ย้อนกลับไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ที่รติยาไม่ได้กลับบ้าน รมิดาใช้โอกาสนี้นั่งรถแท็กซี่ไปหาธนชัยที่บ้านของเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำงานที่ไหน
ธนชัยเห็นว่าคนมากดกริ่งหน้าประตูคือแฟนเก่าของตัวเอง ก็ยิ้มให้เธอเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
“เข้ามาก่อนสิ” ธนชัยบอก รมิดายิ้มทักทายเขา โดยมีรถแท็กซี่จอดรออยู่
“ไม่ล่ะ มิ้งแค่อยากมาชวนคุณให้ไปทำบุญด้วยกัน”
“หา ทำบุญอะไร”
“ไปลงชื่อบริจาคดวงตาให้กับคนที่คุณขับรถชน” รมิดาบอกเขา
“จะบ้าเหรอมิ้ง”
“ทำเถอะค่ะ มิ้งก็ไปทำมาแล้ว จะได้สบายใจขึ้น”
“ทุกวันนี้ผมก็มีความสุขดีอยู่แล้ว” ธนชัยบอก รมิดาคิดอยู่แล้วว่าคนเห็นแก่ตัวแบบเขาไม่มีวันยอมอย่างแน่นอน
“ความสุขเหรอคะ”
“รอแป๊บหนึ่งนะ”
ธนชัยบอกแล้ววิ่งไปเอาซองสีชมพูมามอบให้รมิดา
“เดือนหน้าผมจะแต่งงานแล้ว อย่าลืมมางานของผมให้ได้นะ” ธนชัยบอกอย่างไม่สนใจในสิ่งที่เธอพูด แสดงถึงความเห็นแก่ตัวที่รมิดา
