เอง ฮ่าๆ” เจ้าทัพเดินไปซื้อข้าวให้เมียพร้อมกับเสียงแซวของพวกเพื่อนๆ ดังไล่หลังมาหาว่าเขา‘เกียร์มัว’ (กลัวเมีย)
“หุบปากไปสัส”
“เกียร์มัวคือไรเหรอ?”
พอเจ้าทัพเดินไปลูกพีชก็หันมาถามยูถึงคำที่พวกเพื่อนแซวกันเมื่อครู่จนเพื่อนหัวเราะลั่น กะแซวให้เขินแต่แซวไปก็ไร้ความหมายเลยเพราะลูกพีชผวนคำไม่เป็น
“โถๆ เอ็นดูลูกพีชไปอยู่ต่างประเทศนานผวนคำไม่เป็นสินะ”
“เอาไปถามไอ้ทัพดิว่าคืออะไร มันน่าจะตอบพีชได้ดีนะ”
“พีชไม่อยากถามกับทัพอะ ทัพชอบมีข้อแลกเปลี่ยนนอร์ธกับยูบอกหน่อยไม่ได้เหรอ”
“เอาอะไรมาแลก” ยูถาม
“เดี๋ยวให้ชาไทยจุ๊บแก้มทีหนึ่ง”
“โอเค ดีล” ยูตกลงอย่างรวดเร็วกับข้อเสนอของลูกพีช นี่สินะนิยามของคำว่าซื่อแต่ไม่โง่ ลูกพีชนี่รู้งานจริงๆ
“ดีลเชี่ยไร กูไม่จุ๊บมึงสัสยู”
“คิคิ เขินเหรอๆๆๆ”
“หยุดเลยนะพีชไม่ต้องมาจับคู่ให้ชาเลยนะ เดี๋ยวจะโดนตี” ยัยตัวแสบที่ได้ทีก็แซวเพื่อนใหญ่จนเกือบโดนชาไทยฟาดเข้าให้คิดจะชงเธอกับยูให้ได้กันสินะฝันไปเถอะ
ไม่-เอา-มัน ชาไทยพูดไว้ตรงนี้
“แง แจงช่วยด้วยชาจะตี T^T”
“อย่ามายุ่งกับแม่อิลูก แม่กินอยู่”
“แจง!” พอจะโดนฟาดจริงๆ ก็หันไปฟ้องแจงที่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากอาหารตรงหน้าเลยสักนิด อาหารกับเพื่อนอะเนอะ
“มาแล้วครับเธอ” แต่ก่อนที่ลูกพีชจะโดนฟาดจริงๆ คนที่อาสาไปซื้อข้าวให้เธอก็เดินกลับมาพร้อมอาหารพอดี
“ช้าอะ”
“โห เธอดูแถวดิคนตั้งเยอะนี่ก็เร็วที่สุดแล้วนะ”
“แล้วน้ำแตงโมปั่นของพีชล่ะ?”
“เอ่อ ลืมอะเดี๋ยวทัพไปซื้อให้ใหม่”
“เนี่ย ไม่ใส่ใจอะที่บอกไปเคยจำอะไรได้บ้างมั้ย!”
“เดี๋ยวทัพไปซื้อให้ใหม่ไง เธอไม่โมโหหิวดิใจเย็นๆ นะหมูน้อยของทัพ”
“ใครหมูน้อย!”
“เธอไง กินเยอะจนออกแก้มหมดแล้วเนี่ย” ว่าแล้วก็บีบแก้มใสไปทีหนึ่งอย่างมันเขี้ยวจนโดนคนโมโหหิวทำหน้าโกรธใส่ ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดกลับกันน่ารักจนอยากจะฟัดแรงๆ
“อื้อ อย่าบีบมันเจ็บนะ”
“ก็เธอน่าบีบ…” พูดจบเจ้าทัพก็บีบแก้มสีพีชทั้งสองข้างบิดไปมาอย่างมันมือ ก่อนที่แก้มของลูกพีชจะหลุดติดมือเจ้าทัพไปจริงๆ ก็คนเข้ามาทักแทรกขึ้นมาซะก่อน
“เอ่อ พี่เจ้าทัพคะ”
“ครับ?” เจ้าทัพผละออกจากแก้มใสแล้วหันไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าและกำลังยื่นแก้วน้ำปั่นให้เขาท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่หันมามองอย่างสนใจ แต่มีคน (ทำเป็น) ไม่สนใจอยู่หนึ่งคน
“น้ำแตงโมปั่นค่ะ เห็นพี่เจ้าทัพชอบกิน”
“หื้ม ให้พี่?”
“ค ค่ะ”
“อ่า ขอบคุณครับ” เจ้าทัพรับแก้วแตงโมปั่นมาอย่าง-งงๆ เขาไม่ได้ชอบกินน้ำแตงโมปั่นนะที่เห็นเขาไปซื้อบ่อยๆ คือซื้อมาให้คนที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ นี่ไง แต่ก็ยอมรับมาเพื่อรักษาน้ำใจของอีกฝ่ายน้องเขาอุตส่าห์เอามาให้น่ะ
“ไม่เป็นไรค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ”
“ครับ”
“เอ่อ…แล้วก็ที่เขียนอยู่บนแก้วน่ะอย่าลืมแอดมานะคะ”
พูดจบน้องคนนั้นก็เดินไปเลย พอหมุนแก้วดูถึงรู้ว่ามีไอดีไลน์เขียนไว้ด้วย
เดี๋ยวนี้เขาจีบกันแบบนี้แล้วนะน้องโคตรใจกล้าอะให้ไอดีคนที่ตัวเองชอบแบบนี้เลย
เพล้ง!
“เอ้าๆ เป็นไรพีช”
“เปล่า ช้อนหลุดมือเฉยๆ” คนที่เผลอกระแทกช้อนลงบนจานเมื่อกินเสร็จตอบเพื่อนเสียงแข็งจนคนที่เป็นต้นเหตุของเสียงนั้นแอบขนลุกเบาๆ
“เอาแล้วไง”
“ครอบครัวร้าวฉานล่ะครับงานนี้”
“น้องเขาน่ารักว่ะทัพ ถ้าไม่เอากูขอ” นอร์ธที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง เด็กนั่นหน้าตาน่ารักจริงๆ นะ ตรงไทป์นอร์ธเลยล่ะเสียดายไม่น่ามาหลงเสน่ห์คนเหี้ยแบบไอ้เจ้าทัพเลย
“ไม่ยุ่งดิ”
“เอ้า พูดแบบนี้คือมึงจะเอาเหรอวะ?” เพื่อนขอไม่ให้คือจะเก็บไว้กินเองรึไง
ซึ่งคำตอบของเจ้าทัพก็ทำเอาเพื่อนตกใจไปตามๆ กัน
“อืม”
“…”
“กูจะเอา”
- ผู้เขียน
